بخش مهمی از تجهیزات نیروگاهی بعضا برای مدت های طولانی فراتر از عمر طراحی به کار گرفته شده اند. تجربه در این واحدها نشان داده است که عمر طراحی می تواند محافظه کارانه باشد و مزایای اقتصادی زیادی ورای عمر طراحی آنها در ادامه کار این واحدها وجود دارد. به طور کلی، قطعات نیروگاهی که در دمای بالا کار می کنند، تحت تاثیر عوامل تخریب مختلفی از جمله خزش ، خستگی، خوردگی داغ و اکسیداسیون و نیز اندر کنش این عوامل با یکدیگر عمر مفید خود را از دست می دهند. تکنیک های مختلفی برای برآورد میزان پیشرفت تخریب در یک قطعه مورد استفاده واقع می شود که آنها را می توان در سه گروه عمده روشهای محاسباتی، روشهای غیرمخرب و روشهای مخرب تقسیم بندی نمود. در یک توربین گاز، مهمترین عامل تخریب قطعات واقع در مسیر گاز داغ، خزش می باشد و فعالیت های مربوط به ارزیابی عمر باقیمانده، به خاطر وضعیت بحرانی و اقتصادی روتور توربین بیشتر بر روی ارزیابی عمر خزشی روتور، متمرکز می گردد. در این تحقیق با استفاده از روش غیرمخرب و جدید رپلیکا یا کپی برداری از سطح قطعه و بررسی ریزساختاری از لحاظ روند تکامل تدریجی حفره زایی خزشی در مرزدانه ها با استفاده از میکروسکوپ های نوری و الکترونی و تفسیر این نتایج، عمر باقیمانده توربین گازی نیروگاه شیراز تخمین زده شده است و نتایج حاصل از تلفیق روشهای محاسباتی و غیرمخرب نیز، تطابق معقولی را با پیش بینی صورت گرفته نشان می دهد.