چکیده: سطح قابل توجهی از اراضی کشور را مراتع شور تشکیل داده است. بخش بسیار زیادی از مراتع استان گلستان نیز تحت تاثیر مشکل شوری قرار دارد. مهمترین اقدامات انجام شده جهت اصلاح اراضی شور در ایران بر مدیریت پوشش گیاهی متمرکز شده است. پوشش گیاهی اراضی مرتعی اینچه برون ضعیف است. سازگاری به شرایط شوری بالا در معدودی از گونه های گیاهی بومی دشت اینچه برون دیده می شود و پوشش گیاهی بسیاری از عرصه های مرتعی این منطقه ضعیف است. به این ترتیب گونه های گیاهی منطقه توان تولید علوفه مورد نیاز برای تعلیف دام های دشت اینچه برون را ندارند. جهت افزایش تولید پوشش گیاهی شناخت گونه های گیاهی شورپسند که توان سازگاری با شرایط منطقه را داشته باشند امری ضروری است. به این ترتیب لیستی شامل 1021 گونه گیاهی شورپسند تهیه شد. پس از به گزینی لیست گونه های شورپسند، در نهایت تعدادی از گونه های گیاهی شورپسند و چند ساله باقی ماندند که بر روی این گونه ها عمل به گزینی اعمال شد. شاخص های در نظر گرفته شده برای به گزینی گونه های شورپسند شامل خوشخوراکی، دمای بهینه رشد، شورپسندی، مقاومت به چرای شدید و دوره رویش چند ساله است. به این ترتیب تعداد 18 گونه شورپسند مناسب جهت افزایش تولید پوشش گیاهی در مراتع اینچه برون از لیست کل گونه های شورپسند استخراج شدند. پس از رایزنی با کارشناسان اداره مرتع در اداره کل منابع طبیعی استان گلستان، گونه های agropyron elongatum، kochia prostrata و puccinellia distans جهت بهبود مراتع اینچه برون انتخاب گردیدند. بذور گونه های مورد مطالعه در 3 سال متوالی در ایستگاه قرق تحقیقات گیاهان شورپسند دشت اینچه برون کشت شدند. نتایج کشت در هر سه سال نشانگر عدم موفقیت در معرفی گونه های فوق الذکر بود. برای تعیین عوامل بروز شکست در معرفی گونه های ذکر شده به مراتع شور اینچه برون ازروش آنالیز ریشه بروز شکست استفاده شد. در این روش علت بروز شکست با بهره گیری از آنالیز گام به گام و جداگانه عوامل تعیین گردید. در نهایت نتایج تحقیق نشان داد که پراکنش بارش، تنش غرقابی و گرادیان شوری عوامل بروز شکست در معرفی گونه های مورد بررسی به مراتع شور دشت اینچه برون هستند. بررسی مقاومت گونه های شورپسند مورد نظر به عوامل اصلی تنش زای موجود در اراضی شور دشت اینچه برون نشان داد که به ترتیب گونه های agropyron elongatum، puccinellia distans و kochia prostrata بهترین گونه ها برای معرفی به اراضی شور دشت اینچه برون هستند.

گیاه دارویی شیرین بیان با نام علمی glycyrrhiza glabra از تیره لگومینوزه (fabaceae)می باشد.?ک?ازگونههایگ?اه?است کهر?شهآن درصـنعت داروسـازی ارزش و?ـژه ای داردوا?ـنامـر سبب شده است بهرهبرداریغ?ر اصول?از سطح اراض? مرتع?،جنگل? و د?مزارهای رها شـده ازا?ـنگونـهروزبـهروز افزا?ش ?ابد. باتوجه به ا?نکه بهره برداری ازا?نگونه همراه باشخم عم?ـقخـاک درجهـت شیب مـ?باشـد.فرسایش خاک و تول?درسوب را بههمراه داردکه خسارات جبران ناپذ?ری به پ?کر منابعطب?ع? وارد م?شود. هدف از این تحقیق بررسی اثرات اقتصادی و اجتماعی برداشت این گونه و میزان خسارت فرسایش آبی ناشی از آن می باشد بدین منظور با استفاده از مدل imageldmسناریوهای خطر فرسایشدر شرایط فوق مورد بررسی قرار گرفت نتایج نشان داد که براساس روش دلفی به ترتیب سناریوهای 1، 2، عدم برداشت، 4و3سناریوهای برتر هستند.و بهترین راهکار براساس تصمیم گیری کارشناسان بر این است که درصد برداشت کم شیرین بیان(به ترتیب سناریو ها) طوری که کمترین خسارت فرسایش را دارد صورت گیرد. همچنین برداشت ریشه شیرین بیان اثرات اقتصادی و اجتماعی زیادی را برای آبخیزنشنان منطقه ایجاد کرده است.

چکیده ندارد.