موضوع اندازه بنگاه و تأثیر آن بر شاخصه هایی همچون بهره وری از موضوعاتی است که در قالب مباحثی همچون صرفه ها و زیان های ناشی از مقیاس مطرح بوده است. بر اساس دیدگاه این مکاتب معمولاً بنگاه هایی با اندازه های بزرگ تر عملکرد بهتری دارند. با این وجود شکل گیری و گسترش بنگاه هایی با اندازه کوچک و متوسط و حمایت نهادهایی مانند بانک جهانی از آن ها، اقتصاددانان را واداشت که در انتخاب اندازه برتر بنگاه تجدید نظر نمایند. از این رو، در مطالعات انجام شده در این دوره می توان مطالعات متنوعی در زمینه مقایسه بنگاه هایی با اندازه مختلف از نظر عملکرد را ملاحظه نمود که از آن میان مطالعات اندازه- بهره وری یکی از عمده ترینِ این مطالعات بوده است. در ایران نیز اگرچه همسو با سیاست های جهانی توجه و حمایت از بنگاه های کوچک و متوسط در اکثر اسناد بالادستی کشور دیده می شود اما با این وجود، محققان ایرانی به دلیل عدم دسترسی به داده های سطح خرد بنگاه از بررسی عملکرد بنگاه هایی با این اندازه بازمانده اند. از این رو، این پژوهش کوشیده است تا با بررسی تأثیر اندازه بنگاه بر بهره وری در صنایع تولیدی ایران با تأکید بر صنایع تولید سایر محصولات کانی غیرفلزی و در طول برنامه سوم توسعه بپردازد. در این پژوهش برای اندازه گیری بهره وری از روش تحلیل پوششی داده ها و شاخص مالم کوئیست و تخمین رگرسیونی پولیتگ دیتا برای تعیین تأثیر اندازه بر بهره وری استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان دهنده آن است که بنگاه های بزرگ از بهره وری بالاتری در این صنعت نسبت به بنگاه های کوچک برخوردارند. علاوه بر آن، در ادامه این پژوهش میزان تأثیر کارایی های مدیریتی، مقیاس و تغییرات فناوری بر بهره وری هر کدام از بخش های صنعت تولید سایر محصولات کانی غیرفلزی بررسی شده که نتایج آن نشان دهنده عدم توجه بنگاه های این صنعت به کارایی مدیریتی و نقش پررنگ تر تغییرات فناوری در ارتقای بهره وری بنگاه های جدیدالورود این صنعت بوده است.