هدف در این پروژه، رنگبری و تخریب رنگزای اسید قرمز 18 توسط روش های اکسیداسیون پیشرفته و مقایسه نتایج آنها با یکدیگر بوده است. در هر فرایند پارامتر های موثر بر عملکرد از قبیل غلظت آلاینده، ph اولیه محلول، غلظت الکترولیت و دانسیته جریان اعمالی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که سرعت رنگبری از پساب حاوی رنگزای اسید قرمز 18 در سیستم ازون- الکترولیز به طور قابل توجهی نسبت به سیستم ازون تنها و الکترولیز تنها بیشتر است. بکارگیری فرایند ازون- الکترولیز روی رنگ اسید قرمز 18 با غلظت ابتدایی ثابت mg/l 100، و شرایط بهینه ی g/l 1=cnacl ، 2= phو دانسیته جریان ma/cm2 25، منجر به رنگبری کامل در مدت زمان 30 دقیقه و حذف 50% از tocدر مدت زمان 1 ساعت شد. بیشترین بازده در هر سه فرایند در محیط های اسیدی بدست آمد. علت این است که درمرحله ازوناسیون، در محیط های اسیدی، ازون مولکولی اصلی ترین گونه اکسنده در بالک محلول است که انتخاب پذیری بیشتری نسبت به رادیکال هیدروکسیل دارد. اما در مرحله الکترولیز اسید هیپوکلروس عمده ترین گونه در بالک محلول است که پتانسیل اکسایش بالاتری نسبت به یون هیپوکلریت دارد. در مرحله الکترولیز و ازون- الکترولیز، با افزایش غلظت الکترولیت nacl سرعت رنگبری نیز افزایش می یابد. دلیل این نتیجه می تواند تولید بیشتر یون اکسنده ocl? در بالک محلول باشد. افزایش دانسیته جریان باعث افزایش سرعت حذف رنگ و toc می شود، ولی موجب افزایش مصرف انرژی نیز می گردد. علت افزایش سرعت تخریب آلاینده با افزایش دانسیته جریان، تولید بیشتر یون هیپوکلریت در سطح آند است. بیشترین میزان حذف toc، 65% و در طی فرایند الکترولیز بدست آمد. علت بازدهی کمتر حذف toc نسبت به رنگبری می تواند مقاومت ترکیبات آروماتیک در برابر شکسته شدن و همچنین تولید مولکول های آلی کوچکتری باشد که تحت شرایط اکسیداسیون حاکم به طور کامل معدنی نمی شوند.