در این مطالعه، اثر عمل آوری قلیایی بر پایداری حرارتی، رفتار هیگروسکوپیک طولانی مدت و خواص مکانیکی مواد مرکب ذرات چوب راش/پلی پروپیلن در دماهای 25، 60 ،و 90 درجه سانتیگراد و هیدروکسید سدیم 3? و 5?، مورد بررسی قرار گرفت.برای این منظور پلی پروپیلن و ذرات چوب عمل آوری شده و نشده با مقدار ثابت 60 و 40 در یک مخلوط کن با دمای اختلاط 180 درجه سانتیگراد و سرعت 60rpm با یکدیگر مخلوط و نمونه های آزمونی استاندارد با استفاده از روش قالبگیری تزریقی با فشار تزریق 3mpa، و دمای 185 درجه سانتیگراد ساخته شدند. نتایج ftir تایید کرد که همی سلولزها بر اثر عمل آوری قلیایی از چوب راش خارج شدند. نتایج tga نشان داد که دمای شروع تخریب حرارتی ذرات چوب راش عمل آوری نشده و عمل آوری شده بسیار پایین تر از pp است. تخریب حرارتی چوب راش در یک فرآیند دو مرحله ای انجام شد؛ در حالیکه افت جرم پلی پروپیلن در فرآیندی یک مرحله ای صورت گرفت. افت جرم مواد مرکب حاوی ذرات چوب راش عمل آوری شده و عمل آوری نشده در مقایسه با چوب راش در دماهای بالاتری آغاز شد که معرف پایداری حرارتی بیشتر مواد مرکب می باشد. بعلاوه، پایداری حرارتی مواد مرکب سازگار شده کمتر از مواد مرکب سازگار نشده بود. جذب آب کلیه مواد مرکب از فرآیند انتشار فیک تبعیت کرد. جذب آب و واکشیدگی ضخامت طولانی مدت مواد مرکب به وضوح به شرایط عمل آوری قلیایی بستگی داشت. مواد مرکب ذرات چوب راش عمل آوری شده با قلیای 5% در 90 درجه سانتیگراد و 3% در 90 درجه سانتیگراد /پلی پروپیلن بیشترین و کمترین ضریب انتشار رطوبت و واکشیدگی ضخامت را نشان دادند. با ذرات چوب راش عمل آوری شده با هیدروکسید سدیم 3% در دمای 90 درجه سانتیگراد و هیدروکسید سدیم 5% در دمای 25 درجه سانتیگراد ، مقاومت خمشی و مدول خمشی بهینه مواد مرکب به دست آمد. عمل آوری ذرات چوب راش، تاثیر معنی داری بر مقاومت به ضربه فاقدار مواد مرکب داشت و مقاومت به ضربه با عمل آوری قلیایی ذرات چوب راش افزایش یافت.

این تحقیق با هدف بررسی مقایسه ای کاغذ حاصل از گونه ممرز با فرآیندهای سودا، سودا- اوره و کرافت و ارزیابی ویژگی های کاغذسازی آن ها انجام شد. میانگین طول الیاف ممرز 57/1 میلی متر و میانگین قطر کلی، قطر حفره سلولی و ضخامت دیواره سلولی الیاف به ترتیب 21/20، 18/9، 51/5 میکرومتر تعیین گردید. شرایط پخت در فرآیند کرافت شامل سولفیدیته 25، 28 و 30 درصد و قلیایی فعال 20 و 22 درصد نسبت به جرم خشک ممرز، درجه حرارت پخت 170 درجه سانتی گراد، زمان پخت 90 و 120 دقیقه و نسبت مایع به خرده چوب 5 به 1 و در فرآیند سودا شامل قلیایی فعال 20، 25 و 30 درصد نسبت به جرم خشک ممرز، درجه حرارت پخت 170 درجه سانتی گراد، زمان پخت 90، 120 و 150 دقیقه و نسبت مایع به خرده چوب 5 به 1 و در فرآیند سودا- اوره شامل قلیایی فعال 30 درصد و مقدار اوره 1، 2، 3، 4 و 5 درصد نسبت به جرم خشک ممرز، درجه حرارت پخت 170 درجه سانتی گراد، زمان پخت 120 دقیقه و نسبت مایع به خرده چوب 5 به 1 در نظر گرفته شد. تیمار انتخاب شده در فرآیند کرافت دارای بازده 43/44 و عدد کاپای 75/23 و در فرآیند سودا دارای بازده 75/38 و عدد کاپای 28/19 و همچنین تیمارهای انتخاب شده در فرآیند سودا- اوره دارای بازده 85/39، 1/40، 5/40، 8/39، 61/40 و عدد کاپای 21/21، 33/22، 66/22، 28/25 و 85/26 بوده اند. پس از پالایش و رسیدن به درجه روانی ml csf 25±400 برای هر یک از تیمارهای منتخب، کاغذ دست ساز با وزن پایه 60 گرم بر متر مربع تهیه شد و ویژگی های فیزیکی، مقاومتی و نوری آن ها ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که خمیرکاغذهای حاصل از فرآیند کرافت بازده بیشتر و پالایش پذیری بهتری در مقایسه با خمیرکاغذهای حاصل از فرآیندهای سودا و سودا- اوره دارند. کاغذهای ساخته شده با فرآیند کرافت نیز دارای ویژگی های مقاومتی بالاتری نسبت به فرآیندهای سودا و سودا- اوره هستند. با افزودن اوره، بازده و عدد کاپای خمیرکاغذها افزایش یافت. بیشترین بهبود در شاخص مقاومت در برابر کشش، طول پاره شدن و شاخص مقاومت در برابر پاره شدن با افزودن 3 درصد اوره و بیشترین بهبود در شاخص مقاومت در برابر ترکیدن با افزودن 4 درصد اوره به دست آمد. نتایج اندازه گیری درجه روشنی نشان داد که کاغذهای حاصل از فرآیند کرافت و سودا به ترتیب دارای کمترین و بیشترین درجه روشنی هستند. با افزودن اوره درجه روشنی کاغذها کاهش یافت.

این تحقیق برای بررسی تأثیر اوره بر ویژگی های خمیرکاغذ و کاغذ حاصل از کاه گندم با فرآیند هیدروکسید پتاسیم انجام شد. کمبود مواد اولیه متداول برای ساخت خمیرکاغذ و افزایش تقاضا برای تولیدات جهانی کاغذ منجر به استفاده از ضایعات کشاورزی به عنوان منبع فیبری جایگزین برای صنعت کاغذسازی شده است. در این تحقیق به منظور کاهش یا حذف مشکلات زیست محیطی و افزایش کیفیت نهایی کاغذ از فرآیند هیدروکسیدپتاسیم و هیدروکسیدپتاسیم - اوره استفاده شد. میانگین طول الیاف، قطر فیبر، قطر حفره سلولی و ضخامت دیواره سلولی کاه گندم به ترتیب 15/1 میلی متر، 92/18، 71/9 و 60/4 میکرومتر اندازه-گیری شد. شرایط پخت در فرآیند هیدروکسیدپتاسیم شامل هیدروکسیدپتاسیم به مقدار 18، 20 و 23 درصد بر مبنای وزن خشک کاه گندم، زمان پخت 60 دقیقه، دمای پخت 175 درجه سانتیگراد، نسبت مایع پخت به کاه گندم 6 به 1 بود و به هر کدام از شرایط پخت فوق، اوره در سه سطح 1، 2 و 3 درصد بر مبنای وزن خشک کاه گندم به مایع پخت اضافه شد. با افزایش مقدار هیدروکسید پتاسیم، عدد کاپا، بازده و وازده خمیر کاغذ کاهش یافت. با افزودن اوره به هیدروکسید پتاسیم در مایع پخت، عدد کاپا، بازده و وازده افزایش یافتند. پالایش خمیرکاغذهای بهینه جهت دست یابی به درجه روانی mlcsf25±350 انجام شد. به منظور تعیین خواص مکانیکی و درجه روشنی، کاغذهای دست ساز g/m260 ساخته شدند. نتایج نشان داد با افزایش مقدار اوره در مایع پخت، شاخص مقاومت در برابر کشش، شاخص مقاومت در برابر ترکیدن و طول پاره شدن افزایش یافت. افزایش اوره اثر قابل توجه ای بر شاخص مقاومت در برابر پاره شدن نداشت. افزودن اوره موجب کاهش درجه روشنی شد.

بازیافت کاغذ با وجود مزیت ها و پتانسیل ها با کاهش ویژگی های کیفیتی همراه است. این تحقیق به منظور استفاده بهینه از کارتن های کنگره ای کهنه در بازیافت کاغذ و بهبود کیفیت کاغذهای بازیافتی ساخته شده، انجام گرفت. افزودن نشاسته کاتیونی به خمیر کاغذ بازیافتی موجب احیای پیوند های از دست رفته خمیر کاغذ می شود و در نتیجه خواص مقاومتی کاغذ های ساخته شده را تا حد خمیر کاغذ بکر ارتقاء می دهد. نشاسته ها با توجه به منبع استخراج آن ها، دارای خواص فیزیکی، شیمیایی و ساختاری متفاوتی هستند. در این بررسی از نشاسته کاتیونی سیب زمینی، ذرت، تاپیوکا و گندم، هر یک در 4 سطح 0، 5/0 ،1و 5/1 درصد، به همراه 4/0 درصد آلوم به عنوان خنثی کننده آشغال های آنیونی استفاده گردید. کاغذ دست ساز با جرم پایه120 گرم بر مترمربع ساخته و وی‍ژگی های مقاومتی آن اندازه گیری شد. همچنین میزان جذب نشاسته ها بر روی خمیرکاغذ با استفاده از روش اسید- فنل محاسبه گردید. تاثیر انواع نشاسته بر زمان آبگیری از خمیرهای تیمار شده نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مشخص نمود که مصرف 5/1 درصد نشاسته سیب زمینی و تاپیوکا ،1درصد نشاسته گندم و ذرت در اغلب موارد تاثیر بهینه را در افزایش مقاومت کاغذ های حاصله داشته است. همچنین در مقایسه بین انواع نشاسته، نشاسته سیب زمینی و تاپیوکا نسبت به دو نشاسته دیگر عملکرد بهتری داشته اند. نمودار جذب نشاسته ها نیز نشان داد که نشاسته سیب زمینی جذب و ماندگاری بیشتری بر روی خمیر کاغذ داشته است. زمان آبگیری از کاغذهای تیمار شده نیز بیان داشت که تا سطح 1درصد از همه نشاسته ها، زمان آبگیری افزایش و بعد از آن افت در سرعت آبگیری مشاهده گردید

برای آنالیز شیمیایی مواد استخراجی از پوست چهار گونه درختی راش، ممرز، صنوبر و بلوط که از نظر دارویی و صنعتی که می توانند دارای اهمیت باشند و درصد حجمی زیادی از جنگل های شمال کشور را به خود اختصاص می دهند، نمونه-گیری شد. آزمایش ها و نتایج نشان داد که درصد کلی مواد استخراجی پوست چهار گونه ذکر شده شامل راش، ممرز، صنوبر و بلوط با حلال استن به ترتیب 5/16، 2/17، 9/15 و 7/25 درصد است. فنل ها دسته ای از آنتی اکسیدان های طبیعی هستند که بخش مهمی از مواد استخراجی پوست را تشکیل می دهند. آنتی اکسیدان های موجود در مواد غذایی اثرات زیان بخش رادیکال های آزاد را خنثی کرده و در پیشگیری از بیماریهای قلبی-عروقی، سرطان، بیماریهای دژنراتیو (پارکینسون و آلزایمر) نقش مهمی را ایفا می کنند. به علت اثرات سمی آنتی اکسیدان های صنعتی، اخیرا تلاش برای یافتن آنتی اکسیدان های طبیعی به خصوص با منشا گیاهی افزایش یافته است. از آنجا که اطلاعات کمی از فعالیت آنتی اکسیدانی درختان ذکرشده دردسترس است، در این پایان نامه ضمن اندازه گیری محتوای تام فنلی و فلاونوئیدی، خاصیت آنتی اکسیدانتی عصاره استنی پوست درختان فوق با روشهای آزمایشگاهی مورد بررسی قرارگرفت. روش نخست، بر اساس توانایی عصاره ها در به دام اندازی رادیکال dpph (دی فنیل پیکریل هیدرازیل) می باشد، در روش دوم قدرت احیاء کنندگی نمونه ها با اهداء الکترون به آهن??? و احیای آن به آهن ?? بررسی شد، در روش سوم به دام اندازی رادیکال نیتریک اکساید بررسی شد یعنی با تولید بیش از حد نیتریک اکساید، واکنش های زنجیره ای آغاز می گردد، در روش چهارم میزان جذب پراکسیدهیدروژن ارزیابی شد و در نهایت برخی ترکیبات فنلی موجود در مواد استخراجی پوست، از نظر کمی به وسیله کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا(hplc) ارزیابی و شناسایی شدند. میزان محتوای تام فنلی برای گونه های بالا به ترتیب راش 2/201، ممرز 2/224، صنوبر 208 و بلوط 73/199 و محتوای تام فلاونوئیدی برای راش 6/9، ممرز 8/10، صنوبر 9/20 و بلوط 1/11 میلی گرم در میلی لیتر عصاره به دست آمد. در نهایت، طبق نتایج حاصل می توان گفت که عصاره های استنی پوست چهار گونه فوق دارای اثرات آنتی اکسیدانی مناسبی در مقایسه با استانداردها هستند. از نظر کمی فنل اسیدگالیک در راش، ممرز و بلوط و فنل اسیدکوماریک در صنوبر دارای بیشترین مقادیر ترکیبات فنلی بودند. اسیدکوماریک در تمامی عصاره ها وجود داشت و در گونه بلوط با 5/37 میلی گرم بر گرم عصاره دارای بیشترین مقدار بود.

فرسایش خاک یک مشکل جهانی است که به طور جدی منابع طبیعی، رفاه بشر و حتی حیات انسان را تهدید می کند. روش های زیادی برای حفاظت خاک در جهان وجود دارد که از جمله روش های بیولوژیکی، مکانیکی و بیومکانیکی است. این روش ها دارای هزینه زیادی است و باعث تغییر و دست کاری در طبیعت می شود. مالچ پاشی یکی از روش های مدیریتی در حفاظت خاک است که در این میان استفاده از مالچ های آلی باعث بهبود بافت خاک، بهبود ظرفیت نفوذ و ظرفیت نگه درای رطوبت خاک می شود و از آلودگی محیط زیست جلوگیری می کنند. در این تحقیق به بررسی اثر دو نوع مالچ چوبی (توسکا و راش) بر حفاظت خاک در سه درصد پوشش (0، 30 و 70 درصد) و دو اندازه (16 و 4 سانتی متر طول و5/1 سانتی متر عرض) تحت بارانی با شدت 50 میلی متر بر ساعت به مدت 20 دقیقه در پلاتی با ابعاد 2 متر طول، 1 متر عرض و 2/0 متر عمق در خاک لومی سیلتی پرداخته شد. نتایج آزمون تی مستقل حاکی از عدم وجود اختلاف معنی دار بین دو گونه در سطح اطمینان 95 درصد است (05/0p>). همچنین نتایج آزمون lsd و تی جفتی در درصد پوشش های مختلف برای هر یک از اندازه ها نشان داد که در هر دو گونه بین پوشش های مختلف در هر یک از اندازه ها در سطح اطمینان 95 درصد در میزان رواناب، رسوب، غلظت رسوب و ضریب هرزآب اختلاف معنی دار وجود دارد (05/0>p). همچنین نتایج آزمون تی جفتی بین اندازه های مختلف در هر یک از پوشش ها نشان داد که در پوشش 30 درصد گونه توسکا بین دو اندازه 16 و 4 سانتی متر در میزان رواناب، غلظت و ضریب هرزآب در سطح اطمینان 95 درصد اختلاف معنی دار وجود ندارد (05/0p>). اما در میزان رسوب اختلاف معنی دار وجود دارد (05/0>p). همچنین در پوشش 70 درصد گونه توسکا بین دو اندازه در میزان رواناب، رسوب و ضریب هرزآب در سطح اطمینان 95 درصد اختلاف معنی دار وجود دارد (05/0>p). اما در میزان غلظت رسوب اختلاف معنی دار وجود ندارد (05/0p>). در گونه راش در پوشش 30 درصد بین دو اندازه در میزان رواناب، رسوب و ضریب هرزآب در سطح اطمینان 95 درصد اختلاف معنی دار وجود دارد (05/0>p). اما در میزان غلظت رسوب اختلاف معنی دار وجود ندارد (05/0p>). در پوشش 70 درصد گونه راش در میزان رواناب، رسوب، غلظت رسوب و ضریب هرزآب در سطح اطمینان 95 درصد بین دو اندازه اختلاف معنی دار وجود دارد (05/0>p). نتایج این تحقیق می تواند برای مدیریت بهتر اراضی به ویژه اراضی جنگلی و همچنین حفاظت خاک مفید واقع گردد.

چکیده این پژوهش به منظور بررسی تأثیر پیش استخراج بر ویژگی های خمیرکاغذ سودا ساقه ذرت انجام گرفته است. تیمار پیش استخراج با آب داغ خالص و نیز کاتالیز شده با قلیا و اسید انجام شد. خرده های ذرت پیش استخراج شده و پیش استخراج نشده (شاهد) با استفاده از روش سودا به خمیرکاغذ تبدیل شدند. نتایج مرحله پیش استخراج نشان داد که با افزایش دما و زمان پیش استخراج، درصد کاهش جرم خرده های ذرت افزایش و ph مایع استخراج شده کاهش یافت. نتایج نشان داد که بازده و عدد کاپای حاصل از خرده های ذرت پیش استخراج شده نسبت به نمونه شاهد، به ترتیب افزایش و کاهش یافت. در نمونه های پیش استخراج شده با آب داغ شاخص مقامت در برابر کشش و شاخص مقاومت در برابر ترکیدن نسبت به نمونه شاهد کاهش داشت اما شاخص مقاومت در برابر پاره شدن نسبت به نمونه شاهد افزایش یافت. با افزایش زمان پیش استخراج درجه روشنی نیز نسبت به نمونه شاهد افزایش پیدا کرد. در نمونه های پیش استخراج شده با آب داغ کاتالیز شده با قلیا و اسید، شاخص مقاومت در برابر کشش نسبت به نمونه شاهد کاهش یافت، اما بیشترین شاخص مقاومت در برابر ترکیدن در دمای 120 درجه سانتی گراد به دست آمد. درجه روشنی نیز در نمونه های پیش استخراج شده نسبت به نمونه شاهد افزایش پیدا کرد.

این تحقیق با هدف امکان سنجی جایگزینی بخشی از چوب های راش و ممرز در تولید خمیرکاغذ شیمیایی/مکانیکی کارخانه چوب و کاغذ مازندران با گونه های جنگلی و غیرجنگلی صورت پذیرفت. نتایج اندازه گیری ابعاد و بازده الیاف گونه های مورد استفاده نشان داد که ممرز دارای بیشترین طول فیبر و کلهو دارای بیشترین بازده فیبر است. نتایج آنالیز شیمیایی گونه ها نشان داد که صنوبر حاوی بیشترین مقدار سلولز و کمترین مقدار مواد استخراجی است. بیشترین و کمترین مقدار لیگنین به ترتیب برای گونه ممرز و گونه بلوط بدست آمد. تهیه خمیرکاغذ از ترکیب گونه ها در قالب نه تیمار انجام شد. شرایط پخت شامل نسبت مایع به خرده چوب 5 به1 در دمای 170 درجه سانتی گراد برای زمان های متفاوت (30-120 دقیقه) به منظور دستیابی به بازده مورد نظر کارخانه (85 درصد) بود. نتایج ارزیابی خواص مقاومتی و نوری کاغذ قبل و بعد از عمل رنگبری خمیرکاغذ نشان داد که بهترین ترکیب گونه ها از نظر خواص مقاومتی و درجه روشنی مربوط به تیمارهایی بود که گونه صنوبر در آن ها با درصدهای بالا وجود داشت. بیشترین مقدار مقاومت در برابر پاره شدن نیز در در تیمار حاوی 40 درصد صنوبر در ترکیب با 15 درصد راش و 45 درصد ممرز بدست آمد. بعلاوه، ماتی کاغذ با افزایش مقدار گونه افرا (تا میزان 40 درصد) و کاهش مقدار صنوبر(تا میزان 20 درصد) بهبود یافت. نتایج آنالیز پساب شستشوی خرده چوب ها نشان داد که با افزایش مقدار صنوبر در ترکیب گونه ها رنگ، اکسیژن خواهی شیمیایی و اکسیژن خواهی زیستی کاهش ولی ph و نسبت افزایش می یابد. پساب حاصل از رنگبری خمیرکاغذ نیز رفتاری مشابه پساب شستشوی خرده چوب نشان داد. واژگان کلیدی : خمیر شیمیایی مکانیکی، رنگبری، اکسیژن خواهی زیستی، اکسیژن خواهی شیمیایی، بازده.

این مطالعه با هدف بررسی اثر تیمار گرمایی بر پایداری گرمایی آرد باگاس، رفتار هیگروسکوپیک طولانی مدت و خواص مکانیکی مواد مرکب ساخته شده از آرد باگاس- پلی پروپیلن انجام شد. آرد باگاس در سطوح دمایی 160، 180 و 200 درجه سانتی گراد به مدت 30 دقیقه تیمار گرمایی گردید و به نسبت 30 درصد وزنی با پلی پروپیلن مخلوط شد. تغییرات شیمیایی آرد باگاس تیمار شده با طیف بینی ftir بررسی گردید. مقاومت های مکانیکی مواد مرکب شامل خواص خمشی، مقاومت به ضربه فاقدار و خواص فیزیکی شامل جذب آب و واکشیدگی ضخامت پس از حدود 3000 ساعت غوطه وری اندازهگیری شدند. پایداری گرمایی آرد باگاس با روش تحلیل وزن سنجی گرمایی (tga) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمارگرمایی منجر به افزایش خواص خمشی (مدول خمشی و مدول الاستیسیته) و کاهش مقاومت به ضربه فاقدار، کاهش جذب آب و بهبود واکشیدگی ضخامت موادمرکب می شود. با افزایش دمای تیمار، خواص فیزیکی مواد مرکب بهبود یافت و افزایش مقاومت های مکانیکی محسوس تر شد. همچنین کاهش جرم آرد باگاس بعد از تیمار با افزایش دمای تیمارگرمایی بیش تر شد. تیمار گرمایی منجر به بهبود پایداری گرمایی آرد باگاس گردید. آرد باگاس تیمار شده در دماهای 160 و 180 درجه سانتی گراد پایداری گرمایی بیشتری نسبت به آرد باگاس تیمار شده در دمای 200 درجه سانتی گراد داشت. استفاده از عامل جفت کننده موجب بهبود خواص خمشی و ویژگی های فیزیکی مواد مرکب بویژه در نمونه های تیمار گرمایی نشده گردید و با افزایش دما تاثیر آن کمتر شد. در کلیه تیمارها عامل جفت کننده منجر به کاهش مقاومت به ضربه فاقدار شد.

کاغذ از جمله مواد اولیه پر مصرف در صنعت بسته بندی مواد غذایی است و همانند همه مواد دارای مزایا و معایبی است. از جمله معایب آن عدم مقاومت نسبت به نفوذ رطوبت، روغن و گاز می باشد. برای رفع این معایب، اغلب کاغذ را پوشش دهی یا آهاردهی می کنند. در این پژوهش اثر روزین، زئین و نانورس بر مقاومت به آب کاغذ کرافت مورد بررسی قرار گرفته است. بالاترین و کم ترین میزان مقاومت به نفوذ چربی مربوط به تیمارهای r1/5n2 و r0/5n0 بوده است.

این پژوهش با هدف بررسی اثر مالئیک انیدرید و گلیسیدیل متاکریلات بر خواص فیزیکی، مکانیکی و مقاومت به پوسیدگی چوب پلیمر حاصل از استایرن انجام شد. نمونه های آزمونی حاصل از گونه ممرز (carpinus betulus) در پنج سطح شاهد، مالئیک انیدرید، استایرن، مالئیک انیدرید/استایرن، مالئیک انیدرید/استایرن/گلیسیدیل متاکریلات گروه بندی شدند. در مرحله اول، به منظور تورم و پیوند با دیواره سلولی، نمونه ها با مالئیک انیدرید به روش خلاء- فشار در سیلندر آزمایشگاهی اشباع شدند. سپس در سطوح حاوی مونومر و تلفیقی، اشباع با مونومر استایرن و استایرن/گلیسیدیل متاکریلات انجام شد. به منظور اصلاح با مالئیک انیدرید، نمونه ها به مدت 4 ساعت در دمای 120 درجه سانتی گراد و 24 ساعت در دمای 100 درجه سانتی گراد و جهت پلیمر شدن مونومر نیز به مدت 24 ساعت، تحت دمای 90 درجه سانتی گراد و متعاقباً برای همین زمان، تحت دمای 2±103 درجه سانتی گراد قرار داده شدند.