دانه های اسپند به عنوان یک زیست جاذب برای حذف یون های pb2+، zn2+ و cd2+از محلول-های آبی بکار برده شدند. تاثیر پارامترهای مختلفی نظیر ph، زمان تماس، غلظت اولیه فلز و مقدار جاذب بر روی فرآیندها بررسی شدند. مشاهده شد که کارایی جذب وابسته به ph است و با بالا رفتن ph افزایش می یابد. بالاترین میزان حذف یون ها در6-4=ph رخ می دهد. زمان تعادل پس از 15 دقیقه حاصل شد و بیشترین درصد حذف یون ها برای 45 میلی لیتر از محلول (غلظت اولیه یون 20 میلی گرم بر لیتر) در حضور 1 گرم از جاذب به دست آمد. میزان حذف یون ها برای سرب 5/99%، برای روی 89/78% و کادمیم 91% بود. بیشینه ظرفیت جذب یون های سرب، روی و کادمیم به ترتیب 09/90، 46/10 و 55/1 میلی گرم بر گرم می باشد. مطالعه ی واجذب درحضور محلول های رقیق hno3, h2so4و hcl (5/0 و 1 مولار) و آب (7=ph) بر روی یون های فلزی جذب شده انجام شد. نتایج نشان داد که یون های فلزی جذب شده تحت شرایط اسیدی می توانند بازیافت شوند. پیوند قوی بین یون های فلزی و زیست جاذب نشان دهنده ی پایداری بالای آن تحت شرایط طبیعی است. بررسی مدل های سنتیکی مطابقت خوبی را با معادله ی شبه مرتبه دو نشان داد. این مدل مکانیسم جذب شیمیایی را برای فرایند جذب سطحی پیش بینی می کند. برای مطالعات تعادل، مدل های لانگ مویر، فروندلیش، تمکین بررسی شدند و نتایج نشان داد که مدل های لانگ مویر و فروندلیش با داده های تجربی مطابقت دارند. هم دمای لانگ مویر فرایند جذب یون های روی و کادمیم و هم دمای فروندلیش جذب یون ها ی سرب بر روی دانه های اسپند را توصیف می کند که نشان-دهنده ی جذب تک لایه برای یون های روی و کادمیم و جذب چند لایه برای یون های سرب می-باشد.