هدف پژوهش حاضر مقایسه‎ی میزان تمایزیافتگی بین دوگروه زوجین رضایت‎‎‎‎‎‎مند و دارای‎تعارض‎زناشویی در شهر بندرعباس بود. چهار مولفه ی تمایزیافتگی ( واکنش‎پذیری‎عاطفی، گسلش‎عاطفی، آمیختگی‎عاطفی، موقعیت من) مورد بررسی قرار گرفت.120زوج به روش نمونه‎گیری دردسترس انتخاب شدند. در هر گروه به طور مساوی 60 زوج حضور داشتند. از پرسشنامه 46سوالی تمایزیافتگی (dsi) و پرسشنامه رضایت زناشویی هودسن برای جمع آوری یافته‎ها، و برای تحلیل یافته‏های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری و تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. یافته‎های اصلی پژوهش نشان داد که در میزان تمایزیافتگی تفاوت معناداری بین زوجین رضایت‎مند با گروه زوجین دارای‎تعارض زناشویی وجود دارد؛ ولی بین زنان و مردان در مورد تمایزیافتگی تفاوت معنادری وجود نداشت.بین زوجین‎رضایت‎مند و دارای‏تعارض‎زناشویی در خصوص مولفه‎های واکنش‎پذیری عاطفی و آمیختگی‎ عاطفی تفاوت معناداری وجود داشته و زنان بیشتر از مردان دچار واکنش‎پذیری‎عاطفی و آمیختگی‎عاطفی می شوند. در مولفه‎های گسلش‎عاطفی و موقعیت من بین زوجین رضایت‎‎‎‎‎‎مند با دو گروه دارای‎تعارض زناشویی تفاوت معناداری یافت نشد.تجزیه و تحلیل رگرسیونی نشان داد که مولفه های تمایزیافتگی56% از واریانس رضایت زناشویی را تبیین می‎نمایند. به طور کلی مشخص‎گردید که زوجین رضایت‎مند در مقایسه با زوجین دارای‎تعارض‎زناشویی از تمایزیافتگی سطح بالاتری برخوردار می‎ باشند و همین عامل باعث افزایش رضایت زناشویی در آنان شده است.