دراین تحقیق در چارچوب مکتب ساختگرایی و نظریه ی هنجارگریزی لیچ به تحلیل نحوی زبان شعر سپهری می پردازیم. لیچ هشت نوع هنجارگریزی را بر می شمارد و آن ها را اسباب آفرینش شعر معرفی می نماید. در این پژوهش به بررسی هنجارگریزی نحوی پرداخته خواهد شد و انواع هنجار گریزی نحوی و بسامد آن ها در شعر سپهری مورد بررسی قرار خواهد گرفت. هشت دفتر شعر سپهری داده های این پژوهش را تشکیل می دهند که به دو گروه جداگانه (چهار دفتر دوره ی اول و چهار دفتر دوره ی دوم) تقسیم شده و انواع هنجارگریزی های نحوی در این دفاتر به طور جداگانه مورد بررسی قرار می گیرد. یافته های تحقیق نشان می دهد که با وجود اینکه میان دو گروه دفاتر از نظر نوع هنجارگریزی نحوی و میزان وقوع آن ها تفاوت وجود دارد، اما هنجارگریزی نحوی به عنوان یک خصیصه ی سبکی در شعرسپهری نقش فعالی در برانگیختن تأمل مخاطب و درک ولذت بیشتر از شعر وی داشته است و سهراب سپهری با بهره گیری از این ویژگی سبکی به توسعه و غنای زبان شعر خود پرداخته است.