دودل بیانی گرافیکی از حالتی ناخودآگاه است و در شرایطی یکنواخت در حالی که ذهن فرد در جای دیگری درگیر است پدید می آید.در پژوهش های اخیر نقش این فرآیند در افزایش بهره وری آموزشی و به عنوان بخشی از فرآیند هنر درمانی به اثبات رسیده است. از اینرو، پژوهش حاضر با هدف تبدیل دودل به یک فرآیند کمک آموزشی، در دو بخش، به سنجش تاثیردو نوع آزمون دودل آزاد و نظام مند، بر افزایش خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی؛ در دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی، درگروه سنی11 تا 12 سال می پردازد. طرح پژوهش مداخله ای و با گروه کنترل است و در مورد خودکارآمدی؛ از نوع پیش آزمون –پس آزمون می باشد. جامعه ی آماری در آزمون دودل آزاد 136دانش آموز و در آزمون دودل نظام-مند 28 دانش آموز یک مدرسه ی راهنمایی می باشد. پس از تکمیل پرسشنامه ی خودکارآمدی شرر و با توجه به کارنامه ی تحصیلی و محاسبه ی میانگین معدلِ تحصیلی، از میان420 دانش آموز مقطع اول،136 دانش آموز که کمترین معدل تحصیلی را داشتند انتخاب شدند و نمونه به دو گروه 68 نفره تقسیم شد.در بخش دوم و در مورد دودل نظام مند به دلیل محدودیتهای پژوهش ، 28 دانش آموز که کمترین معدل تحصیلی را داشتند انتخاب شدند و نمونه به دو گروه 14 نفره تقسیم شد. گروه آزمایش طی ده جلسه تدریس درس علوم، هر بار به مدت 20 دقیقه؛ به دودل پرداختند و در انتهای هر جلسه آزمونی جهت تعیین میزان یادگیری دانش آموزان گرفته شد. در پایان، آزمودنی ها پرسشنامه ی خودکارآمدی را تکرار کردندو از روش مقایسه ی میانگین دو جامعه توسط آزمون t تاثیر هر دو آزمون دودل بر خودکارآمدی وپیشرفت تحصیلی مورد سنجش قرار گرفت. در آزمون دودل آزاد میزان خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که آزمون دودل آزاد را انجام داده بودند، در سطح معنا داری (p<0/05) در درس علوم، نسبت به دانش آموزانی که دودل نکرده بودند افزایش یافته است. در آزمون دودل نظام مند نیز تنها میزان خودکارآمدی دانش آموزانی که دودل نظام مند را انجام داده بودند در سطح معناداری (p<0/05) در درس علوم، نسبت به دانش آموزانی که دودل نکرده بودند افزایش یافته است و دودل نظام مند تاثیری بر پیشرفت تحصیلی نداشته است.در نتیجه به نظر می رسد آزمون دودل باعث تمرکز بیشتردانش آموزان و روانی و یکپارچگی احساسی آنها می شود.این آزمون به طور کلی می تواند برای کاهش تنش ذهنی در دانش آموزان با افت تحصیلی موثرواقع شود.

پژوهش حاضر با هدف ازدیاد انبوه پایه رویشی gf677 (هیبرید هلو-بادام) با استفاده از قلمه های بسیار کوچک (ریزقلمه 10 سانتی-متری) در گلخانه مجهز به سیستم مه افشان و کشت درون شیشه ای انجام شد. میزان خشبی بودن شاخه نیز با استفاده از قلمه گیری در سه سطح انتهایی، میانی و تحتانی شاخه های سال جاری ارزیابی گردید. جهت تسهیل ریشه زایی از تیمار هورمونی ایندول بوتیریک اسید با غلظت 2000-100 میلی گرم در لیتر استفاده شد. در بخش دوم تعداد برگ و میزان استقرار نمونه های تک گره کشت شده در چند محیط کشت مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که تیمار هورمونی 500 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید در ترکیب با قلمه میانی بهترین ریشه زایی را نشان داد. همچنین نتایج آزمایش نشان داد که تیمارهای هورمونی و بافت قلمه اثر معنی داری (در سطح 1 درصد) بر روی فاکتورهای تعداد ریشه اصلی، طول متوسط ریشه، تعداد برگ، تعداد شاخه و طول شاخه دارد. در بخش درون شیشه ای نتایج نشان داد که تیمارهای هورمونی و محیط های کشت متفاوت اثر معنی داری (در سطح 1%) بر روی فاکتورهای درصد استقرار و میزان برگ تولید شده از جوانه های تک گره کشت شده دارد. نتایج نشان داد بهترین محیط کشت و تیمار هورمونی برای استقرار نمونه های تک گره، تیمار محیط کشت wpm با 2 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید، و بهترین تیمار هورمونی برای تولید بیشترین تعداد برگ، محیط کشت ms نیم غلظت با 1 میلی گرم در لیتر ایندول بوتیریک اسید می باشد.

چکیده ندارد.