هدف از این کار تجربی ارائه نتایج حاصل از اسپکتروسکوپی دی الکتریک بلور مایع 235 ، در فاز سمکتیک کایرال (فاز فروالکتریک) آن و در حالت های خالص وآلائیده با رنگینه می باشد. برای این منظور پراکندگی و اتلاف دی الکتریک بلور مایع، در حالت های خالص وآلائیده با رنگینه، در چندین دمای انتخابی از فاز مورد نظر تحت فرکانس های مختلف توسط دستگاه متر، اندازه گیری شده است. میزان تاثیر افزایش غلظت رنگینه بر طیف های پراکندگی و اتلاف دی الکتریک، تحت بررسی قرار گرفته و چگونگی قرارگیری مولکول های رنگینه در ساختار هندسی بلورمایع خالص مطالعه شده است. افزودن رنگینه باعث به وجود آمدن تغییراتی در طیف های اتلاف و پراکندگی دی الکتریک شده و با کاهش دما، کاهش فرکانس واهلش و جابه جایی آن به سمت فرکانس های کمتر در حالت های خالص وآلائیده با رنگینه به وضوح دیده شد. سپس تاثیر اعمال میدان الکتریکی خارجی بر طیف های پراکندگی و اتلاف دی الکتریک مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت با استفاده از روش اندازه گیری درصد عبور اپتیکی ، تغییرات خطی دمای گذار فاز سمکتیک کایرال به نماتیک کایرال، نسبت به افزایش غلظت رنگینه مورد تائید قرار گرفته است.

طیف جذبی و گسیلی دو رنگینه ی رودامینb و رودامینg6 با اسکلت ساختاری رنگزای یکسان و گروه های متصل متفاوت به این اسکلت، در محیط های مختلف حلالی همسانگرد و ناهمسانگرد مورد بررسی قرار گرفته است. رفتار فوتو- فیزیکی رنگینه ها شدیداً به برهمکنش های حلال- حل شونده، میکرو محیط های حلالی و ساختارهای رزونانسی رنگینه-های رودامین وابسته است. برای درک اثر برهمکنش های بین مولکولی روی رفتار طیفی این رنگینه ها، طبیعت و وسعت برهمکنش های حلال- حل شونده، اختلافات طیفی با استفاده از مفهوم انرژی حلال پوشی خطی آنالیز شده اند. در مجموع، با استفاده از متد سولواتوکرومیک اختلاف در مقدار ممان دوقطبی حالت پایه و تحریکی رنگینه ها، در حلال های همسانگرد و ناهمسانگرد ارزیابی شده است.

طیف جذبی و گسیلی دو خانواده رنگینه آزو جدید در محیط های حلالی گوناگون مورد بررسی قرار گرفته است. رفتار فوتو-فیزیکی رنگینه شدیداً به برهمکنش های حلال-حل شونده، میکرو محیط های حلالی و ساختار رزونانسی رنگینه ها بستگی دارد. برای درک اثر برهمکنش های بین مولکولی روی رفتار طیفی این رنگینه ها، طبیعت و وسعت برهمکنش های حلال و حل شونده، اختلافات طیفی با استفاده از مفهوم انرژی حلال پوشی خطی آنالیز شده اند. در نهایت با استفاده از روش سولواتوکرومیسم مقدار ممان دوقطبی حالات پایه و برانگیخته و میزان اختلاف آنها در حلال های مختلف محاسبه شده است.

اثر حلال بر شکل، شدت، بیشینه طول موج و جابجایی طیف جذبی مواد مختلف موضوعی ست که در دهه های اخیر مورد توجه زیادی قرار داشته است. با استفاده از اطلاعات حاصل از مقایسه طیف های جذبی مواد در حلال های مختلف می توان به اطلاعاتی پیرامون برهمکنش های متقابل حلال – حل شونده دست یافت و با استفاده از آن به درک صحیحی از رفتار فوتوفیزیکی سیستم رسید. در این میان استفاده از روابط کمی برای محاسبه میزان اثرگذاری حلال بر حل شونده حائز اهمیت است. مقیاس های قطبیت حلالی برای این محاسبات ارائه شده است که این مقادیر برای حلال های معمولی به دست آمده اند اما برای حلال های ناهمسانگردی مانند بلور های مایع هنوز اطلاعاتی در دست نیست. در همین راستا هدف از این پژوهش محاسبه پارامتر های طیف سنجی قطبیت حلال ها با استفاده از بررسی طیف های جذبی ترکیبات استاندارد قطبیت حلالی است. دانستن این مقادیر برای بلور های مایع به ارائه الگوی مناسب حلالی این مواد می انجامد.

کارایی بالای رنگینه های لیزری نیازمند شدت های گسیل بالایی از آنها می باشد. برای این منظور به غلظت بالای آنها در حلال های مربوطه نیاز است؛ که از طرفی افزایش غلظت رنگینه با مشکل افزایش تجمع مولکولی و کاهش بازدهی کوانتومی رنگینه روبرو می شود. در این تحقیق برای برطرف سازی این محدودیت، محیط پلیمری هیدروژلی با اندازه های متفاوت حفره برای کنترل برهم کنش های پلیمر-رنگینه و همچنین تجمع رنگینه-رنگینه استفاده شده است. بدین منظور با کپسوله کردن رنگینه ها در پلیمر، تجمع، کاهش یافته و امکان افزایش غلظت جهت دست یابی به کارایی بالا فراهم می گردد. در این تحقیق اثر بالا را از طریق اسپکتروسکوپی جذبی و نشری به طور تجربی مورد بررسی قرار داده ایم. طیف های جذبی رنگینه های متیلن بلو و تایونین با غلظت های مختلف در محیط های آبی و پلیمری در طی زمان های مختلف ثبت شده است. تجزیه و تحلیل داده های طیفی نشان می دهد که استفاده از محیط های پلیمری در کاهش تجمع مولکولی و افزایش شدت فلوئورسانسی رنگینه های تیازین نقش کلیدی دارد.

هدف از این کار تجربی، ارائه و بررسی نتایج حاصل از اندازه گیری مولفه های موازی و عمودی ثابت دی الکتریک در بلور های مایع خالص و آمیخته با نانو ذرات مغناطیسی با درصدهای متفاوت، بدون میدان مغناطیسی و با اعمال میدان است. به این منظور مولفه های موازی و عمودی ثابت دی الکتریک را برای یک بلور مایع خاص (e7 )، در حالت خالص و آمیخته با نانو ذرات مغناطیسی، اندازه گیری می کنیم. برای این کار مولفه های موازی و عمودی هر یک از نمونه ها برای سلول هایی با جهت دهی به ترتیب عمودی و موازی در بازه ی دمایی فاز همسانگرد -نماتیک و با استفاده از روش lcr متری اندازه گیری شدند. برای جهت دهی موازی سلول ها، محلول pva و برای جهت دهی عمودی، محلول لیسیتین به کار برده شد. تغییرات دمایی ثابت دی الکتریک اندازه گیری شده بدون اعمال میدان مغناطیسی و نیز تحت اعمال میدان در دمای ثابت اتاق با اعمال فرکانس 100 کیلو هرتز بدست آمد. نتایج تجربی بدست آمده مربوط به مقادیر ثابت دی الکتریک در حالت خالص و آمیخته به نانو ذرات نشان می دهند که اضافه کردن نانو ذرات به بلور مایع باعث افزایش ثابت دی الکتریک می گردد. تغییرات ثابت دی الکتریک در هر یک از درصدهای نانو ذرات اضافه شده، رفتار متفاوتی را نشان می دهند. تغییرات ثابت دی الکتریک در حضور میدان مغناطیسی نیز رفتار متفاوتی در هر یک از نمونه ها دارد. این امر بستگی به پارامتر های مختلف از جمله: خاصیت ناهمسانگردی مثبت بلور مایع، خاصیت مغناطیسی نانو ذرات، میدان مغناطیسی، جهت دهی اولیه و نظم مولکول های بلور مایع و نانو ذرات در هر یک از نمونه ها دارد. در حالت کلی افزایش نانو ذرات هم در حضور میدان و هم بدون اعمال میدان مغناطیسی، باعث افزایش ثابت دی الکتریک نسبت به حالت خالص می گردد. روند افزایش ثابت دی الکتریک نمونه ها بدون میدان مغناطیسی و با اعمال میدان ، با توجه به تأثیر پارامترهای ذکر شده در بالا برای درصدهای مختلف نانو ذرات در بلور مایع متفاوت بودند که در این کار پژوهشی، روند تغییرات آنها را به طور دقیق مورد بررسی قرار خواهیم داد.

طیف جذبی و گسیلی تعدادی از کمپلکسهای آلی – معدنی در حلالهای با قطبیت متفاوت در محدوده 800 - 300 نانو متر در دمای اتاق مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از روش سولواتوکرومیک، ممان دوقطبی مواد درحالتهای پایه و برانگیخته در محیطهای حلالی مختلف بدست آمده است. رفتار سولواتوکرومیکی و برهمکنشهای حلال و حلشونده مواد با پارامترهای قطبیت حلال مورد آنالیز قرار گرفتهاند. نتایج بدست آمده بیانگر تاثیر انحلال در توتومریسم و پیکربندی مولکولی (شکل و هندسه) مواد در محیط های حلالی با قطبیت متفاوت است. همچنین با آنالیز برهم کنش های حلال – حل شونده و مقدار ممان دوقطبی حالتهای پایه و برانگیخته رزونانس ساختاری متفاوت در حلال های قطبی و غیر قطبی پیشنهاد می شود.

نشاسته از جمله فراوان¬ترین کربوهیدرات های موجود در طبیعت می باشد، که دارای ساختار پلی ساکاریدی اصلی بر پایه گلوکز در گیاهان است. در ساختمان سه بعدی ماکرومولکول های این کربوهیدرات، زیر واحدها با ساختمان نسبتا محکمی از پیوند کووالان ایجاد می شوند و توسط برهمکنش های متقابل ضعیف پایدار می گردند. به علت وجود تعداد زیادی گروه هیدروکسیل در نشاسته، ایجاد اتصالات هیدروژنی دارای اثرات مهمی بر روی ساختمان آن می باشد. اکثر نشاسته ها از دو پلی ساکارید خطی آمیلوز (17-70%) و شاخه ای آمیلوپکتین (30 -83 % ) تشکیل شده اند. به دلیل دسترسی آسان و قیمت پایین و زیست تخریب پذیر بودن، این ماده بطور گسترده در بسیاری از صنایع غذایی و همچنین سایر صنایع همچون صنایع نساجی، داروسازی، کاغذ سازی و ... مورد استفاده می باشد،اما برخی خواص ذاتی آن همچون خواص مکانیکی پایین و حساسیت به آب کاربردهای نشاسته را محدود نموده است. با تغییر در فعالیت یا وضعیت گروه های هیدروکسیل نشاسته می توان محصولات نشاسته ای را اصلاح نمود. بدین منظور از روش های شیمیایی، فیزیکی و ژنتیکی مختلفی برای اصلاح آن استفاده می شود. یکی از روش-های نوین و بسیار موثر جهت اصلاح چنین ترکیباتی، پلاسما می باشد. پلاسمای تخلیه تابان به عنوان پلاسمای غیر حرارتی قادر به تولید گونه های فعال و الکترون¬های پر انرژی در دمای اتاق می باشد که می توانند بدون حضور مواد شیمیایی سبب تغییرات ساختاری در بسیاری از ترکیبات شوند. از آنجا که این پلاسما در دمای اتاق ایجاد می شود یک روش کارآمد در اصلاح خواص پلیمرهای طبیعی همانند نشاسته به شمار می آید. ذرات بسیار فعال پلاسما می توانند گروه های عاملی روی نشاسته را بدون حضور مواد شیمیایی تحریک نمایند و سبب تجزیه و یا ایجاد گروه های عاملی جدید در ساختار آن گردند. به دلیل کاربردهای فراوان نشاسته و نشاسته های اصلاحی، مطالعه و تعیین پارامترهای فیزیکی و ساختاری این مواد بسیار حائز اهمیت است، بنابراین درک اثر پلاسمای تخلیه تابان بروی رفتار فوتوفیزیکی مولکول های نشاسته بسیار قابل توجه می باشد. در واقع جایگزینی گروه های هیدروکسیل نشاسته با گروه های عاملی دیگر، بر رفتار فوتوفیزیکی و برهمکنشی آن تاثیر می گذارد. یکی از روش های دقیق بررسی مواد، تعیین پارامترهای قطبیت آن ها است. در چند سال گذشته بررسی اثر قطبیت محیط که بر اساس انرژی گذار الکترونی رنگینه های معرف می باشد علاوه بر حلال ها، بطور گسترده برای سیستم های متشکل از ترکیبات حلالی، ترکیبات جامد مانند سیلیکا و پلیمرها، داروها و همچنین فیبرهای سلولوزی بکار رفته است.روش ها و ترکیبات استاندارد متنوعی جهت تعیین پارامترهای قطبیت محیط وجود دارد. ازجمله پارامترهای قطبیت رایج و کاربردی، مقیاس کاملت- ابود- تافت می باشد. این توابع قطبی بر اساس فرآیند انتقال بار معرف های حل شونده در محیط بدست می آیند. پارامترهای کاملت- تافت شامل ? به عنوان توانایی دهندگی پیوند هیدروژنی محیط، ? توانایی گیرندگی پیوند هیدروژنی و *? معرف قطبش پذیری/ دوقطبیدگی محیط می باشند. در این پژوهش، توابع قطبی کاملت-ابود-تافت نشاسته گندم و ذرت قبل و بعد از قرار گیری تحت پلاسمای تخلیه تابان تعیین گردیده است و با استفاده از این توابع، تغییرساختار نشاسته تحت شرایط پلاسمایی متفاوت بررسی شده است. نتایج پارامترهای قطبیت نشاسته اصلاح شده تحت پلاسمای تخلیه تابان با نتایج حاصل از طیف های ftir و nmr تطابق بسیار خوبی را نشان می دهند. پلاسمای تخلیه تابان آرگون سبب پیوند عرضی مولکول های نشاسته در جایگاه c_2 گردیده است و پلاسمای تخلیه تابان اکسیژن تمایل به اکسیداسیون گروه عاملی هیدروکسیل مولکول های نشاسته به گروه کربونیل را دارد که به دلیل ویژگی های پلاسما این امر در جایگاه c_6 این مولکول اتفاق می افتد. افزایش زمان قرار گیری نمونه ها تحت پلاسما و همچنین افزایش فشار گاز سبب افزایش فرآیند ایجاد پیوند عرضی و اکسیداسیون تحت پلاسمای تخلیه تابان آرگون و اکسیژن می شود. به علاوه عملکرد پلاسما بروی نشاسته ذرت و گندم مشابه می باشد.

کاربردهای صنعتی، اپتیکی، بیولوژیکی، پزشکی و داروئی رنگینه ها باعث شده بررسی برهمکنش های ویژه و غیرویژه رنگینه ها در محیط های حلالی مختلف از اهمیت بالائی برخوردار باشد. لذا در این تحقیق طیف جذبی و گسیلی رنگینه های خانواده سودان، آنتراسایکلین، رتنوئیدی و رودامین در محیط های حلالی مختلف با قطبش های متفاوت در محدوده 800 - 300 نانو متر در دمای اتاق ثبت گردید. برای درک اثر برهمکنش های بین مولکولی روی رفتار طیفی این رنگینه ها، طبیعت و وسعت برهمکنش های حلال-حل شونده، تغییرات طیفی با استفاده از مفهوم انرژی حلال پوشی خطی ارائه شده توسط کاملت-تافت، آنالیز شد. در نهایت با استفاده از روش سولواتوکرومیسم مقدار ممان دوقطبی حالات پایه و برانگیخته و میزان اختلاف آنها در حلال های مختلف محاسبه شده است. همچنین طیف جذبی رنگینه های رودامین در محیط آبی با غلظت های مختلف در دمای اتاق ثبت شده و رفتار تجمعی رنگینه های رودامین با استفاده از تئوری اکسایتون کاشا مورد مورد مطالعه قرار گرفته است.

هدف از این کارتحقیقاتی ارائه نتایج حاصل از اندازه گیری ضریب شکست تعدادی از بلورهای مایع خالص و بررسی خواص آنها در رابطه با ساختار مولکولی است . ضریب شکست هریک ازبلورهای مایع توسط دستگاه رفراکتومتری تحت طول موج 586/6 نانومتر دربازه دمایی فاز همسانگرد و فاز نماتیک اندازه گیری شد . سپس با استفاده از مدل نیمه تجربی ووکس به محاسبه پارامتر نظم و قطبش پذیری این مواد پرداخته شد . بررسی نتایج حاصله نشان میدهد که در دمای گذار از فاز همسانگرد به فاز نماتیک تغییرات ضریب شکست ناپیوسته بوده و مقدار دوشکستی حاصله برای این مواد در فاز نماتیک مثبت می باشد .به علت وجود پیوند سه گانه در ساختار مولکولی، این بلورهای مایع دارای دو شکستی بالایی می باشند.

بلور مایع های نماتیک در ساخت ابزارهای فوتونیکی به ویژه در صفحات نمایشگر تخت مورد استفاده قرار می گیرند، وجود یونهای ناخالصی بدونه توجه به سرچشمه آنها باعث بروز مشکلات فراوانی در صنایع تولید صفحات نمایشگر می شود. یونهای ناخالصی یک میدان برهم کنشی داخلی اضافی تحت اعمال میدان خارجی در سلول بلور مایع ایجاد می کنند که باعث بروز مشکلاتی از جمله کاهش در اندازه میدان در دسترس و افزایش در ولتاژ آستانه، پایین آمدن زمان کلیدزنی و غیره می شود، افزودن مقادیر کمی نانوذرات تا حد زیادی اثرات وجود یونهای ناخالصی را در بلورمایع مرتفع می کند، دارا بودن ناهمسانگردی بالای بلور مایع در صنایع نمایشگری یک شرط اساسی است، برای اندازه گیری ناهمسانگردی دی الکتریک بلور مایع لازم است که مولفه های موازی و عمودی ثابت دی الکتریک اندازه گیری شود برای این منظور باید مولکولهای بلور مایع به شیوه ای ویژه درون سلول جهت دهی شوند ( موازی و عمود بر سطح زیر لایه). اندازه گیری ثابت دی الکتریک به روش صفحه موازی( خازن مسطح) بوسیله دستگاه lcr متر انجام گرفته است. نتایج حاصل نشان می دهد که با افزایش دما مولفه موازی ثابت دی الکتریک در فاز نماتیک کاهش پیدا می کند در حالی که مولفه عمودی آن افزایش را نشان می دهد که این باعث می شود که ناهمسانگردی دی الکتریک با افزایش دما کاهش پیدا می کند و در نهایت در دمایی بالای دمای گذار بلورمایع ناهمسانگردی به کلی محو می شود و بلور مایع همانند یک مایع معمولی رفتار می کند. با افزایش فرکانس میدان اعمالی مولفه موازی ثابت دی الکتریک به طور جزئی ( در محدوده فرکانس مورد مطالعه) کاهش پیدا می کند در حالی که مولفه عمودی آن ثابت می ماند. نانوذرات سیلیکا به خاطر داشتن شکل کروی و همچنین برهم زدن نظم جهتی بلورمایع باعث کاهش در مولفه موازی و افزایش در مولفه عمودی می شود که منجر به کاهش ناهمسانگردی دی الکتریک مخلوط بلورمایع- نانوذره می شود.

پلیمرهای آلی به علت دارا بودن خواص منحصر به فرد کاربردی ، مانند شکل گیری آسان ، تولید ارزان ، قابلیت¬های فوتونیکی مناسب ، امروزه در صنایع مختلف ،از جمله صنایع الکترونیک و پزشکی مورد استفاده قرار می¬گیرند. تغییر رفتار سطحی این پلیمرها با استفاده از مواد شیمیایی یا روش های متعدد دیگر به علت تغییر خصوصیات برهم کنشی و مورفولوژیک ، امروزه برای بهبود پارامترهای مدنظر، مورد استفاده قرار می گیرد از معایب این روش¬ها افزایش مواد مضر(مواد شیمیایی عمل نکرده یا رادیکال های آزاد) ، باعث شده است تمایل به سمت روش های نوین تغییر رفتار سطحی مانند استفاده از سیستم های پلاسمایی مورد توجه قرار گیرد. بررسی¬های صورت گرفته بر روی سیستم های پلیمری در معرض پلاسما ، نشانگر پیچیدگی رفتار این مواد در حضور محیط پلاسما می باشد و تا به امروز تئوری منسجم و تأیید شده ای در مورد نوع این برهم کنش ها ارائه نشده است. در این تحقیق ، از محیط پلاسمایی با شرایط کاری متفاوت و پلیمر آلاییده با رنگینه به منظور بررسی اثر متقابل برهم¬کنش با پلاسما استفاده واقع شده است و به بررسی طیف های vis و ftir ، قبل و بعد از قراردهی در محیط پلاسما پرداخته شده است.(وجود رنگینه اجازه بررسی رفتار پلیمر را در بازه طول موج جذبی نیز ممکن می سازد.) در نتیجه می توان تغییرات ایجادشده در طیف¬های حاصل را به دلیل این اثر متقابل ، مورد مطالعه قرار داد.

پلیمریزاسیون پلاسمایی فرآیندی است که در آن مونومرها توسط پلاسما پلیمریزه می شوند. در پلیمریزاسیون پلاسمایی تبدیل مولکول هایی با وزن مولکولی کم (مونومرها) به مولکول هایی با وزن مولکولی زیاد (پلیمر) به کمک ذرات پرانرژی پلاسما مانند الکترون ها، یون ها و رادیکال ها اتفاق می افتد. مورفولوژی فیلم پلیمری ایجاد شده متاثر از شرایط پلاسما است، بسته به نتایج مورد انتظار شرایط لازم اعمال می شود که شامل نوع گاز پلاسمایی، نوع پلاسما، فشار اعمالی و ... می باشد. در این تحقیق پلیمریزه شدن مونومر noa65 با پلاسمای تخلیه تابان گاز های مختلف(آرگون، هلیوم، نیتروژن، اکسیژن)، تحت فشار های مختلف مورد بررسی قرار گرفت و تاثیری که پلاسما بر پلیمریزه شدن مونومر نوا 65 می‎گذارد، با پلیمریزه شدن توسط نور فرابنفش مقایسه شد. در نهایت، پلاسما موفق به ایجاد فیلم پلیمری با سطوح پرزدار در ابعاد نانو شد.

هدف این پایان نامه، بررسی خواص نوری خطی و غیرخطی ساختار هیبریدی آلی- معدنی پروسکایت ch3nh3pbbr3 می باشد، که دارای کاربردهای بسیار مهمی در ادوات نوری از جمله سلول های خورشیدی پروسکایتی و دیودهای نورگسیل آلی-معدنی است. لازمه بکارگیری این هیبریدها در ادوات نوری، مطالعه و شناسایی دقیق ساختار آنها است. به همین دلیل گام اول این پژوهش، شامل سنتز ساختار هیبریدی ch3nh3pbbr3 و نیز تعیین مشخصه های آنها از جمله: ساختار بلوری، پارامترهای شبکه ای، انرژی گاف، انرژی پیوند اکسایتونی، خواص فوتولومینسانس، ثابت دی الکتریک و اثر تنش مکانیکی است. همچنین تاثیر کنترل نسبت های مختلف بخش های آلی و معدنی بر خواص ساختاری و نوری هیبریدهای سنتز شده برای اولین بار مطالعه شده است. نتایج نشان داد که تغییر نسبت مولی بخش آلی و معدنی در ساختار سنتز شده، یک عامل مهم و تاثیرگذار در ویژگی های نوری این هیبریدها است. در گام بعدی، ویژگی ها و رفتار اپتیکی غیرخطی این هیبریدها با استفاده از روش جاروب-z مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بیانگر خودواکانونی متناظر با رفتار غیرخطی منفی بالا، به همراه پدیده جذب اشباع در این ساختارها است. لازمه بکارگیری هیبریدهای سنتز شده در ادوات نوری، ایجاد فیلم نازک از این ساختارها است. برای نخستین بار در این پایان نامه روش لایه نشانی تبخیری به کمک باریکه الکترونی جهت ایجاد فیلم نازک پروسکایتی معرفی شده است. ساخت متمرکز کننده نوری لایه نازک بر روی سلول خورشیدی با استفاده از هیبریدهای آلی-معدنی سنتز شده، از جمله کاربردهای این ساختارها در ادوات نوری است که در این پایان نامه، برای اولین بار به آن پرداخته شده است. نتایج بیانگر این حقیقت است که این ساختارهای هیبریدی با بازدهی نورتابی کوانتومی بالا و نسبت مولی بالاتر (1/6 :معدنی/آلی) و غلظت 7 درصد وزنی در پلیمر pva با استفاده از اثر جابجایی طول موج، می توانند عملکرد ضعیف سلول های خورشیدی را در ناحیه ماورابنفش، بهبود بخشیده و موجب افزایش بازده سلول خورشیدی تا 45 درصد گردند. بعلاوه ساختار هیبریدی پروسکایتی آلائیده شده با نانوذرات کادمیوم سلناید به روش شیمیایی و نیز به منظور بکارگیری در ساخت متمرکز کننده خورشیدی نورزا سنتز شد. نتایج نشان داد که ساختار هیبریدی آلاییده شده با نانوذرات کادمیوم سلناید، می تواند بر پارامترهای مختلف سلول خورشیدی تاثیرگذار باشد.

چکیده ندارد.