مشکلات و نابرابری های خدماتی و اجتماعی ناشی از وضعیت نامناسب شهرنشینی، ضرورت برنامه ریزی برای تأمین نیازهای مبرم گروه های جنسی و سنی مختلف، به خصوص زنان را ایجاب می کند و قطعاً احداث محیط شهری سازگار با روحیات زنان، سهم عمده ای در رفاه، بلوغ اجتماعی و تکامل شخصیتی آنان خواهد داشت. منظور از مناسب سازی فضاهای شهری مبتنی بر نیازهای زنان این می باشد که برنامه ریزان و طراحان شهری باید در طراحی ساخت و بافت شهر به نیازهای زنان نیز توجه نموده و برای آرامش، امنیت، رفاه، امکان بروز عقاید و برابری در برخورداری از امکانات را برای زنان جامعه ایرانی با توجه به ساختارهای فیزیکی-کالبدی و الگوهای اسلامی- ایرانی فراهم کنند تا در قالبی صحیح زنان بتوانند در برنامه های شهری مشارکت داشته باشند. تحقیق حاضر ضمن تأکید بر الگوی اسلامی - ایرانی به دنبال بررسی و تحلیل مقایسه ای شهر زابل از لحاظ ساختارهای فیزیکی-کالبدی، مناسب سازی فضاهای شهری با توجه به نیازهای زنان، با شاخص های جهانی آن می باشد. در این راستا شاخص هایی از قبیل ترافیک، مبلمان شهری، فضاهای عمومی، مشارکت و ایمنی در ارتباط با مناسب سازی فضاهای شهری برای زنان مطرح می باشد که از طریق پیمایش میدانی و تکمیل پرسشنامه و روش pua مورد بررسی قرار گرفته و با شاخص ها و استانداردهای جهانی سنجیده خواهد شد، سپس با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) نتایج حاصل از تحقیق به تفکیک ناحیه بر روی نقشه مشخص می گردد. همچنین شاخص های موجود در زمینه استانداردهای شهری مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت ناحیه ای که بهترین امکانات را با توجه به نیازهای زنان دارا باشد مشخص و به عنوان الگو برای دیگر نواحی شهر مورد استفاده قرار می گیرد. علاوه بر این، بر اساس مطالعات انجام شده و بررسی های میدانی در شهر زابل الگوهای مناسب سازی فضاهای شهری مطلوب زنان همراه با پیشنهادات راهبردی و کاربردی ارائه می گردد.