در این پروژه نانو پلی آنیلین رسانا با استفاده از دوپانت های مختلف در حضور اکسیدانت اوره هیدروژن پراکسید در حلال آب تهیه شد و مورفولوژی، حلالیت و رسانایی پلیمر حاصله بررسی شد. ??در مرحله اول از اسید هیدروکلریدریک برای تهیه نانوپلیمر در حضور? اوره هیدروژن پراکسید استفاده شد. برای افزایش رسانایی و حلالیت پلیمر از اسیدهای آلی مانند پارا تولوئن سولفونیک اسید و آنترا کینون سولفونیک اسید در تهیه پلیمر، استفاده شد. در مرحله دوم، با توجه به قدرت اسیدی و خواص الکترونی قابل توجه هتروپلی اسیدها مانند دودکاتنگستوفسفریک اسید و دودکا مولیبدو فسفریک اسید، از این مواد برای تهیه کامپوزیت پلی آنیلین رسانا استفاده شد و رسانایی آن بررسی گردید. در مرحله سوم با توجه به حلالیت کم این پلیمر، از قالب های نرم مانند دودسیل بنزن سولفونیک اسید و ستیل تری متیل آمونیوم برمید، برای افزایش حلالیت و بهبود مورفولوژی استفاده شد. همچنین رسانایی این مواد بررسی گردید.

در این تحقیق، زنبورهای پارازیتویید شته ها (hymenoptera: braconidae: aphidiinae) در استان کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات جدیدی در مورد فون زنبورهای aphidiinae کرمانشاه (در غرب ایران) ارائه شده است. نمونه برداری، در طول سال های 1388-1390 انجام گرفت و طی آن نمونه های متعدد گیاهان حاوی شته های سالم و پارازیته شده از مناطق مختلف استان جمع آوری شدند. شناسایی گونه ها بر اساس خصوصیات مرفولوژیک و مرفومتریک متعددی صورت گرفت. بسیاری از این خصوصیات دارای تغییرات داخل گونه ای بودند. داشتن شناخت کافی از دامنه ی میزبانی زنبورهای پارازیتویید کمک زیادی در شناسایی دقیق تر آنها می کند. به طور کلی، بیش از 200 نمونه حاوی شته های مومیایی شده جمع آوری شد و طی آن 9 جنس و 23 گونه از زنبورهای پارازیتویید شته ها از روی 44 گونه شته روی 69 گونه گیاه میزبان شناسایی شدند و 129 رابطه ی زنبور پارازیتویید-شته-گیاه میزبان گزارش گردید. از این تعداد 18 گونه ی آن برای استان جدید گزارش می شوند. گونه های lysiphlebus fabarum (marshall)، diaeretiella rapae (mintotosh)، binodoxys angelicae (haliday)،aphidius matricariae hliday و pauesia antennata (mukerji) به ترتیب فراوان ترین گونه ها بوده و به عنوان گونه های غالب شناخته شدند. همچنین گونه های praon exsoletum (nees) و aphidius colemani viereck گونه های کمیاب بوده و از مناطق محدودی جمع آوری شدند. شاخص شانون بیشترین میزان تنوع را در گونه های کرمانشاه (31/1)، سپس بیستون (27/1) و هرسین (21/1) و کمترین تنوع را در شهرستان گهواره (336/0) نشان می دهد. شاخص morisita-horn حداکثر شباهت (92 درصد) را بین گونه های کرمانشاه و ماهیدشت نشان می دهد و کمترین میزان شباهت گونه ای (1 درصد) نیز بین بیستون و سرپل ذهاب مشاهده شد. همچنین، برای جنس ها و گونه های استان کرمانشاه کلید تصویری تهیه شده است. گونه های شناسایی شده شامل گونه های زیر می باشند (گونه هایی که با * مشخص شده اند برای استان جدید هستند): adialytus ambiguus (haliday)*، a. salicaphis (fitch)*،lysiphlebus confusus tremblay and eady* ، l. fabarum (marshall)* ، aphidius colemani viereck*، a. eadi star?, gonzalez and hall* ،a. funebris mackauer* ، a. matricariae haliday*، star?* a. popovi ،a. rhopalosiphi de stefani-perez ، a. salicis haliday* ، a. smithi sharma & subba rao ، a. transcaspicus telenga*، binodoxys angelicae (haliday)* ، b. heraclei (haliday)*، trioxys pallidus (haliday)* ، praon exsoletum (nees)، p. necans (mackauer)*، p. volucre (haliday)، ephedrus niger gautier, bonnamour and gaumont* ، e. persicae froggatt، diaeretiella rapae *(m?ntosh و pauesia antennata (mukerji)* .

یکی از مهم¬ترین متغیرهایی که در برنامه¬ریزی مبنای محاسبات در نظر گرفته می¬شود، حجم و خصوصیات جمعیت و روند دگرگونی¬های آن در گذشته، حال و آینده است. تأمین نیازهایی مانند تغذیه، بهداشت، آموزش، اشتغال، مسکن، تأمین اجتماعی و ... ارتباط مستقیمی با حجم و روند تحولات جمعیت دارد. در اغلب برنامه¬ریزی¬ها ضمن توجه به رقم کل جمعیت، گروه¬بندی¬های خاصی نیز ضرورت می¬یابد؛ بنابراین علاوه بر آگاهی از حجم و نرخ رشد جمعیت در حال و آینده، وقوف بر ساختار سنی و جنسی جمعیت نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. روش انجام پژوهش حاضر مبتنی بر روش ترکیبی (روش¬های پیمایش و روش توصیفی و تحلیلی) است، که در این مرحله با توجه به اطلاعات موجود به بررسی تغییرات جمعیتی، تهدیدات ناشی از این تغییرات در سطح روستاها مطالعه و پرداخته می¬شود و سپس در مرحله بعدی، جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات و ارائه راه¬کارها با استفاده از روش¬ها و فرمول¬های آماری استفاده می¬شود، از نرم افزار spss و excel برای تحلیل داده¬ها استفاده نموده و اطلاعات مورد نیاز را از سالنامه های آماری، سازمان آمار کشور استخراج می¬گردد. بر اساس سرشماری سال 1390، شهرستان جوانرود دارای 71235 نفر جمعیت، نقاط روستایی 19752 نفر جمعیت، 17854 خانوار که 4817 آن روستایی، دارای 139 نقطه روستایی و همچنین شامل دو بخش و 4 دهستان است. جامعه آماری شامل کلی? روستاهای محدوده¬ی مورد مطالعه که با استفاده از داده¬های جمعیتی از سال 1365-1390 انجام می¬شود. نتایج نشان داد که میزان اشتغال روستاهای منطقه جوانرود در سه دوره سرشماری به ترتیب با 89/49، 74/32 و 78/79 درصد نرخ اشتغال و با میانگین 03/51 درصد، انحراف معیار 89/18 درصد و واریانس 66/356 را به خود اختصاص داده است. میزان بیکاری روستاهایی منطقه به ترتیب دوره¬های سرشماری با 92/12، 38/19 و 99/14 درصد نرخ بیکاری و میانگین 76/15 درصد، انحراف معیار 30/3 و واریانس 89/10 بوده است. مهاجرت نیز به ترتیب 24، 5/22 و 15 درصد می¬باشد و مبین این واقعیت است که میزان اشتغال کاهش و بیکاری و مهاجرت روندی رو به رشد داشته و در مواقعی وضعیت وخیم را نشان می¬دهد.