حرفه صیادی یکی از مشاغل سخت و خطرناک در دنیا است. یکی از راه های کاهش خطرات این حرفه آموزش صیادان است. در این راستا سازمان ها و نهادهای ملی و بین المللی مرتبط، قوانین و کنوانسیون هایی را در زمینه استانداردهای آموزشی و گواهینامه های دریانوردی تدوین کرده اند. که هدف از آنها افزایش ایمنی در دریا و حفاظت از محیط زیست دریایی است تا حداقلی از نیازهای آموزشی برای پرسنل شناورهای صیادی الزام آور گردد. هدف از انجام این تحقیق یافتن کسورات و نواقص احتمالی در قوانین و دستورالعمل های ملی در خصوص استانداردهای آموزشی و گواهینامه های دریانوردی است تا در جهت ارتقاء آموزش های دریانوردی گامی برداشته شود. در این راستا متغیرهای اصلی در زمینه استانداردهای آموزشی و گواهینامه های دریانوردی از طریق مطالعه ی تحقیقات، قوانین و کنوانسیون های ملی و بین المللی مرتبط و همچنین بررسی و تحلیل مصاحبه های صورت گرفته با کارشناسان این عرصه گردآوری شده است. سیستم مدیریت کیفیت، منابع آموزشی، شرایط احراز گواهینامه های دریانوردی، ارزشیابی مدرسین و مراکز آموزش دریانوردی متغیرهای اصلی این تحقیق هستند. بررسی وضعیت کنونی و تاثیرات لازم الاجرا شدن این متغیرها به وسیله توزیع پرسشنامه و جمع آوری اطلاعات از 82 نفر از متخصصان و کارشناسان مربوطه صورت پذیرفت و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی کمک گرفته شد. در روش توصیفی از فاکتورهای فراوانی، درصد فراوانی و میانگین و در روش استنباطی از آزمون t برای بررسی وضعیت کنونی و میزان تاثیرگذاری هر کدام از متغیرها در افزایش استانداردهای آموزشی و گواهینامه های دریانوردی استفاده شد. رتبه بندی متغیرها از نظر تاثیرگذاری بر استانداردهای آموزشی و گواهینامه های دریانوردی به وسیله آزمون فریدمن مشخص گردید و نتایج حاصل از روش های آماری نشان دادند که در حال حاضر پنج متغیر مذکور در مراکز آموزش صیادی بنادر چابهار و کنارک خیلی کم مورد استفاده و پیاده سازی قرار می گیرند و در صورت الزام و پیاده سازی این متغیرها در مراکز آموزش صیادی افزایش استانداردهای آموزشی و گواهینامه های دریانوردی برای پرسنل شناورهای صیادی با طول کمتر از 24 متر در بنادر صیادی چابهار و کنارک را شاهد خواهیم بود.