با هدف بررسی اثر کشش ایستا با زمان های مختلف بر قدرت و توان عضلانی و دامنه حرکتی تعداد 11 نفر از دانشجویان دختر تربیت بدنی دانشگاه رازی در دامنه سنی 18 تا 21 ساله که هیچ یک صدمات عضله همسترینگ و چهارسرران نداشتند به طور داوطلبانه به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند. تمرینات به طور کلی در 5 جلسه اجرا شد، آزمودنی ها به صورت تصادفی در 5 گروه قرار گرفتند. 1 گروه کنترل (8 دقیقه استراحت) و 4 گروه که تمرینات کششی برای گروه های عضلانی چهارسرران و همسترینگ را در یک جلسه در پروتکل های کششی 1، 2، 4 و 8 دقیقه ای اجرا کردند (به ترتیب با 4 ست 15 ثانیه ای، 4 ست 30 ثانیه ای، 16 ست 15 ثانیه ای، و 16 ست 30 ثانیه ای). در هر جلسه قبل و بعد از کشش ایستا پیش آزمون و پس آزمون به صورت اندازه گیری دامنه حرکتی مفصل لگن توسط گونیامتر، قدرت عضلات چهار سرران و همسترینگ توسط دینامومتر و رکورد پرش عمودی توسط آزمون پرش سارجنت انجام می شد.یافته های پژوهش نشان داد که هیچ یک از 4 پروتکل 1، 2، 4 و 8 دقیقه ای حرکات کششی قدرت عضلات همسترینگ یا چهار سر ران را به طور معنی دار کاهش ندادند در حالی-که در گروه کنترل که 8 دقیقه استراحت داشتند هر دو متغیر کاهش معنی داری داشت. اثر حرکات کششی ایستا با زمان های 1، 2، 4 و 8 دقیقه ای بر دامنه حرکتی مفصل لگن افزایش معنی داری بود که این افزایش در گروه کنترل دیده نشد. بین اثر پروتکل های حرکات کششی بر دامنه حرکتی مفصل لگن تفاوت معنی داری دیده نشد. اثر حرکات کششی ایستا با زمان های 1، 2، 4 و 8 دقیقه ای بر رکورد پرش عمودی افزایش معنی داری بود که این افزایش در گروه کنترل دیده نشد. تفاوت معنی داری بین اثر پروتکل های مختلف بر پرش عمودی وجود داشت. با توجه به تحلیل آماری، از آنجایی که بین اثر پروتکل های مختلف کشش بر افزایش دامنه حرکتی مفصل لگن تفاوت معنی داری وجود نداشت و هر چهار پروتکل کشش اثر منفی بر قدرت عضلانی نداشتند و زمان کوتاه تر 1 دقیقه کشش، اثر بیشتری بر افزایش رکورد پرش عمودی داشت،پس می توان از کم ترین زمان کشش ایستا برای بهبودی عملکردهای ورزشی بهره بیشتری ببریم.