جهانی سازی در دهه های اخیر مورد توجه زیادی بوده است. شرکت ها به هنگام حضور در بازارهای خارجی برای دستیابی به مزیت رقابتی پایدار تلاش می کنند. برند به عنوان یک منبع نامشهود سازمانی می تواند به صورت یک ابزار استراتژیک، شرکت ها را برای رسیدن به مزیت رقابتی پایدار در بازارهای بین المللی کمک نماید. به همین منظور در این پژوهش به بررسی نقش برندسازی در عملکرد بازاریابی بین المللی پرداخته شده است که در این راستا دو مولفه جهت گیری برند و جایگاه یابی مجدد برند و تاثیر آن بر عملکرد مورد ارزیابی قرار می گیرد. پژوهش بر روی شرکت های صادرکننده در بین صد برند برتر ایران انجام شده است. داده ها از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. سپس تجزیه و تحلیل آنها به روش تحلیل مسیر رگرسیون و همبستگی، با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. در نتایج به دست آمده مشاهده گردید که متغیرهای جهت گیری برند، جایگاه یابی مجدد برند و استراتژی بازاریابی بین المللی تأثیری مثبت بر عملکرد برند در بازاریابی بین المللی این شرکت ها دارد. در بین متغیرهای مربوط به برندسازی بین المللی نیز جهت گیری برند بیشترین تأثیر را بر عملکرد برند داشته، و تاثیرغیر مستقیم جایگاه یابی مجدد برند بر عملکرد برند در بازاریابی بین المللی از تاثیر مستقیم آن بیشتر است. بنابراین، شرکت ها به هنگام برندسازی در بازارهای خارجی، بایستی توجه کافی به جهت گیری برند و جایگاه یابی مجدد برند با توجه به آمیخته بازاریابی داشته باشند و آن ها را در جهت بهبود عملکرد برند و بازاریابی خود در بازارهای بین المللی به کار گیرند.