پرسشی که این پژوهش با آن مواجه بود به جایگاه دوستی مدنی در فلسفه سیاسی فارابی و نسبت میان دوستی با انواع مدینه ها برمی گردد. تحلیل محتوای آثار فارابی آشکار می کند که اولاً فارابی مقوله دوستی را در منظومه فلسفی خود ـ و نه تنها در روابط انسانی و در مدینه، بلکه در کل عالم وجود، و بر اساس آن در مدینه ـ محل تامل قرار داده است و منشأ دوستی در انسان را قوه نزوعیه نفس می داند. ثانیاً مقوله دوستی نزد وی پیوند عمیقی با مسئله «وجود» دارد. از این رو، مقوله وجود، مقوله دوستی را ایجاب می کند و این دوستی در مقام امر مولّف و پیوندده موجودات می باشد؛ ثالثاً دوستی مدنی با مسئله «معرفت» ارتباط پیدا می کند که طی آن، مقوله معرفت، با برداشتی که افراد هر مدینه از سعادت و موضوع مورد دوستی دارند، تمایز انواع مقولات دوستی را ضروری می سازد، و لذا برای فارابی به دلیل تفاوت ماهوی دو نوع مدینه فاضله و مضادات آن (بر اساس معرفتی که به غایت وجود، یعنی سعادت قصوی و سعادات مظنونه تحصیل می شود) دوستی در این دو نوع مدینه نیز متفاوت است.

چکیده ندارد.

جنبش های سیاسی - اجتماعی بحرین به خصوص از بعد اسلامی طی زمان متاثیر از تحولات داخلی ایران و ویژه انقلاب اسلامی بوده است . انگیزه و اهداف جنبش های مردمی بحرین به مروز زمان متفاوت بوده است البته استبداد داخلی همواره عاملی مهم در ایجاد ناآرامیها و قیامهای مردمی بوده است . مردم بحرین برای کسب حقوق و آزادیهای سیاسی خود از یک طرف و از طرف دیگر برای حفظ و استمرار ارزشهای اسلامی تلاش های زیادی را انجام داده اند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی این جنبش ها داعیه اسلامی خود را قویتر کردند و برای سرگونی حکومت آل خلیفه و برقراری یک حکومت اسلامی به شیوه های متفاوت و حتی خشونت بار متوسل شدند. طی سالهای اخیر تحت تاثیر تحولات بین المللی و منطقه ای نظیر جنگ عراق و کویت و برگزاری انتخابات مجلس در کویت و دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس و نیز تغییر تاکتیکی اهداف و اصول برای جلب کمک های بین المللی، این جنبش ها شیوه های مسالمت آمیز و دموکراتیک را پیشه خود ساخته اند و تا حد زیادی تعدیل یافته اند. مسوولین کشور بحرین معتقدند که در پشت پرداه ناآرامیهای این کشور عناصر بنیادگرای خارجی وجود دارند که شیعیان این کشور را تحریک می کنند و به طور کنایه و یا حتی صریحا به نقش ایران و نیروهای انقلابی این کشور اشاره دارند. به همین دلیل بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران روابط دو کشور برای مدتها تیره و تار بود. با ریاست جمهوری آقای خاتمی و ترویج سیاست تشنج زدایی وی در منطقه و نزدیکی به عربستان رابطه میان ایران و بحرین نیز بار دیگر تقویت یافت . پیامد این اقدامات این بود که جنبش های سیاسی اجتماعی بحرین حمایت ایران را تا حد زیادی از دست دادند. از سوی دیگر گرایش این جنبش ها به سوی شیوه ها و روش های مسالمت آمیز باعث شد تا روند ناآرامی های داخلی بحرین جریانی دیگر به خود بگیرد و به خصوص با مرگ امیر عیسی و به حکومت رسیدن فرزند وی شیخ حمد و نرمش های وی در مقابل مخالفین (از جمله آزادی بسیاری از زندانیان و رهبران مخالفین) و دعوت از مردم برای مشارکت در امور کشور خویش و تاکید بر این امر که کشور بحرین متعلق به تمامی مردم بحرین است و برخی عوامل داخلی و خارجی دیگر منجر به آرام شدن اوضاع در این کشور شده است .