در سال های اخیر بالا بردن سطح گفتاری زبان آموزان اهمیت خاصی پیدا کرده است. این اهمیت مدیون پیدایش روش هایی است که فرایند گفتار در زبان دوم را به صورت شاخه ای جداگانه بررسی و ارزش گذاری کرده اند. عامل دیگر این است که اهمیت یادگیری زبان دوم برای هر شخص یا به دلیل علاقه است و یا به خاطر پیشرفت در شغل، که هر دو مورد به اهمیت یادگیری زبان دوم تأکید دارند. متخصصان امر آموزش زبان با در نظر گرفتن این نکات به ارائه راه کار برای بهبود یادگیری مهارت صحبت کردن پرداخته اند که یکی از این راه کار ها فراهم کردن ورودی کافی برای زبان آموز می باشد. به نظر کرشن(krashen,1982) هر شخص با قرار گرفتن در محیطی که زبان در آن جریان دارد، زبان را فرا می گیرد. منظور از این محیط، در دسترس بودن ورودی قابل فهمی است که کمی از سطح درک شخص بالاتر باشد تا شخص برای فهم آن مجبور باشد تمرکز و تفکر زیادی انجام دهد. در زبان دوم این ورودی باید از طریق منابع شنیداری و خواندن تأمین شود. نظریه کرشن در پروژه ی غوطه وری که از دهه 1960 در کانادا آغاز شده بود نیز به کار گرفته شد. در این پروژه قرار بر این شد که تمامی دروس دانش آموزان انگلیسی زبان دبستانی به فرانسه تدریس شود. محققان پس از ارزیابی های پی در پی به این نتیجه رسیدند که به اندازه ای که مهارت های خواندن و گوش دادن این دانش آموزان بالا رفته است مهارت های گفتاری و نوشتاری آنها پیشرفت نکرده است. این پدیده همه را متعجب کرد زیرا در این کلاس ها به اندازه ی کافی ورودی قابل فهم فراهم شده بود. مریل سوین (1985swain,) بر اساس تحقیقاتی که انجام داد به این نتیجه رسید که با وجود اینکه در این کلاس ها به اندازه ی کافی ورودی قابل فهم وجود دارد، فرصتی برای صحبت کردن فراهم نمی شود. و همچنین معلمین دانش آموزان را به صحبت کردن وادار نمی کنند. بر این اساس، سوین(swain) در سال 1985 نظریه ی خروجی قابل فهم را مطرح کرد. او بر این باور بود که تنهاورودی قابل فهم در فراگیری زبان کافی نمی باشد و بایستی خروجی آن نیز وجود داشته باشد تا فراگیری صورت بگیرد. محققان زیادی از قبیل مارتین بایگیت) (bygateدر سال 1998 از تأثیر شنیدن و خواندن بر گفتار صحبت کرده اند. وی می گوید که خواندن ورودی کاملی برای بالا بردن سطح صحبت کردن زبان آموزان می باشد. از این رو، تحقیق حاضر به منظور بررسی تأثیر ورودی های خواندن و شنیدن بر مهارت صحبت کردن زبان آموزان ایرانی انجام شده است. بدین منظور 60 دانشجوی پسر رشته مهندسی که در دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار مشغول تحصیل بودند انتخاب شده و به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. گروه اول با متون مختلف تغذیه شدند و گروه دوم ورودی شنیداری دریافت کردند. هر دو گروه بایستی خلاصه مطالبی را که فرا می گرفتند را به صورت شفاهی ارائه می کردند. پس از پایان چهار ماهه دوره، هر دو کلاس در امتحان پایانی، که به صورت مصاحبه انجام شد، شرکت کردند. نتایج این امتحان مشخص کرد گروهی که ورودی شنیداری دریافت کرده بود نسبت به گروهی که با ورودی متنی تغذیه شده بود عملکرد بهتری در مهارت صحبت کردن داشته است.به عبارت دیگر میانگین نمرات گروه شنیداری از گروه متنی بیشتر بوده است. (p= .0000 < p= .05) کلمات کلیدی: صحبت کردن، گوش دادن، خواندن، درستی ساختار گرامری، روانی صحبت، پیچیدگی ساختاری