چکیده سابقه و هدف : امروزه پروسیجرهای تشخیصی و درمانی مانند ای آر سی پی به کرار انجام می شود و برای بیمار اضطراب آور است، لذا تحقیق حاضر با هدف مقایسه تأثیر اجرای برنامه آشناسازی و آرامسازی بر میزان اضطراب و علائم حیاتی بیماران قبل از انجام ای آر سی پی طراحی شده است. مواد و رو ش ها : این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که در آن 105 بیمار (در گروهها آشناسازی و آرامسازی هرکدام 35 نفر و همچنین در گروه شاهد هم 35 نفر) مبتلا به بیماریهای گوارشی بستری در بخش گوارش به صورت غیر تصادفی و بر اساس مشخصات نمونه، بررسی شده اند. برای گروه آرامسازی علاوه بر اقدامات روتین بخش، برنامه آرامسازی و برای گروه آشناسازی هم برنامه آشناسازی به مدت سه جلسه در سه روز بستری متوالی قبل از ای آر سی پی به عمل آمد. برای گروه شاهد تنها برنامه روتین بخش اجرا شد. سپس میزان اضطراب نمونه های هر سه گروه قبل و بعد از اجرای مداخله با استفاده از پرسش نامه اسپیل برگر اندازه گیری شد. در ضمن علائم حیاتی هم به صورت روزانه انجام گرفت و اطلاعات حاصله جمع آوری می گردید. یافته ها : نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که قبل از اجرای برنامه های آشناسازی و آرامسازی، در کاهش میانگین نمره اضطراب موقعیتی و همچنین علائم حیاتی گروه های مقایسه در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت ( 05/0< p). لیکن بعد از اجرای این برنامه ها، تفاوت معنی داری در کاهش میانگین نمره اضطراب موقعیتی به وجود آمد لیکن علائم حیاتی گروه های مقایسه در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری نشان نداد. نتیجه گیری: با اینکه هر دو روش آرامسازی و آشناسازی منجر به کاهش میانگین نمر? اضطراب موقعیتی بیماران کاندید ای آر سی پی شده اند اما نتایج آزمون پست هاک نشان داد که اجرای برنامه آشناسازی سبب کاهش موثرتر میانگین نمر? اضطراب در این بیماران شده است. لذا پیشنهاد می شود برنامه آشناسازی در قالب یک طرح جامع و به عنوان یک روش موثر غیر داروئی و کم هزینه در کاهش اضطراب این بیماران درکشور به کار گرفته شود. واژه های کلیدی: ای آر سی پی، اضطراب، علائم حیاتی، آشناسازی،آرامسازی.