به منظور بررسی اثرات کودهای بیولوِژیک بر ویژگی های کمّی و کیفی ماش تحت شرایط تنش خشکی، آزمایشی بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل اجرا شد. تیمارهای آبیاری به عنوان عامل اصلی عبارتند از: a1) آبیاری بر اساس 90 درصد رطوبت قابل استفاده خاک در کل دوره رشد (شاهد)، a2 ) آبیاری بر اساس 75 درصد رطوبت قابل استفاده خاک در کل دوره رشد (تنش ملایم) و a3 ) آبیاری بر اساس 60 درصد رطوبت قابل استفاده خاک در مرحله رویشی (تنش شدید) و عامل فرعی شامل : b1) فسفات زیستی2، b2) فسفات زیستی 3، b3) تلقیح با مایکوریزا گونه glomus mosseae ،b4 ) تلقیح با مایکوریزا گونه glomus intraradices و b5) شاهد (بدون تلقیح) بودند. نتایج حاصل نشان داد که تنش خشکی بر تاریخ ظهور جوانه گل، تعداد روز از کاشت تا 50 درصد گلدهی، تعداد روز از کاشت تا رسیدن اولین نیام، تعداد روز از کاشت تا رسیدگی کامل، ارتفاع بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و دانه، شاخص برداشت، درصد پروتئین، پرولین، میزان رطوبت نسبی برگ و درصد سدیم دانه تاثیر معنی داری داشت. افزایش تنش خشکی موجب افزایش درصد پروتئین، میزان پرولین و درصد سدیم دانه گردید. تاثیر کودهای بیولوژیک بر تعداد روز از کاشت تا رسیدن اولین نیام، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، شاخص برداشت، میزان رطوبت نسبی برگ و میزان پتاسیم معنی دار شد. بیشترین افزایش عملکرد دانه از فسفات زیستی بارور3 به دست آمد. بر همکنش تنش خشکی و کود بیولوژیک بر وزن هزار دانه معنی دار شد و بیشترین وزن هزار دانه از تیمار آبیاری بر اساس 90 درصد رطوبت قابل استفاده خاک در کل دوره رشد و کود بیولوژیک بارور 3 حاصل شد.