روستا و بافت فیزیکی، طبیعی، انسانی و حیوانی آن یکی از عمده ترین موضوعات شعر کودک و نوجوان می باشد. به ویژه پس از انقلاب اسلامی رویکرد شاعران به این موضوع بسیار گسترده است. از طرف دیگر، چون شاعران کودک و نوجوان روستا را به عنوان یک آرمان شهر تلقی می کنند، نگاه آنان به محیط آن به دور از واقعیت است. بنابر این، با توجه به این مساله، این پژوهش بر آن است تا مشخص کند که آیا روستا و مسائل پیرامون آن بیشترین سهم را در توصیفات شاعران این عرصه دارد؟ و اگر چنین است چه جنبه هایی از زندگی روستایی بیشتر مورد نظر بوده است ؟ پژوهش با نگاهی نقادانه به این مسائل پرداخته است که آیا نگاه شاعران در این حوزه، آرمانی و غیر واقعی است ؟ آیا همه ی عناصر طبیعی، انسانی ، حیوانی و بافت فیزیکی روستا مورد توجه بوده است؟ در این پژوهش آثار سی و هشت نفر از شاعرا ن شعر کودک و نوجوانانتخاب و مورد بررسی قرار گرفت. جامعه ی آماری پس از شناسایی، به کمک روش مطالعه ی اسنادی بررسی شد و نکات لازم فیش برداری گردید. آن چه که در پایان این پژوهش بدست آمده این است که شاعران شعر کودک و نوجوان با تابعیت انقلاب اسلامی که انقلابی سنت گرا بود و با عنایت به این نکته که روستا را مظهر سنت می دانند، توصیف آن را در کانون توجهات خویش قرار دادند؛ و همه عناصر انسانی، حیوانی و محیط طبیعی و فیزیکی آن به تناوب و با دیدی به دور از واقعیت در آثار آنان انعکاس یافت. لازم به ذکر است که در این میان بیشترین توجه شاعران به محیط طبیعی و فیزیکی روستا بوده و کم ترین نگاه شامل بافت فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی روستا و سختی های مردم آن شده است. به نظر می رسد شاعران در توصیفات خود به ویژه توصیف محیط طبیعی تحت تاثیر اصول مکتب رمانتیسم بوده اند.