ترومای غیر نافذ بیضه (ubtt) که جراحات و صدمات ورزشی شایع ترین علت آن را تشکیل می دهند، می تواند پیامد هایی از کوفتگی تا پارگی کامل بافت بیضه را در پی داشته باشد. از سوی دیگر، از آنجایی که وقوع ترومای بیضه در سابقه میزان بالایی از مردان نابارور به چشم می خورد، مطالعه حاضر به منظور ارزیابی کارایی سیلدنافیل (sf)که دارای خواص آنتی اکسیدانتی و ضد التهابی می باشد، به عنوان ترکیب محافظ در برابر آسیب های ناشی از ubtt در بیضه طرف مقابل در موش سفید کوچک آزمایشگاهی صورت گرفت. 36 سر موش در 6 گروه 6 تایی به طور تصادفی تقسیم بندی شدند. گروه 1: کنترل، گروه 2: ubtt، گروه 3: ubtt+sf، گروه 4: vit e+ubtt، گروه 5: sf و گروه 6: vit e. برای ایجاد تروما متعاقب جراحی محوطه شکمی و بیرون آوردن بیضه، یک وزنه 5 گرمی از ارتفاع 10 سانتی متری بر روی بیضه سمت چپ انداخته شد. نمونه گیری پس از پایان دوره مطالعه صورت گرفت و اسپرم های گرفته شده از اپی دیدیم سمت مقابل، برای ivf و ارزیابی خصوصیات مختلف به محیط کشت انتقال یافتند و بافت بیضه سمت راست برای تثبیت به محلول فرمالین 10% منتقل شد. مقاطع با رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین، رنگ شدند.ubtt موجب کاهش معنی داری در وزن بیضه، شاخص های اسپرماتوژنز (ضرایب تمایز لوله ای، اسپرمیوژنز، بازسازی لوله های منی ساز) و پارامتر های استریولوژیک (قطر و ارتفاع اپی تلیوم لوله های اسپرم ساز،) به همراه تغییرات مورفولوژیک شدید در بافت بیضه گردید. علاوه بر این، ubtt کاهش معنی داری در تعداد، میزان تحرک و توان باروری اسپرم ها و در عین حال افزایش معنی داری در میزان اسپرم های مرده و غیرطبیعی را موجب گردید. حال آنکه تجویز داروی سیلدنافیل متعاقب تروما بهبود قابل ملاحظه ای را فراسنجه های فوق سبب گردید. یافته های به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که ترومای غیر نافذ یک طرفه به واسطه برهم زدن تعادل سد خونی- بیضه ای، ایجاد پاسخ های ایمونولوژیک و تولید سطوح بالای گونه های فعال اکسیژن موجب آسیب بیضه طرف مقابل می شود، در حالی که داروی سیلدنافیل به واسطه مهار رادیکال های آزاد و دارا بودن اثرات ضد التهابی تا حدودی می تواند موجبات بهبود عوارض سوء ناشی از ubtt در بافت بیضه سمت مقابل را فراهم آورد.

ایسکمی- خون رسانی مجدد ناشی از پیچش بیضه می تواند به واسطه القاء آپوپتوز در سلول های زایا و اختلال در روند اسپرماتوژنز موجبات آسیب هر دو بیضه را فراهم آورد. هدف اصلی مطالعه حاضر ارزیابی اثرات داکسی سایکلین که آنتی بیوتیکی واجد ویژگی های آنتی اکسیدانت و ضد آپوپتوزی می باشد، بر روی اختلالات ناشی از ایسکمی-خون رسانی مجدد تجربی یک طرفه بیضه در خصوصیات، آپوپتوز و توان باروری آزمایشگاهی اسپرم های اپیدیدیمی و بافت بیضه موش می باشد. برای انجام این مطالعه موش های نر بالغ به صورت تصادفی به پنج گروه شش سری تقسیم شدند. در دو گروه از حیوانات، متعاقب بیهوشی و خارج نمودن بیضه سمت چپ، عروق بند بیضه و مجرای دفران از یکدیگر جدا و با استفاده از پنس خون بند غیر تروماتیک بخش عروقی بند بیضه به مدت 30 دقیقه مسدود گردید. یک گروه از گروه های فوق، روزانه 5/2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی داروی داکسی سایکلین را به مدت 3 روز از روز ایجاد ایسکمی-خون رسانی مجدد تجربی دریافت نمود. گروه های کنترل، کنترل شم و گروهی که تنها داکسی سایکلین دریافت می-کرد نیز در نظر گرفته شدند. خصوصیات، آپوپتوز و توان باروری آزمایشگاهی اسپرم های هر دو اپی دیدیم و نیز بافت هر دو بیضه پس از 35 روز مورد ارزیابی قرار گرفتند. ایسکمی- خون رسانی مجدد یک طرفه بیضه کاهش معنی داری را در تعداد، قابلیت تحرک، میزان زنده مانی و نیز توان باروری آزمایشگاهی اسپرم های هر دو اپی-دیدیم در مقایسه با گروه های کنترل، کنترل شم و داکسی سایکلین موجب گشت. همچنین، میزان وقوع آپوپتوز در اسپرم های هر دو اپی دیدیم و بروز ناهنجاری در اسپرم های اپی دیدیم همسو به شکل معنی داری متعاقب ایسکمی- خون رسانی مجدد یک طرفه بیضه افزایش یافت. به علاوه، ایسکمی- خون رسانی مجدد یک طرفه بیضه موجبات آسیب بافتی هر دو بیضه را فراهم آورد. تجویز داکسی سایکلین بهبود قابل ملاحظه ای را در تغییرات ناشی از ایسکمی- خون رسانی مجدد در فراسنجه های فوق سبب گردید. به نظر می رسد داکسی سایکلین به صورت بالقوه می تواند در برابر عوارض تولیدمثلی طولانی مدت ایسکمی- خون رسانی مجدد یک طرفه بیضه واجد اثرات محافظتی باشد.