در این پژوهش، نخست روش سل- ژل برای تهیه ی نانوکامپوزیت fe-al2o3 به کار گرفته شد که به دلیل محدودیت ها، دست یابی به فاز دلخواه ممکن نشد و بدین ترتیب روش تهیه تغییر داده شد. با این وجود در این بخش موفق شدیم روش تازه ای برای تهیه ی هرسنیت بیابیم. سپس نانوکامپوزیت fex-(al2o3)1-x با روش آسیاب کاری مکانیکی تهیه گردید. نخست نمونه هایی با x برابر با 3/0، 4/0، 5/0 و 6/0 به مدت 100 ساعت آسیاب کاری شدند و سپس نمونه ی با 4/0=x در مدت زمان های گوناگون از 25، 50، 75 و 100 ساعت آسیاب کاری شد. برای تهیه ی این نانوکامپوزیت پودرهای آهن و آلومینا با درجه خلوص بالا از شرکت مرک آلمان به عنوان مواد اولیه به کار رفت. این مواد با نسبت استوکیومتری، وزن و برای رسیدن به یک مخلوط همگن در یک آسیاب سیاره ای، در زمان های گوناگون آسیاب شدند. برای شناسایی فازهای تشکیل شده، از روش پراش سنجی پرتوی ایکس، بهره گرفته شد. در الگوهای پراش نمونه های آسیاب کاری شده، تنها قله ی مربوط به فاز آهن دیده شد که این امر بر بی شکل شدن فاز آلومینا به هنگام آسیاب کاری دلالت می کند. به کمک رابطه ی ویلیام سون- هال، میانگین اندازه ی بلورک ها به دست آمد. اندازه ی ذره ها نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترون- روبشی گسیل میدانی ( fe-sem ) به دست آمد. به کمک دستگاه پرمیامتر منحنی m-h نمونه ها در دمای اتاق رسم و مغناطش اشباعی و نیروی وادارندگی آن ها تعیین شد. به کمک ترازوی فاراده، منحنی مغناطش- دمای نمونه ها رسم و دمای کوری آن ها تعیین شد. نتیجه های به دست آمده نشان داد که دمای کوری نانوکامپوزیت ها نسبت به دمای کوری همتاهای کپه ای خود بالاترند اما با افزایش مقدار آهن در نمونه ها و همچنین افزایش زمان آسیاب کاری، دمای کوری تغییر چندانی نمی کرد و تفاوت معناداری نداشتند. این رفتار را می توان با توجه به ویژگی های کامپوزیت هایی با یک فاز فرومغناطیس توجیه کرد. تغییرات به وجود آمده در مقدار نیروی وادارندگی نمونه ها را می توان با توجه به تغییر تعداد جایگاه های میخکوبی در آن ها توجیه کرد. تغییرات مغناطش اشباعی نمونه ها با زمان آسیاب-کاری گوناگون با توجه به وجود تنش و مدل هسته- پوسته توجیه شد. تغییرات تراوایی نمونه ها با نسبت حجمی گوناگون با یک دستگاه lcrسنج به دست آمد. این تغییرات به وجود آمده، با توجه به وجود جایگاه های میخکوبی در نمونه ها توجیه شد. با این روش می توان نمونه های گوناگونی با شرایط گوناگون از این نانوکامپوزیت را به سادگی در حجم بالا تهیه نمود.

چکیده رساله حاضر با موضوع بررسی تحولات سیاسی ایران در دهه اول انقلاب اسلامی بر اساس خاطرات رجال سیاسی ایران از نوع پژوهش های کاربردی می باشد که با به کارگیری از روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای سعی در رسیدن به هدف مورد نظر را دارد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران ساختار قدرت با تحولات سیاسی بسیاری همراه شد و نیروهای مختلف با جهت گیری های متفاوت در درون قدرت جابه جا شدند. این نیروها با اهداف متفاوت ضمن بهره گیری از اوضاع به هم ریخته ی جامعه می کوشیدند انقلاب اسلامی را در راستای اهداف و آرمان های خویش جهت دهند. سرانجام از بین این احزاب و گروه ها، جریان اسلام گرا بر رقبای خود غلبه یافت و گفتمان غالب رادر فضای انقلابی کشور شکل داد. بوجود آمدن این نوع درگیری ها علاوه بر ایجاد هرج و مرج داخلی باعث شد فضای ترور بر کشور حاکم گردد و به موازات آن امنیت داخلی و خارجی دولت نوپای ایران درمعرض خطر قرار گیرد. به همین دلیل نیاز به اتخاذ سیاستی مناسب برای خروج از چنین بحرانی و ایجاد یک دولت باثبات، از جمله دغدغه های اصلی رهبران انقلاب اسلامی ایران در اوایل دهه 1360 بود. از این رو در این پژوهش با مراجعه به خاطرات برخی چهره-های سرشناس سیاسی ایران(اکبر هاشمی رفسنجانی، علی اکبر ناطق نوری، خلخالی و مهدی بازرگان) به بررسی مهم ترین تحولات سیاسی و کشمکش ها و مجادلات داخلی ایران در دهه نخست انقلاب اسلامی پرداختیم و از این طریق به این سوال پاسخ دادیم که آیا می توان با توجه به این یادداشت ها به بررسی و تبیین تحولات سیاسی و کشمکش ها و مجادلات داخلی ایران در این دهه پرداخت ؟ با توجه به یافته های تحقیق می توان در ارتباط با خاطرات رجال سیاسی این گونه اظهار نظر کرد که این یادداشت ها و خاطرات منبع خوبی برای تحلیل و چگونگی رخدادها و وقایع اولین دهه اول انقلاب اسلامی است. ولی چون یادداشت ها و خاطرات دیگر رجال سیاسی که با این افراد همسو و همفکر نیستند چاپ نشده است و یا در دسترس نگارنده نبوده است و اسناد و مدارک محرمانه و پشت پرده نیز در اختیار عموم و پژوهشگران قرار نگرفته است، دقیقاً نمی توان به درستی و صحت آن ها رأی داد. اما همین مقدار نیز کافی بود که بتوان از منظر دید این رجال سیاسی وقایع و تحولات آن دوره را مورد کنکاش و بررسی قرار دهیم.