نام پژوهشگر: فراز سلطانی
فراز سلطانی سید محمد جواد کلینی
فلوتاسیون سولفیدها دارای اهمیت خاص بوده و این فرآیند تحولی بزرگ را در فرآوری مواد معدنی بویژه سولفیدهای غیر آهنی بوجود آورده است. در حال حاضر بیش از 90 درصد از سولفیدهای فلزات پایه مانند مس، سرب، روی و... با این فرآیند پرعیار می شوند در این پژوهش، کانه ی سولفید توده ای مس – روی تکنار، واقع در 28 کیلومتری شمال غربی شهرستان بردسکن (استان خراسان) به روش فلوتاسیون پرعیار شده است. کانه ی حاضر از نوع ذخایر سولفید توده ای غنی از مگنتیت (20%) است که از این نظر، نوع جدیدی از ذخایر سولفید توده ای در دنیا با کانی های سولفیدی شامل کالکوپیریت، اسفالریت، پیریت و مقادیر ناچیزی از گالن است. عیار مس و روی در این کانه به ترتیب 266/1 % و 5/3 % می باشد. برای پرعیارسازی اولیّه ی این کانه از روش فلوتاسیون تفریقی استفاده شده است. بدین منظور در مرحله ی اول فلوتاسیون تفریقی کالکوپیریت از 4 نوع مخلوط کلکتوری آئرو3477+sipx (30g/t)، آئرو 238+sipx (48g/t)، tc1000+sipx (15g/t) و x231+sipx (35g/t) با نسبت 2 به 1 و دو سیستم بازدارندگی سیانید سدیم – سولفات روی و دکسترین – سولفات روی، برای بازداشت پیریت و اسفالریت استفاده شده است. در هر دو مرحله، از آهک برای تنظیم ph در بازه 8-12 استفاده شده است و درصد جامد در مراحل اول و دوم فلوتاسیون به ترتیب 30 % و 5/25 % بوده است. نتایج نشان می دهد که در مرحله ی فلوتاسیون کالکوپیریت، مخلوط کلکتوری آئرو 238+ sipx دارای بهترین اثر انتخابی بین مس و روی بوده است و مخلوط های کلکتوری آئرو 238+ sipx و x231+sipx بهترین حالت انتخابی را علیه پیریت ایجاد نموده اند. در مورد بازدارنده ها نیز، هرچند سیانید سدیم نسبت به دکسترین برای بازداشت پیریت موثرتر بوده اما در مرحله ی فلوتاسیون اسفالریت سبب کاهش بازیابی روی و افزایش میزان مصرف فعال کننده شده است. نتایج بهینه سازی نشان می دهد که در مورد فلوتاسیون کالکوپیریت، در ph=10/53، با سیستم بازدارندگی سیانید سدیم – سولفات روی و مخلوط کلکتوری آئرو 238+ sipx، بازیابی مس، بازیابی روی در کنسانتره ی مس و میزان پیریت، به ترتیب برابرند با:37/89 %، 54/33% و 825/1 % . در مرحله ی دوم نیز، بهترین حالت برای فلوتاسیون اسفالریت، استفاده از سیستم دکسترین – سولفات روی در ph=10/13، 13/68 g/t کلکتور و میزان سولفات مس 200g/t، بازیابی 57/65 %.را برای روی موجب شده است. میانگین اتلاف کلی روی حدود 24 % بوده است