لینگواتولا سراتایک انگل زئونوتیک بوده که به کرم زبانی معروف است و متعلق به شاخه پنتاستومیدا می باشد و نواحی فوقانی دستگاه تنفسی، مجاری و سینوسهای بینی حیوانات خانواده سگ سانان و گربه سانان ودیگرگوشتخواران را آلوده میکند. تخم لینگواتولا سراتا برای محدوده وسیعی از میزبانان واسط پستاندار، به ویژه علفخواران بزرگ عفونت زا می باشد. انسان با مصرف اندامهای احشایی خام یا نیم پز آلوده به نوچه لینگواتولا سراتا(کبد،ریه،غددلنفاوی ونای) میزبانهای واسط آلوده می شود. لینگواتولوزیس حلقی-بینی به عنوان سندرم هالزون – مارمارا شناخته شده است که وضعیتی حاد و گاها" کشنده ایجاد می کند. انسان ممکن است با بلع تخمهای لینگواتولا سراتا آلوده شود که این حالت را فرم احشایی لینگواتولوزیس می نامند.این انگل دارای میزبانهای واسط مختلفی می باشد، واحتمال وجود نوچه این انگل در حیوانات مختلف از جمله جوجه تیغی و موش صحرایی وجود دارد که میتوانند در سیکل زندگی انگل نقش بسزایی بازی کنند و باعث حفظ چرخه زندگی انگل، بویژه در مناطقی که میزان آلودگی انگل در حیوانات اهلی و سگ بالا است، بشود. به دلیل مهاجرت مرحله نوچه ای این انگل در میزبانهای واسط، تخریب بافتها ایجاد می شود. با بررسی فعالیت برخی پروتئازها می توان مشخص کرد که کدامیک از پروتئازها نقش اصلی را در این مورد ایفا میکند. هدف از این مطالعه بررسی آلودگی موش صحرایی و جوجه تیغی به نوچه لینگواتولا سراتا و نیز مطالعه فعالیت برخی از پروتئازهای موجود در محصولات دفعی –ترشحی آنها میباشد. برای این منظور عقده های لنفاوی مزانتریک ،کبد، ریه ،محتویات روده 50 جوجه تیغی،48 سر موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان دهنده عدم آلودگی در جوجه تیغی و موش صحرایی بود. مطالعه بر روی محصولات دفعی -ترشحی نوچه انگل لینگواتولا سراتا نشان داد که آنچه تخریب بافتهای میزبان را سبب می شود فعالیت پروتئازهای موجود در محصولات دفعی –ترشحی نوچه انگل لینگواتولا سراتااست که غالب ترین پروتئاز موجود در آنها متالوپروتئاز با مقاومت بالا به دما می باشد.