توجّه به هرمنوتیک امروز? به یکی از مشغل? های فکری اکثر اندیشمندان آکادمیکی تبدیل گشت? است. هرمنوتیک به عنوان فن تفسیر و تأویل ریش? در کلمه یونانی (هرمنویین) دارد که با هرمس خدای پیام رسان مرتبط است. هرمنوتیک یا رویکرد تفسیری، تلاشی برای دستیابی به معنا از طریق تفسیر متن است.اما بطور شایسته و صریح در قرن هفده میلادی در کتاب دان هاورنمود پیدا می کند؛. بعد از وی هرمنوتیک به عنوان روشی عام از جانب شلایرماخر و دیلتای به عنوان یک روش عام جهت جلوگیری از سوء فهم ظاهر می گردد. سپس هایدگر و به تبع آن گادامر، هرمنوتیک را به هستی شناسی تبدیل و به مطلق فهم و شرایط وجودیِ حصول معرفت توجه کردند. سپس با تفکرانتقادی هابرماس، هرمنوتیک گادامر به چالش کشیده می شود که ضمن متهم کردن وی به ایده-آلیست بودن ونسبی گرایی، هرمنوتیک عام گادامر را به هرمنوتیک خاص مبدل می کند و آنرا صرفاً در علوم تاریخی-فرهنگی قبول دارد و مواردی از قبیل سنّت، تاریخ ، زبان و...موجب مباحثه طولانی و ناتمام بین این دو متفکر می شود.