این تحقیق توصیفی- همبستگی با هدف کلی شناسایی عوامل موثر بر خودکارآمدی تدریس آموزشگران هنرستان ها و مراکز آموزش کشاورزی استان کرمانشاه، انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را آموزشگر ان کشاورزی این مراکز در استان کرمانشاه(128=n)، تشکیل دادند. حجم نمونه با استفاده از جدول بارتلت و همکاران (2001)، 102 نفر تعیین و از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای(برحسب محل تدریس)، استفاده شد. بر اساس یافته ها آموزشگران کشاورزی، خودکارآمدی تدریس متوسطی داشتند. این در حالی بود که بر اساس میانگین 6/7 از 9(انحراف معیار=6/1)، می توان دریافت که تمامی وظایف تدریس از نظر آموزشگران کشاورزی از اهمیت زیادی برخوردار بودند. نتایج آزمون ویلکاکسون نیز وجود تفاوت معنی دار بین میزان اهمیت وظایف تدریس(فعالیت های تدریس) و میزان خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی در تمامی حیطه های تدریس را تأیید نمود. نتایج آزمون anova از عدم وجود اختلاف معنی داری بین خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی از نظر متغیرهای مستقل دانشگاه محل تحصیل، گرایش های مختلف تحصیلی و وضعیت استخدام حکایت داشت. نتایج آزمون t نیز، وجود اختلاف معنی داری بین خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی از نظر متغیرهای وضعیت تأهل، موضوع تدریس، اجرای طرح های پژوهشی و محل تدریس خبرداد. این در حالی بود که نتایج آزمون t، عدم وجود تفاوت معنادار بین میزان خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی زن و مرد را تأیید نمود. نتایج حاصل از تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار amos نیز نشان داد که متغیر میزان مطالعه در زمینه ی تخصصی، بیشترین تأثیر را بر خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی دارا است، پس از آن متغیرهای درآمد، سابقه ی تدریس، میزان آموزش های ضمن خدمت، سطح تحصیلات، میزان تجربه های موفق در تدریس، رضایت شغلی، اعتماد به نفس و تعداد مقالات پژوهشی به ترتیب تعیین کننده های خودکارآمدی تدریس آموزشگران کشاورزی محسوب می شوند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر به منظور شناسایی پیشگو کننده های خودکارآمدی تدریس به تفکیک هنرآموزان و آموزشگران مراکز آموزش کشاورزی نیز حاکی از آن بود که متغیر متغیر سطح تحصیلات، بیشترین تأثیر را بر خودکارآمدی تدریس آموزشگران مراکز کشاورزی، دارا است، پس از آن نیز متغیرهای میزان مطالعه در زمینه ی تخصصی و درآمد، بیشترین تأثیر را بر خودکارآمدی تدریس این گروه از آموزشگران کشاورزی، دارا هستند و متغرهایی چون رضایت شغلی، اعتماد به نفس، میزان آموزش های ضمن خدمت و تعداد مقالات پژوهشی به ترتیب اولویت موثرترین عوامل بر خودکارآمدی تدریس این گروه از آموزشگران کشاورزی، می باشند. این در حالی بود که بررسی اثرات مستقیم و غیرمستقیم متغیرهای اثرگذار در مدل تحلیل مسیر خودکارآمدی تدریس هنرآموزان کشاورزی، نشان داد که متغیر سطح تحصیلات، باز هم بیشترین تأثیر را بر خودکارآمدی تدریس هنرآموزان، دارد. پس از آن نیز متغیرهای میزان آموزش های ضمن خدمت هنرآموزان و میزان مطالعه در زمینه ی تخصصی، بیشترین تأثیر را بر خودکارآمدی تدریس هنرآموزان، دارا هستند و متغیرهایی چون درآمد، اعتماد به نفس و ارتباط دوستانه هنرآموزان با هنرجویان به ترتیب اولویت موثرترین عوامل بر خودکارآمدی تدریس هنرآموزان کشاورزی، می باشند. نتایج این مطالعه می تواند دستاوردهای مناسبی برای سیاست گزاران و برنامه ریزان آموزش کشاورزی داشته باشد.