ذرت گیاهی از خانواده گرامینه و از غلات مهم مناطق گرمسیر و معتدل جهان است که از نظر تولید جهانی با سطح کشت 140 میلیون هکتار و تولید بیش از 600 میلیون تن در سال، بعد از گندم و برنج مقام سوم را به خود اختصاص داده است. آب و هوا، توپوگرافی، خاک و استعداد اراضی از مهمترین مولفه های محیطی هستند که استعداد و قابلیت تولید محصول زراعی در یک منطقه به آنها وابسته است. لذا با ارزیابی تناسب اراضی بر اساس این معیارها به منظور شناسایی اراضی مستعد کشت ذرت، می توان زمینه لازم را برای برنامه ریزی جهت افزایش سطح زیر کشت ذرت فراهم کرد. در تحقیق حاضر از داده های اقلیمی از قبیل دما، بارش، درجه روز، رطوبت نسبی و ساعات آفتابی، مربوط به آمار ایستگاه های سینوپتیک سطح استان آذربایجان شرقی از بدو تاسیس تا سال 1387 مربوط به مراحل فنولوژیکی رشد ذرت و داده های منابع زمینی از قبیل لایه های توپوگرافی و شیب و ارتفاع استفاده شده و مطالعه و بررسی هر یک از پارامترها در رابطه با نیازهای اقلیمی و اکولوژیکی ذرت صورت گرفت. با تعمیم داده ها به سطوح و پردازش آنها با استفاده از فن آوری gis لایه های اطلاعاتی مربوط به هر یک تهیه شد. در این تحقیق به منظور اولویت بندی و ارزیابی معیارها و لایه های اطلاعاتی در رابطه با هم و تعیین وزن آنها از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی(ahp) استفاده شد سپس با وزن دهی به لایه های تهیه شده بر اساس معیارها و مدل مورد نظر، همپوشانی و تحلیل فضایی لایه ها در محیط gis صورت گرفت و نقشه نهایی ارزیابی تناسب اراضی برای کشت ذرت تهیه شد. بر اساس نتایج بدست آمده، اراضی استان از نظر پتانسل اقلیمی و محیطی برای کشت ذرت به چهار طبقه خیلی مناسب(8%)، مناسب(32%)، متوسط(27%) و ضعیف(33%) تقسیم بندی شدند.