شاخص های عددی متعددی برای مطالعه زیست هواشناسی و زیست اقلیم انسانی از طرف دانشمندان پیشنهاد شده که امروزه در مطالعات آب و هواشناسی توریسم نیز مورد استفاده قرار می گیرند. از آن میان شاخص های ترکیبی دما - فیزیولوژی که مبتنی بر بیلان انرژی بدن انسان است، از اعتبار بیش تری برخوردار هستند. در این مطالعه برای بررسی مناسب ترین زمان برای گردشگری در استان آذربایجان غربی و تعیین تفاوت های مکانی و زمانی منطقه آسایش در فصول مختلف سال با استفاده از داده های یک دوره 24 ساله (2008-1985) عناصر اقلیمی شامل دمای حداقل، رطوبت نسبی (درصد)، سرعت باد، ابرناکی آسمان، فشار بخار آب برای 5 ایستگاه استان و فاکتورهای فردی ( جنس، سن، قد، وزن ) و فاکتورهای نوع پوشش و فعالیت برای محاسبه شاخص های دما فیزیولوژیک pet و pmv استفاده شد. همچنین از شاخص اقلیم توریستی tci برای تعیین اقلیم توریست نیز استفاده شده است. نتیجه مطالعه انجام شده از طریق مدل rayman نشان می دهد که تفاوت های چندانی از نظر مکانی بین ایستگاه های منتخب وجود نداشته و از لحاظ زمانی نیز دوره های با تنش های متفاوت جابجایی های اندکی داشته اند. بیش ترین دوره روزانه آسایش مربوط به ایستگاه خوی و کم ترین آن مربوط به ایستگاه تکاب می باشد. با توجه به این سه شاخص در تمامی ایستگاه ها ماه های ژوئیه و اوت به عنوان ماه های آسایش معرفی شده اند.