امروزه تاثیرات جانبی تغییر اقلیم اکثر جنبه های زندگی انسان را تحت تاثیر قرار داده است به طوری که گاه مطالعه تاثیرات مختلف تغییر اقلیم مهم تر از شناسایی و مطالعه خود بحث تغییر اقلیم است. این تحقیق در پی آن است که تاثیر تغییر اقلیم را بر روان آب سطحی مشخص نماید. این امر از طریق مطالعه بارش در ایستگاه های سینوپتیک به همراه ایستگاه های کلیماتولوژی و روان آب سطحی در ایستگاه های دبی سنجی صورت گرفت. در این پژوهش با استفاده از آزمون میانگین متحرک دوره های ترسالی و خشک سالی میان دبی و بارش بررسی شده و در ادامه با استفاده از آزمون ناپارامتری من ـ کندال، سالی را که روند دبی از حالت نرمال خارج گردیده؛ نمایش داده شد. نتایج نشان از دورهای متوالی ترسالی و خشک سالی در سراسر کشور دارد. در ده های اخیر کشور در یک فاز خشکی واقع شده و این امر موجب کاهش روان آب در سراسر کشور گردیده است. طولانی ترین فاز خشکی که تمامی ایستگاه های کشور ثبت شده است، در میان سال های 1380ـ1375 می باشد. این امر موجب جهش در آزمون من کندال و سیر نزولی u در این آزمون شده است. در نتیجه میزان انحراف معیار و خط رگرسیون برای ایستگاه های مورد مطالعه سطح حوضه روند کاهشی در پیش گرفته اند. کاهش انحراف معیار نیز نتیجه کاسته شدن اختلاف فصلی دبی می باشد. کاهش روان آب برای سراسر کشور یکسان نبوده و در برخی مناطق کشور مانند جنوب خزر, حوضه کارون و کل در ایران مرکزی عکس روند معمول در سراسر کشور، شاهد افزایش روان آب سطحی بوده ایم. نتیجه این افزایش، روند صعودی خط رگرسیون و انحراف معیار در این ایستگاه ها می باشد که نتیجه افزایش اختلاف فصلی دبی بوده است.