ریحان جزء یکی از مهمترین گیاهان دارویی و سبزی هایی است که به صورت تازه، خشک شده و فریز شده در بازار به فروش می رسد. در تغذیه گیاهان، نیتروژن برای رشد گیاه ضروری است و جزء مهمی از ساختمان پروتئین بوده و در فرآیندهای متابولیکی درگیر در تولید و انتقال انرژی نیز سهیم است. تحقیقات نشان می دهد که برای رشد مطلوب گیاه یک تعادل مناسب از آمونیوم و نیترات نیاز است که این تعادل در گیاهان مختلف برای رسیدن به درجه مطلوب رشد متفاوت است. در این مطالعه به بررسی رشد دو رقم ریحان با تغذیه چهار محلول غذایی که محتوی نسبت های مختلف از آمونیوم به نیترات است پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان می دهند که دو رقم، واکنش های متفاوتی به محلول های غذایی دارند. همچنین بیشترین میزان عملکرد در هر دو رقم زمانی حاصل شد که با محلول شماره چهار (100:no3،0:nh4) آبیاری شدند اما واکنش آنها در صفات کیفی متفاوت بودند. به طوری که در رقم سبز بیشترین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی، فنول و ویتامین ث با محلول شماره یک (70:no330:nh4)و بیشترین میزان کلروفیل، پتاسیم، منیزیم، عملکرد کل، خاکستر و نیترات با محلول چهار (100:no3،0:nh4) بدست آمد. این در حالی بود که در رقم بنفش بیشترین میزان ظرفیت آنتی اکسیدانی و فنول با محلول یک (70 :no3،30 :nh4) و دو (80 :no3،20 :nh4)بدست آمد همچنین بیشترین میزان کلروفیل، کارتنوئید، کلسیم، منیزیم، عملکرد کل، خاکستر و نیترات با محلول چهار (100:no3،0:nh4) بدست آمد. با توجه به نتایج بدست آمده استفاده از محلول های با میزان آمونیوم کم برای کشت بدون خاک ریحان توصیه می شود.

چکیده ندارد.