گونه های سرخرطومی های جنسlarinus spp. (col.: curculionidae) از دانه های طبق گل علف های هرز تیره asteraceae تغذیه کرده و در کنترل علف های هرز متعلق به این تیره موثر می باشند. در این تحقیق گونه های جنس larinus با نمونه برداری های منظم در طی مراحل مختلف رشدی علف های هرز تیره asteraceae طی سال های 1389 و 1390 جمع آوری شدند. در این مطالعه، هفت گونه لارینوس به نام های علمی larinus affinis fremuth،l. nidificans guibourt ، l. onopordi (fabricius)، l. syriacus gyllenhal، l. grisescens gyllenhal، l. liliputanus faust و larinus sp. شناسایی شدند. تمامی گونه ها برای برای اولین بار از کرمان گزارش می شوند. درصد فراوانی گونه های لارینوس روی شش گونه علف هرز تیره asteraceae محاسبه شد. نتایج نشان داد که l. affinis بیشترین فراوانی نسبی (89 تا 91 درصد) را روی گیاه میزبان echinops aucheri boiss، l. nidificans بیشترین فـراوانی نسبی (51 تا 61 درصد) را روی گیاه میزبان echinops longipenicillatus mozaff. & ghahr و larinus sp. بیشترین فراوانی نسبی (5/87 تا 88 درصد) را روی گیاه میزبان cousinis stocksii winkler داشت. شاخص تنوع و یکنواختی شانون روی شش گونه علف هرز تیره asteraceae محاسبه شد. نتایج نشان داد که شاخص تنوع و یکنواختی شانون در هر دو سال مورد مطالعه برای گونه های لارینوس روی e. aucheri و c. stocksii در مقایسه با سایر علف های هرز به طور معنی داری کمتر بود. همچنین شاخص تنوع و یکنواختی شانون به ترتیب در طی مراحل رشدی جوانه دهی، رشدونمو جوانه ها، گلدهی و رسیدگی طبق های e. aucheri و c. stocksii در دو سال مورد مطالعه کاهش یافت. شاخص شباهت تنوع گونه ای موریسیتا- هورن روی شش گونه علف هرز تیره asteraceae محاسبه شد. نتایج نشان داد که شاخص شباهت تنوع گونه ای موریسیتا- هورن برای گونه های لارینوس بین (1) e. aucheri و پنج گونه بعدی علف هرز (کمتر از 1/0)، (2) c. stocksii و پنج گونه بعدی علف هرز (کمتر از 1/0) و (3) e. longipenicillatus و پنج گونه بعدی علف هرز (024/0 تا 310/0 بسته به گونه علف هرز) پایین تر بود. درصورتی که شاخص شباهت تنوع گونه ای موریسیتا- هورن بین e. lalesarensis - c. oxyachantha ، e. lalesarensis - o. leptolepis و c. oxyachantha - o. leptolepis بیشتر از 5/0 بود. در این تحقیق ویژگی های چرخه زندگی سرخرطومی l. affinis روی علف هرز e. aucheri در منطقه کرمان در سال های 1389 و 1390 مطالعه شد. این سرخرطومی دارای یک نسل در سال بود و به صورت حشرات کامل در زیر بقایای گیاهی زمستان گذارنی می کرد. طول دوره مراحل نابالغ به ترتیب 4/66 تا 2/67 روز در دو سال مورد مطالعه تعیین شد. میانگین زادآوری این سرخرطومی 3/40 تا 6/60 تخم به ازای یک فرد ماده به ترتیب در دو سال مورد مطالعه تعیین شد. ماده ها تخم ها را به صورت انفرادی درون طبق گل گیاه میزبان قرار می دادند. همچنین، طول عمر حشرات کامل ماده خارج شده از پناهگاه زمستانی 9/45 تا 6/48 روز در دو سال مورد مطالعه تعیین شد. تراکم جمعیت سرخرطومی l. affinis در طی دو سال 1389 و 1390 مطالعه شد. نتایج نشان داد که تراکم حشرات کامل زمستان گذران در هر دو سال مورد مطالعه در مرحله جوانه دهی و رشد و نمو جوانه های کل به طور معنی داری بیشتر بود. جمعیت تخم ها در سال 1389 در مرحله جوانه دهی و در سال 1390 در مرحله جوانه دهی و رشد و نمو جوانه های کل به طور معنی داری بیشتر از سایر مراحل رشدی بود. جمعیت لاروها در سال 1389 در مرحله گل دهی و در سال 1390 در مرحله رشد و نمو جوانه ها و گل دهی بیشتر از سایر مراحل رشدی بود. اوج جمعیت شفیره ها و حشرات کامل تازه ظاهر شده به ترتیب در اوایل و اواخر رسیدگی طبق های گل مشاهده گردید. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که سرخرطومی l. affinis به طور اختصاصی آفت علف هرز e. aucheri است. بنابراین، این سرخرطومی می تواند به عنوان عامل بیوکنترل در مدیریت تلفیقی این علف هرز در منطقه کرمان مفید باشد.

during 2010-2011 a faunistic survey was carried out for collection and identification of edaphic mesostigmatic mites (acari: mesostigmata) in jiroft and suburb. mites were extracted from soil samples by berlese funnel. the mites were cleared in nesbit fluid and were mounted in hoyer medium on microscopic slides. in this study 43 spices from 26 genera and 16 families were collected and identified. among identified species four genera and four species are the first records for iran mite fauna that marked with one asterisk. all families, genera and species are new records for jiroft mite fauna. the list of identified species is as follow: sejus carolinensis* lekveishvili & klompen, 2004 (sejidae) , androlaelaps casalis (berlese, 1887), gaeolaelaps queenslandica (womersley, 1956), gaeolaelaps nolli karg, 1962, gaeolaelaps angustiscutata willmann, 1951, gaeolaelaps aculeifer (canestrini, 1883), gaeolaelaps kargi costa, 1968, gaeolaelaps minor costa, 1968, pneumolaelaps karawaiewi (berlese, 1903), pneumolaelaps sclerotarsa costa, 1908, cosmolaelaps lutegiensis shcherbek, 1971, cosmolaelaps vacua (michael, 1981), laelaspis astronomica (koch, 1839) (laelapidae), holostaspella bifoliate (tragardh, 1952), macrocheles merdarius (berlese, 1889), macrocheles insignitus berlese, 1918, macrocheles subbadius (berlese, 1904) (macrochelidae), alliphis halleri (g. & r. canestrin, 1881), alliphis transverses* halliday, 2010 (eviphididae), pachylaelaps pectinifer (g. & r. canestrini, 1881) (pachylaelapidae), proctogamasellus massula (athias-henirot, 1961), proctogamasellus mica (athias-henriot, 1961), proctogamasellus sp., arctoseius cetratus (sellnick, 1940), arctoseius sp., zerconopsis sp., lasioseius youcefi athias-henriot, 1959 (ascidae), ameroseius plumea* oudemans, 1930, ameroseius sp. (amesoseiidae), neoseiulus barkeri hughes, 1948, neoseiulus benjamini (schicha, 1981), neoseiulus imbricatus (corpuz-raros & rimando, 1966) (phytoseiidae), rhodacarellus sp., rhodacarella cavernicola* morasa, 2004, multidentorhodacarus* sp. (1), multidentorhodacarus sp. (2), (rhodacaridae), parasitus hyalinus (willmann, 1949) (parasitidae), sessiluncus* sp., (ologamasidae), dendrolaelaps sp., (digmasellidae), nentertia stylifera berlese, 1904 (trematuridae), uroobovella obovata canestrini and berlese, 1884 (urodinychidae), oplitis paradoxa (canestrini & berlese, 1884) (trachyuropodidae), urosternella* sp. (uropodidae).

-1 مقدمه در میان گروه های مختلف کنه ها که بطور ثانویه به اکوسیستم آبی وارد شده اند، موفق ترین گروه از لحاظ تنوع، سازگاری و تخصص اکولوژی کنه های آبزی هستند (walter and proctor, 1999). کنه های آبزی متعلق به گروه پارازیتنگونا از راسته ترومبیدیفورم بوده و شامل هشت بالا-خانواده، بیش از50 خانواده و بالغ بر 420 جنس و6000 گونه اند .( krantz et al,. 2009) این گروه از کنه ها از متنوع ترین و مشخص ترین اجزای فون بی مهرگان آبزی بوده و تقریباً در تمامی زیستگاه های آبی شامل چشمه های آب گرم، برکه ها، استخرهای آب سرد، رودخانه-های متلاطم، تالاب های راکد، دریاچه های آرام و حتی در آب های زیرزمینی یافت می شوند. بیشتر گونه های کنه های آبزی درآب های شیرین زندگی می کنند، اما تعداد کمی نیز دریازی هستند. این دو گروه خصوصیات مورفولوژیک، بیولوژیک و اکولوژیک کاملاً متفاوت دارند. کنه-های دریازی متعلق به بالاخانواده ی halacaroidea murray, 1877 از زیرراسته ی eupodina و راسته ی actinedida بوده و از اجدادی مشتق شده اند که از راه آب های زیرزمینی و به طور ثانویه به آب های شیرین وارد شده اند این گروه کوچک شامل دو خانواده، 21 جنس و در حدود 60 گونه می باشد (davids et al,. 2005). کنه های آبزی به دلیل قدرت تحرک بالا، فراوانی زیاد، اثر انگلی لاروها و شکارگری پوره ها و بالغ ها، نقش مهمی در اجتماع فون سواحل بازی می کنند ( pieczynski, 1976). مطالعات شوربل (1964) نشان داد که اجتماع کنه های آبزی به ورود پس آب ها و مواد آلاینده صنعتی و خانگی، سموم کشاورزی و غیره به زیستگاهشان بسیار حساس بوده اند و این نوع آلودگی ها منجر به کاهش جمعیت و یا در مواردی حذف فون کنه های آبزی در این مناطق می شود. این موضوع به خوبی اهمیت شناخت فون کنه های آبزی را برای تعیین درجه ی آلودگی آب ها و به عنوان یک نوع شاخص زیستی مشخص می سازد (pieczynski, 1976). دانش کنه شناسی طی روند پیشرفت های بشر در دستیابی به تازه های علمی در رشته های گوناگون متحول شده و امروزه به عنوان یکی از رشته های علمی مهم در زمینه های علوم پایه و کاربردی مطرح است. در نتیجه، از آنجا که پیشرفت های علمی در جنبه های مختلف علوم زیستی، کشف و توصیف گونه ها در جایگاه های زیستی آنهاست، بنابراین شناسایی این گروه از بی مهرگان آبزی مهم می باشد و با توجه به ناشناخته بودن فون کنه های آبزی در مناطق جنوبی استان کرمان انجام این تحقیق ضروری به نظر می رسید. 1-1-1 پیرامون خانوادهpiersig, 1902 torrenticolidae کنه های آبزی خانواده torrenticolidae از تمامی مناطق بیوجغرافیایی کره زمین به جز منطقه آنتاراکتیک جمع آوری شده اند (wiles, 1997). از این خانواده زیرخانواده torrenticolinae piersig, 1902 و دو جنس متعلق به این زیرخانواده به نام های k. viets monatractides و torrenticola piersig که تعداد 9 گونه از این دو جنس از ایران گزارش شده که سهم استان کرمان از این تعداد 5 گونه می باشد. از آنجا که در جنوب استان کرمان بیشتر منابع آب به صورت رودخانه های فصلی و چشمه های نزدیک دامنه کوه هایند و کنه های خانواده torrenticolidae در این نوع زیستگاه ها غنای بیشتری دارند و علیرغم مطالعات انجام شده در استان کرمان و با توجه به منابع آبی جنوب استان کرمان انجام بررسی های بیشتر جهت شناسایی جنس ها و گونه های کنه های خانواده torrenticolidae ضروری به نظر می رسید.

به منظور شناسایی شب پره های زیرخانواده های catocalinae و xyleninae نمونه برداری هایی توسط تله نوری طی سالهای 1390- 1388 از مناطق مختلف استان سیستان و بلوچستان با پوشش گیاهی متفاوت، ارتفاع از سطح دریا، طول و عرض جغرافیایی مختلف انجام شد. اطلاعات هر منطقه توسط دستگاه gps ثبت گردید. نمونه های جمع آوری شده به آزمایشگاه منتقل و سپس اتاله شدند. گونه ها بر اساس خصوصیات ریخت شناسی خارجی و داخلی شناسایی شدند. درکل 39 گونه متعلق به 20 جنس از 2 زیرخانواده در ارتفاع بین 29 تا 2700 متر از سطح آب های آزاد جمع آوری شد. تعداد 19 گونه متعلق به 12 جنس از زیرخانواده xyleninae می باشند، که در بین آن ها جنس diadochia pungeler, 1914 برای اولین بار از ایران گزارش می شود. گونه diadochia stigmatica wiltshire, 1984 برای اولین بار از ایران و گونه diadochia saciformis shirvani & ronkay sp. n. برای نخستین بار برای دنیای علم گزارش می شوند. همچنین از این زیرخانواده گونه های spodoptera littoralis (boisduval, 1833)، caradrina didyma (boursin, 1939)، boursinia oxygramma brandt, 1938، xanthia icteritia (hufnagel, 1766)، maraschia grisescens osthelder, 1933، polymixis crinomima (wiltshire, 1946)،polymixis rosinae (bohatsch, 1908) وpolymixis apotheina (brandt, 1938) برای اولین بار از استان سیتان و بلوچستان گزارش می شوند. از زیرخانواده catocalinae، تعداد 20 گونه متعلق به 8 جنس جمع آوری و شناسایی شدند که گونه های drasteria cailino (lefebvre, 1827)، catocala elocata (esper, [1787])، catocala neonympha (esper, 1805)، lygephila craccae ([denis & schifermuller], 1775)، autophila cerealis cerealis (staudinger, 1871) وautophila luxuriosa clara wiltshire, 1952 برای اولین بار از این استان گزارش می شوند. حشرات کامل گونه های مذکور، توصیف شده و پراکنش و بیونومی آنها ذکر می گردد. عکس های مربوط به حشرات کامل و دستگاه تناسلی آنان آورده شده است. گونه های مذکور در کلکسیون حشره شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان نگهداری می شوند.

چکیده: به منظور جمع آوری و شناسایی کنه های بالا خانواده raphignathoidea مطالعات فونستیکی در سال 1389 درمزارع و باغات شهرستان کرمان آغاز شد در مجموع تعداد 1200 اسلاید میکروسکوپی تهیه گردید که از این مجموعه تعداد 800 اسلاید مربوط به فون خاک و400 اسلاید مربوط به اندام های هوایی بود. در طی این بررسی در مجموع 19 گونه از10 جنس متعلق به 5 خانواده شناسایی شد که از بین آن ها تعداد 2 گونه برای فون دنیا جدید بود و یک گونه هم برای اولین بار از ایران گزارش شد. گونه هایی که با علامت ** و * مشخص شده اند به ترتیب برای اولین بار از دنیا و ایران گزارش می شوند. از نظر تعداد گونه ها، خانواده ی stigmaeidae با داشتن 7 گونه و خانواده های camerobiidae و eupalopsellidae با داشتن یک گونه به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد گونه ها را به خود اختصاص دادند.

در این بررسی که طی سال های 1390- 1389 در منطقه طبس انجام گرفت در مجموع 14 گونه از کنه های آبزی (acari: hydrachnidia) متعلق به 6 جنس و 4 خانواده جمع آوری شد از این تعداد نه گونه گزارش جدید برای استان یزد است که با علامت (*) مشخص شده اند. اسامی گونه ها به ترتیب خانواده ها و جنس ها به شرح زیر است. hydrodromidae viets, 1936 hydrodroma rhophila * cook, 1967 hydrodroma torrenticola* cook, 1967 hygrobatoidae koch, 1842 atractides acutirostris* motas & angelier, 1927 atractides kermanensis* pesic, 2005 atractides mirkopesici pesic, 2004 atractides mosahebii pesic et al., 2004 atractides nodipalpis *thor, 1899 atractides robustus sokolow, 1940 hygrobates fluviatilis strom, 1768 nilotoniidae viets, 1929 nilotonia longipora* walter, 1925 nilotonia persica pesic & saboori, 2006 torrenticolidae piersig, 1902 torrenticola jasminae *bader, 1988 torrenticola saboorii *pesic & asadi, 2003 montatractides persicus* pesic, 2004 بر خلاف نمونه برداری های گذشته در استان یزد غنای فون کنه های آبزی منطقه طبس مربوط به خانواده torrenticolidae و سپس جنس atractides از خانواده hygrobatidae است. با توجه به این که اکثر اکوسیستم های آبی در این منطقه آب های جاری باریک می باشند حضور پررنگ torrenticolidae منطقی به نظر می رسد. در قسمت دوم این پژوهش برخی خصوصیات شیمیایی آب مانند ec، tds، ph و غلظت برخی عناصر سنگین شامل سرب، نیکل، کادمیوم و روی اندازه گیری شد. که ارتباطی بین این عوامل با پراکنش کنه های آبزی مشاهده نشد.

در این تحقیق، طی سال های 91-89 به مطالعه فون زیرخانواده های xyleninae و hadeninaeاستان اصفهان پرداخته شد. به منظور جمع آوری حداکثر تعداد گونه، نمونه برداری از مکان هایی با آب و هوا، پوشش گیاهی و ارتفاع متنوع انجام شد. مناطق مورد نمونه برداری شامل کوهستان، دشت، جنگل، مناطق پست، باتلاقی، بیابانی و شوره زار می باشد که از نظر آب و هوایی از گرم و خشک تا سرد و مرطوب متغیر می باشد. نمونه برداری ها به صورت شبانه و با استفاده از 530 تله نوری قابل حمل انجام پذیرفت. نمونه های جمع آوری شده به آزمایشگاه انتقال داده شد و پس از اتاله کردن با توجه به ویژگی های ظاهری، خصوصیات اندام تناسلی و بیونومی شناسایی شدند. در این تحقیق 19 گونه از 11 جنس متعلق به 3 قبیله از زیرخانواده hadeninae جمع آوری و شناسایی شد که گونه perigrapha cilissa püngeler, 1917 برای اولین بار از ایران و فرد ماده گونه varga & ronkay 1991 perigrapha annau برای اولین بار توصیف می شود. همچنین گونه odontelia sp.n. برای اولین بار برای دنیای علم توصیف می شود. علاوه بر این 13 گونه از 12 جنس و متعلق به 4 قبیله از زیر خانواده xyleninae جمع آوری و شناسایی شدند. که جنس scotochrosta lederer, 1757، گونه [denis & schiffermüller], 1775)) scotochrosta pulla و گونه dryobotodes monochroma esper, [1790] برای اولین بار از ایران گزارش می شود. گونه های sp.n. conistra و dasypolia sp.n. برای اولین بار برای دنیای علم گزارش و توصیف می شوند. همچنین مجموعاً 18 گونه از زیر خانواده hadeninae و 13 گونه از زیرخانواده xyleninae برای نخستین بار از استان اصفهان گزارش می شود. نمونه های جمع آوری شده در کلکسیون حشره شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان نگهداری می شوند.

چکیده در این بررسی که طی سالهای 1390- 1391 در شهرستان بافت و حومه انجام گرفت در مجموع 22 گونه و 15 جنس از خانوادهtetranychidae جمعآوری و شناسایی شد. از این تعداد یک گونه گزارش جدید برای دنیا و سه جنس، سه زیر جنس و یک گونه گزارش جدید برای ایران می باشند. اسامی جنس ها وگونههای جدید برای ایران و دنیا به ترتیب با * و ** مشخصشدهاست. tetranychidae amphitetranychus oudemans 1931 amphitetranychus viennensis (zacher, 1920) bryobia koch, 1836 bryobia chrysocomae meyer, 1974 bryobia praetiosa koch, 1836 bryobia rubrioculus (scheuten, 1857) eotetranychus oudemans, 1931 eotetranychus sp. eurytetranychus oudemans, 1931 eurytetranychus sp. eutetranychus banks, 1917 eutetranychus orientalis (klein, 1936) hemibryobia * tuttle & baker, 1969 hemibryobia sp. * neopetrobia (neopetrobia) * wainstein, 1956 neopetrobia (neopetrobia) sp. * neopetrobia (reckia) * wainstein, 1956 neopetrobia (reckia) sp. * oligonychus berlese, 1886 oligonychus ununguis (jacobi,1905) panonychus yokoyama, 1929 panonychus citri (mcgregor, 1916) paraplonobia (anaplonobia) * wainstein, 1960 paraplonobia (anaplonobia) sp. * petrobia murray, 1877 petrobia latens müller, 1776 pseudobryobia mcgregor, 1950 pseudobryobia sp. schizotetranychus tragardh, 1915 schizotetranychus sp. strunkobia* livshitz & mitrofanov, 1972 strunkobia pamirica * livshitz & mitrofanov, 1972 tetranychus dufour, 1832 tetranychus sp. nov. ** tetranychus kanzawai kishida, 1927 tetranychus turkestani (ugarov & nikolski, 1937) tetranychus tumidosus * baker & pritchard, 1960 tetranychus urticae koch, 1836 در قسمت دوم این تحقیق همزیست های سه جمعیت از گونه های مهم جمع آوری شده (tetranychus turkestani وtetranychus urticae ) با استفاده از تکنیکهای مولکولی ردیابی شدند. باکتری cardinium در هیچ یک از جمعیت ها یافت نشد در حالی که حضور باکتری wolbachia در دو جمعیت بافت وخبر با استفاده از روش pcr به اثبات رسید. کلمات کلیدی: کنههای تارتن،گونه جدید، گزارش جدید، wolbachia،cardinium ، pcr، ایران

با توجه به کم خطر بودن حشره کش های گیاهی برای انسان و محیط زیست و همچنین توانمندی این ترکیبات در کنترل حشرات بایستی در قالب برنامه های کنترل تلفیقی مورد توجه قرار گیرند. در این تحقیق اثرات دورکنندگی عصاره های اتانولی پنج گیاه و اسانس روغنی پنج گیاه بر روی مراحل مختلف زیستی شته سیاه باقلا و شته سبز پنبه در شرایط آزمایشگاهی، گلخانه ای و روی سطوح رنگی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این عصاره ها و اسانس ها قدرت دورکنندگی مناسبی داشته و قابلیت بالایی در کنترل حشرات دارند. لازم به ذکر است که اثرات دورکنندگی عصاره ها و اسانس های استخراج شده از گیاهان مذکور با یکدیگر متفاوت می باشد. همچنین فعالیت دورکنندگی این عصاره ها با توجه به غلظت عصاره، مرحله زیستی حشره و گونه حشره با هم متفاوت است. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که در شرایط آزمایشگاهی بر روی پوره های 1-2 روزه و 3-4 روزه، تیمار گیاه شوید و روی سطوح رنگی بر روی شته های بالدار، عصاره گیاه گشنیز دارای بیشترین تاثیر دورکنندگی هستند. این نتایج بیانگر آن است که این عصاره های گیاهی دارای تاثیر دورکنندگی خوبی روی شته ها می باشند. همچنین تاثیر دور کنندگی این عصاره های گیاهی بر روی مراحل زیستی مختلف حشره با هم متفاوت است. نتایج این تحقیق نشان داد که در شرایط آزمایشگاهی و روی سطوح رنگی ، تیمار اسانس گیاه زیره سبز دارای بیشترین تاثیر دورکنندگی می باشد؛ این درحالیست که در شرایط گلخانه ای اختلاف معنی-داری بین میزان دورکنندگی عصاره های گیاهی مذکور مشاهده نشد. نتایج این پژوهش نشان می-دهد که تاثیر دورکنندگی این اسانس های گیاهی باتوجه به شرایط محیطی و گونه حشره متفاوت است. یافته های حاصل از این پژوهش می تواند گامی جهت استفاده کاربردی از عصاره ها و اسانس-های گیاهی به عنوان ترکیبات ایمن و طبیعی جهت کنترل شته ها در قالب برنامه تلفیقی کنترل آفات باشند. لذا با انجام آزمایش تکمیلی احتمالا در آینده می توان از این ترکیبات گیاهی به عنوان گزینه ای برای جایگزینی ترکیبات مصنوعی جهت استفاده در گلخانه ها جهت کنترل شته ها امیدوار بود. کلمات کلیدی: شته سیاه باقلا، شته سبز پنبه، اثر دورکنندگی، عصاره گیاهی، اسانس گیاهی، برنامه تلفیقی کنترل آفات

برگ ذرت تا ( 012 13/92±2/ 5 فرد/ فرد/ نسل) روی ذرت تا ( 381 /76±1/ از ( 245 (r مقادیر نرخ خالص تولید مثل ( 0 فرد/ فرد/ نسل) روی ارزن دم روباهی متغیر بود. علاوه بر این مدت زمان طول یک نسل روی 17 روز اندازه گیری شد. / 15 و 46 /31 ،16/35 ،16/ میزبان های ذکر شده در بالا به ترتیب 90 ،1/ به ترتیب بر روی میزبان های ذکر شده در بالا 10 (?) همچنین نرخ متناهی افزایش جمعیت 1 بر روز بود. طولانی ترین دوره قبل از بلوغ مربوط به کنه های پرورش یافته بر / 1/18 و 12 ،1/16 11 روز) و کوتاهترین طول این دوره مربوط به ارزن دم روباهی با /80±0/ روی قیاق با ( 116 10/23±0 روز) ثبت شد. همچنین بیشترین مقدار باروری مربوط به ارزن دم روباهی با /152) 12 تخم) /00±0/ 23/20±0/911 تخم) به ازای هر فرد ماده و کمترین آن مربوط به ذرت با ( 492 ) به ازای هر فرد ماده اندازه گیری شد. علاوه بر این بیشترین طول دوره تخم ریزی مربوط به ارزن 7 روز) میباشد. /92±0/ 10 روز) و کمترین آن مربوط به قیاق با ( 507 /86±0/ دم روباهی با ( 400 نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که از بین میزبان های مورد آزمایش ارزن دم روباهی به عنوان بهترین میزبان کنه تارتن خرما به منظور پرورش آزمایشگاهی آن میباشد. کلمات کلیدی:کنه تارتن خرما ، بیولوژی، قیاق، ذرت، ارزن دم روباهی

در این پژوهش تاثیر پنج رقم سویا (کتول، l17 ، ویلیامز، m9 و m7 ) روی پارامترهای جدول زندگی کنه ی تارتن ترکستانی tetranychus turkestani (tetranychidae) ± در دمای1± 25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی560 درصد و دوره نوری16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از جدول زندگی دو جنسی نشان داد که نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm) بر روی میزبان های ذکر شده در بالا از 01/0± 19/0 بر روز روی رقم ویلیامز تا 01/0± 27/0 بر روز روی ارقام کتول و m9 متغیر بود. مقادیر نرخ خالص تولید مثل (r0) از 38/1± 57/7 فرد/ فرد/ نسل روی رقم l17 تا 56/3 ± 44/24 فرد/ فرد/ نسل روی رقم کتول متغیر بود. علاوه بر این مدت زمان طول یک نسل روی ارقام ذکر شده در بالا به ترتیب 18/0± 53/11، 14/0± 80/9، 41/0±09/11 ، 18/0±77/10 و33/0±69/10 روز اندازه گیری شد. همچنین نرخ متناهی افزایش جمعیت (λ) به ترتیب بر روی ارقام ذکر شده در بالا 01/0± 31/1، 02/0± 23 /1، 01/0±21/1 ،01/0±31/1 و 01/0± 26/1 بر روز بود. طولانی ترین دوره قبل از بلوغ در کنه های پرورش یافته بر روی رقم ویلیامز با 05/0±24/7 روز و کوتاهترین طول این دوره مربوط به رقم l17 با 08/0± 5/6 روز مشاهده شد. همچنین بیشترین مقدار باروری مربوط به رقم کتول با 79/3±17/54 تخم به ازای هر فرد ماده و کمترین آن مربوط به رقم l17با 03/2±94/13 تخم به ازای هر فرد ماده اندازه گیری شد. بیشترین طول دوره تخم ریزی مربوط به رقم کتول با 49/0±10/7 روزو کمترین آن مربوط به رقم l17با 32/0±76/2 روز می¬باشد.

در بخش اول این پژوهش پارامترهای بیولوژی کنه شرقی مرکباتeutetranychus orientalis در شرایط آزمایشگاه در سه دمای 1± 25، 1±30 و 1± 35 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی2 ±60 درصد و دوره نوری16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی روی میزبان زیتون تلخ مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از جدول زندگی دو جنسی نشان داد که نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm) بر روی دماهای ذکر شده در بالا از0/006 ± 0/088بر روز در دمای 25 درجه سلسیوس تا0/012± 0/231 بر روز در دمای 35 درجه سلسیوس متغیر بود. مقادیر نرخ خالص تولید مثل (r0) از 1/618 ±9/080 فرد/ فرد/ نسل در دمای30 درجه سلسیوس تا2/560 ±17/660 فرد/ فرد/ نسل در دمای 35 درجه سلسیوس متغیر بود. علاوه بر این مدت زمان طول یک نسل در دماهای ذکر شده در بالا به ترتیب0/0410± 27/207، 0/325± 15/749 و 0/226± 12/450 روز اندازه گیری شد. همچنین نرخ متناهی افزایش جمعیت (λ) به ترتیب در دمای ذکر شده در بالا 0/006± 1/092 ، 0/012± 1/151 و0/015 ± 1/260 بر روز بود. طولانی ترین دوره قبل از بلوغ در کنه های پرورش یافته در دمای 25 درجه سلسیوس با0/19± 22/15 روز و کوتاهترین طول این دوره مربوط به دمای 35 درجه سلسیوس با0/14± 8/43 روز مشاهده شد. همچنین بیشترین مقدار باروری مربوط به دمای 35 با2/64± 28/48 تخم به ازای هر فرد ماده و کمترین آن مربوط به دمای 30 درجه سلسیوس با 2/05 ±16/21 تخم به ازای هر فرد ماده اندازه گیری شد. بیشترین طول دوره تخم ریزی مربوط به دمای 35 درجه سلسیوس با0/40± 5/46 روزو کمترین آن مربوط به دمای 30 درجه سلسیوس با0/49± 4/05 روز می-باشد. نتایج نشان داد دمای 35 درجه سلسیوس نسبت به دو دمای دیگر برای این کنه مناسب تر است. در بخش دوم این پژوهش دینامیسم فصلی جمعیت این کنه روی زیتون تلخ در کرمان در سال های 91-92 مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه برداری به صورت هفتگی بوده و تعداد تخم و مراحل حرکتی کنه ثبت شد. طبق نتایج زمان ظهور این کنه روی زیتون تلخ در اواسط مرداد می باشد. همچنین جمعیت کنه دارای دو پیک در شهریورماه و آبان ماه به ترتیب با میانگین 12/71±177/93 و 10/91± 158/20 فرد (تخم و مراحل حرکتی) در هر برگ بود.

در این پژوهش تاثیر سطوح مختلف کود های نیترات آمونیوم (30 ، 60 و 100 درصد سطح توصیه شده)، اوره (30 ، 60 و 100 درصد سطح توصیه شده) و سولفات پتاسیم (50 ، 75 و 100 درصد سطح توصیه شده) در گیاه لوبیا بر آماره های جدول زیستی کنه تارتن دو لکه ای در شرایط آزمایشگاهی: دمای 1 ± 25 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 5 ± 60 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی بررسی گردید. نتایج نشان داد ویژگی های زیستی کنه با افزایش کود نیترات آمونیوم و سولفات پتاسیم به ترتیب افزایش وکاهش یافت. بیشترین میزان نرخ ذاتی افزایش جمعیت (005/0±07/0) و نرخ زاد آوری کنه (41/1±96/8) در سطح 60 درصد نیترات آمونیوم و کمترین این مقادیر (0004/0±001/0) و (14/0±044/1) در بالاترین سطح تغذیه گیاه با سولفات پتاسیم به دست آمد. کود دهی اوره نیز باعث افزایش توانایی های زیستی کنه تارتن در سطوحی پائین تر از نیترات آمونیوم گردید.

در این بررسی که طی سال های 91 تا 93 در جنوب استان کرمان، منطقه منوجان و کهنوج انجام گرفت در مجموع 24 گونه متعلق به 15 جنس و12 خانواده جمع آوری شد. از این تعداد یک گونه جدید برای دنیا(kongsbergia sp. nov.) و نر گونه pontarachna arabica pesic, 2008 برای اولین بار در دنیا در حال توصیف شدن هستند. هم چنین خانواده pontarachnidae)) برای اولین بار از ایران گزارش می شود. اسامی گونه ها به ترتیب خانواده ها و جنس ها به شرح زیر است.

در این بررسی که طی سال های 1388-1387 در استان گلستان انجام گرفت در مجموع 20 گونه از کنه های آبزی (acari: hydracarina) متعلق به 13 جنس و نه خانواده جمع آوری شد که از این تعداد دو گونه اولین گزارش از ایران بود و سه گونه نیز برای دنیا جدیدند. به ترتیب با علامت (*) و (**) مشخص شده اند. اسامی گونه ها به ترتیب خانواده ها و جنس ها به شرح زیر است: arrenuridae thor, 1900 arrenurus cf. sinuator* (muller, 1776) aturidae thor, 1900 axonopsis (vicinaxonopsis) iranica** pesic, jabaleh & saboori, 2009 brachypoda mutila* walter, 1928 axonopsis sp. hungarohydracaridae motas and tanasachi, 1959 hungarohydracarus subterraneus szalay, 1943 hydrodromidae viets, 1936 hydrodroma torrenticola walter, 1908 hygrobatidae koch, 1842 hygrobates fluviatilis strom, 1768 hygrobates sp. atractides gorgani** pesic, jabaleh & saboori, 2009 atractides hyrcaniensis** pesic, jabaleh & saboori, 2009 atractides (atractides) cf. denticulatus (walter, 1947) atractides (atractides) mirkopesici pesic, 2004 atractides sp. lebertiidae thor, 1900 lebertia sp. mideopsidae koenik, 1910 mideopsis roztoczensis biesiadka & kowalik, 1978 sperchontidae thor, 1929 sperchonopsis verrucosa protz, 1896 sperchon sp. torrenticollidae piersig, 1902 torrenticola (megapalpis) jasminae bader, 1988 monatractides lusitanicus lundblad, 1941 monatarctides sp. نمونه های جمع آوری شده و نمونه های هولوتیپ گونه های جدید در مجموعه ی کنه شناسی موزه ی جانور شناسی استاد جلال افشار دانشگاه تهران، آزمایشگاه گروه گیاهپزشکی دانشگاه شاهد نگهداری می شوند