محمد حسین صغیر اصفهانی در سیزدهم رجب سال 1273 هجری شمسی (1312 هجری قمری) در اصفهان به دنیا آمد. از همان کودکی شروع به سرودن شعر کرد و در نوجوانی و جوانی شاعر توانایی شد. سرمای? عمر وی، دو اثر گرانبها یکی ((مصیبت نامه)) و دیگری ((دیوان اشعار)) است. صغیر شاعر شعرهای آیینی دوران بازگشت ادبی است و از لحاظ سبکی به شیو? عراقی و کمی هم متأثر از سبک خراسانی است و از میان شاعران پیشین مقلّد حافظ شیرازی است. محتوای اشعار صغیر مدح و منقبت و ذکر مصیبت برای اهل بیت (ع) و گاهی اشعاری تعلیمی است؛ سوگ سروده های مذهبی اش بسیار تأثیر برانگیز بوده و حجم قابل توجهی از این اشعار در مصیبت حضرت سید الشهدا(ع) و حوادث کربلا است. ارادت صغیر نسبت به این خاندان باعث شده گاهی اشعارش رنگ غلو بگیرد. صغیر سادگی و صنعت را درهم آمیخته و از بیشتر آرایه های بدیعی و بیانی استفاده کرده و در این بین آرای? تشبیه در مقایسه با سایر آرایه ها از بسامد بسیار بالایی برخوردار است. سادگی و روانی، بســامد بسیار بالای تلمیحات مطابق با رویدادهای تاریخی، استفـاده از تمام قالب-های ادبی در سرایش اشعار، سرودن سوگ سروده ها در 24 وزن، جزئی نگری در شرح وقایع در کنار توصیف صحنه ها و اشخاص، به نظم کشیدن تمام خطب? غدیر و حدیث شریف کسا از جمله ویژگی هایی است که مصیبت نامه را در میان سوگ-سروده های آیینی همعصرش متمایز کرده است. در این پایان نامه که به نقد و بررسی سوگ سروده های صغیر اختصاص دارد، برآنیم تا به بررسی ویژگی های محتوایی و ادبی سوگ سروده ها، بررسی تلمیحات و مطابقت آنها با واقعیت های تاریخی و سرانجام جایگاه مصیبت نامه صغیر در میان سوگ سروده های آیینی همعصرش بپردازیم.