گیاهان برای مقابله با خشکی واکنش های مختلفی از خود نشان می دهند. از جمله این واکنش ها تولید اسمولیت هایی مثل پرولین و گلایسین بتائین است. به نظر می رسد بتوان با اضافه کردن مصنوعی این ترکیبات بر روی گیاهان تحمّل آن ها را به شرایط خشکی افزایش داد. بدین منظور در سال 1389 آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل با پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار روی انگورهای چهار ساله از چهار رقم خوشناو، پیکانی، پرلت و فلیم سیدلس در کلکسیون انگور ایستگاه تحقیقات تاکستان اجرا گردید. برای ایجاد تنش خشکی، 70 درصد از آب مورد نیاز گیاه به آن ها داده شد و تیمارهای شاهد (صفر)، پرولین (mm10) و گلایسین بتائین (mm15) در چهار مرحله (پیش از گلدهی، گلدهی، غوره شدن و رنگ گرفتن حبّه های انگور) بر روی بوته ها محلول پاشی شد. نتایج نشان داد محتوی نسبی آب برگ، عملکرد، کلروفیل، فعالیت آنزیم های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز در هر دو تیمار پرولین و گلایسین بتائین بالاتر از شاهد بود. در صفاتی چون سطح برگ، فتوسنتز، هدایت روزنه ای، تعرّق و قندهای محلول تیمار پرولین تاثیری نداشت ولی این صفّات در تیمار گلایسین بتائین به طور معنی داری بالاتر از پرولین و شاهد بود. فعالیّت آنزیم های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز در تیمارهای پرولین و گلایسین بتائین بالاتر از شاهد و در تیمار گلایسین بتائین بالاتر از تیمار پرولین بود. بنابراین پرولین و گلایسین بتائین هر دو سبب افزایش تحمل بوته-های انگور به تنش خشکی می شوند اما اثرات گلایسین بتائین به مراتب بیشتر از پرولین است.

با توجه به تنوع زیاد ارقام و ژنوتیپ های انگور در کشور و لزوم شناسایی، جمع آوری و ارزیابی ژنوتیپ ها به منظور استفاده از آن ها در برنامه های به نژادی و معرفی ارقام، حفاظت از ژرم پلاسم گیاهی به عنوان ماده اساسی در تحقیقات اصلاح نباتات و به عنوان ذخایر توارثی ملـی اهمیت خاصی دارد. در این راستا مطالعه و ارزیابی خصوصیات ارقام انگور برای توسعه موکاری در ایران اهمیت بسیار زیادی دارد. به منظور شناسایی و ارزیابی صفات ارقام انگور موجود در استان آذربایجان شرقی، مطالعه ای دو ساله (1390-1392) در شهرستان مراغه انجام شد. ارزیابی صفات از زمان باز شدن جوانه ها تا هنگام برداشت میوه در هر مرحله فنولوژیکی از برگ جوان و بالغ، گل، شاخه و میوه بر اساس توصیف نامه (ipgri)، 17 رقم انگور انجام و تجزیه داده ها با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس بین ارقام انگور مطالعه شده تفاوت معنی داری از نظر کلیه صفات زراعی مانند زمان گل دهی، جوانه زنی برگ و زمان رسیدن میوه وجود داشت. همچنین تنوع زیادی در صفات گیاه شناسی نظیر رنگ برگ جوان، شکل سینوس دم برگی، شکل دندانه حاشیه پهنک، اندازه، شکل و رنگ پوست حبه، میزان رشد رویشی بین ارقام مشاهده شد. بر اساس داده های مورفولوژیک ارقام مورد بررسی در 5 گروه قرار گرفتند. در کلیه گروه-بندی ها رابطه نزدیک بین ارقام حـلاغی، دسترچین، فخـری، قزل اوزوم، صاحبـی قرمز، پیکانی، جیـغ جیغا، بیدانه سفید، بیدانه قرمز، غوره شیرین، عسگری، رازقی و صاحبی سفید مشاهده شد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

زردآلو بعنوان یکی از مهمترین میوه های مناطق معتدله ، هزاران سال است که در دامنه کوه ها در آسیا و حداقل دو هزار سال دراروپا کشت و پرورش می یابد. ایران بعنوان یکی از خاستگاههای زردآلوهای وحشی و زراعی مطرح است. آینده زردآلو به عنوان یک عنصر اصلی در صنعت میوه کاری ایران بستگی کامل به اصلاح زردآلو و دستیابی به ارقام جدید دارد.از آنجائی که دسترسی محققان به ژرم پلاسم غنی زردآلوی بومی ایران که بطور کامل شناخته شده باشد، جهت تداوم پیشرفت بهنژادی بسیار حائز اهمیت است، بدین منظور تحقیق حاضر با هدف بررسی تنوع ژنتیکی و خصوصیات ظاهری ، فیزیولوژیکی ، موفولوژیکی و پومولوژیکی 11 رقم زردآلوی بومی ایران به منظور تهیه شناسنامه برای هر یک از آنها صورت پذیرفته است. پژوهش روی ارقام شصتی، نصیری، حسینی کریمی، نخجوان، شاهرودی، میرزائی، شماره 35 شاهرود ، شمسی ، نوری ، اردوباد و قیسی اصفهان، طی سالهای 1379 تا 1381 در کلکسیون زردآلوی ایستگاه تحقیقات اسماعیل آباد مرکز تحقیقات کشاورزی قزوین انجام شده است.