ردیف های چینه ای رسوبات اردویسین در البرز شرقی واقع در برش گردکوه (غرب دامغان) از نظر فسیل-های تریلوبیت مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. در گام نخست این نهشته ها با ضخامت کلی 94 متر به هفت واحد سنگ چینه ای غیر رسمی تقسیم شد که این واحدها از نظر سنگ_شناسی شامل عمدتاً آرژیلیت، سیلتستون، ماسه سنگ و آهک می باشد. بررسی ها حاکی از آن است که نهشته های اردویسین به صورت ناپیوستگی همشیب بر روی نهشته های کامبرین قرار گرفته است. بر اساس مطالعات آزمایشگاهی بر روی حدود 900 نمونه جمع شده از برش گردکوه، تعداد 8 گونه متعلق به 8 جنس از تریلوبیت مورد شناسایی قرار گرفت که شاملasaphellus fecundus, asaphopsis elhamae, damganampyx ginteri, psilocephalina lubrica, taihungshania miqueli, vachikaspis insueta geragnostus sp. وkayseraspis sp. است و بر این اساس 2 بایوزون شناسایی و تعیین شد. اغلب فسیل های فوق از برش سیمه کوه واقع در 10 کیلومتری شمال شرق برش گردکوه گزارش شده است. فونای تریلوبیتی موجود در برش مورد مطالعه نشان دهنده سن اردویسین زیرین اشکوب ترمادوسین است.

ردیف های چینه ای رسوبات اردویسین در البرز شرقی واقع در برش گردکوه قبلاً ناشناخته بوده و در نقشه زمین شناسی بطور اشتباه دونین- کربونیفر تعیین شده بود. پژوهش حاضر که بر روی بازوپایان متمرکز است، نشان می دهد رسوبات اردویسین زیرین تا میانی در جنوب و شرق گردکوه دامغان وجود دارند. مجموعه بازوپایان بطور نتیجه بخش و مفیدی سه تجمع متفاوت را آشکار می کند. دو تجمع آن ها شامل تجمع tarfaya و تجمع xinanorthis به ترتیب سن ترمادوسین میانی و بالایی را نشان می دهد در حالی که سن سومین تجمع آن ها با فراوانی و تسلط بازوپایان لینگولیفورم مانند thysanotos siluricus، ابتدای فلوئین می باشد. قبلاً تجمع مشابهی از تجمعات بازوپایان سیمه کوه در حومه دامغان به سن ترمادوسین تا فلوئین زیرین توصیف گردیده است. وجود بازوپایان رینکونلیفورم و لینگولیفورم در بخش اردویسین زیرین این برش، امکان تطابق دقیق آن با توالی های اردویسین زیرین داخل و خارج از ایران مانند بالتیک ، اسکاندیناوی و چین را امکان پذیر می سازد. در نهایت با توجه به اطلاعات حاصل شده از این تحقیق، جایگاه پالئوژئوگرافی البرز در اردویسین زیرین مورد واکاوی قرار گرفته و با در نظر گرفتن شباهت فون های شناسایی شده این برش با فون های گندوانایی، قرابت البرز با محدوده های گندوانایی اثبات می گردد.