استفاده از دوربین های با وضوح کم از یکسو و تصویر برداری از یک جسم از فاصله دور منجر به ایجاد تصاویری کم کیفیت با تفکیک پذیری کم می گردد. برای جبران این کاستی می توان از جبرانسازی های نرم افزاری که هزینه بسیار کمتر و کاربرد بسیار بیشتری را نسبت به تغییرات در سخت افزار دارند، بهره برد. اگر دامنه مورد تصویر برداری چهره انسان باشد، می توان با توجه به شباهت های ساختاری موجود و ویژگی های خاص این دامنه بهبود وضوح کاراتری انجام داد. روشهای معمول افزایش تفکیک پذیری نظیر انواع روشهای تخمین اطلاعات و الگوریتم های مختلف درونیابی از روی تک تصویرِ ورودی منجر به تصویری مات بدون افزودن اطلاعاتی اضافه به تصویر می شوند. ضعف این الگوریتم ها عدم توانایی تولید اطلاعات اضافی که همان جزئیات و ویژگیهای چهره هستند، در قالب فرکانسهای بالای تصویر می باشد. این رساله روشی جدید در افزایش تفکیک پذیری تصاویر چهره (ابر وضوح ) به کمک وصله های موقعیتی؛ و برگرفته از زوج تصاویر چهره کیفیت بالا – کیفیت پایین را ارائه می دهد. از تصویر کیفیت پایین ورودی وصله ای جدا می شود. این وصله با معادل آن وصله در تصاویر پایگاه داده آموزش یافته با کیفیت پایین مقایسه می گردد. سپس به هر وصله کیفیت پایین وزنی اختصاص داده می شود. پس از تخمین مقدار وزن مناسب، از معادل کیفیت بالای آن وصله در بهبود وضوح و هالوسینه کردن تصویر کیفیت بالا استفاده می گردد. تصویر کیفیت بالای چهره نهایی از تجمع وصله های کیفیت بالای تخمین زده (هالوسینه شده) تشکیل می گردد. از یک طرف مقایسه عددی از طریق روش های نرخ پیک سیگنال به نویز و شباهت ساختاری؛ و از طرف دیگر مقایسه از طریق چشم انسان از نتایج تجربی، نشان دهنده بهبود وضوح و بهبود تفکیک پذیری تصاویر چهره در حدی فراتر از انتظار و قابل رقابت با روشهای موجود می باشد.