این پژوهش در ایستگاه تحقیقاتی و اصلاح نژادی گوسفند قزل در شهرستان میاندوآب با استفاده از 48 راس گوسفند ماده حدودا 5/3 ساله، تک قلوزا با سابقه 2 شکم زایش، وزن 45-55 کیلوگرم انجام شد. میش ها در 4 گروه 12 راسی مشتمل بر منابع مختلف کربوهیدرات و چربی بعنوان منبع غذایی مکمل یا فلاشینگ بوده و شامل گروه a (روغن بذرک)؛ گروه b (روغن آفتابگردان)؛ گروه c (روغن پالم) و گروه d (دانه جو)بودند. طول دوره فلاشینگ 5 هفته بود. امتیاز وضعیت بدنی (bcs) میش ها در شروع دوره حدود 5/2 بوده و در پایان دوره به 3 رسید. میش ها 16 روز قبل از تلقیح با استفاده از سیدر از نظر فحلی همزمان سازی شده و 48 ساعت پس از سیدربرداری با اسپرم تازه تلقیح گردیدند. متابولیت های بیوشیمیایی و هورمونی سرم خون به ترتیب با دستگاه های اسپکتروفتومتر و الایزا اندازه گیری شدند. گروه های آزمایشی با مکمل چربی منجر به بهبود بازده تولیدمثل بویژه درصد باروری و بره زایی گردید. گروه b و a به ترتیب با 16 و 15 راس بره بیشترین، و گروه a با 10راس کمترین تعداد نتاج را داشتند. بیش از 60 درصد میش ها با اولین تلقیح بارور شدند. مصرف منابع چربی در دوره فلاشینگ باعث افزایش وزن تولد نتاج شد. تغذیه جیره های فلاشینگ حاوی مکمل های چربی غنی از اسیدهای چرب غیراشباع باعث افزایش هورمون ها و متابولیت های خونی مرتبط با تولیدمثل در گوسفندها در طی فصل تولیدمثلی شد. در بین تیمارهای فلاشینگ با منابع مختلف چربی، تیمار b و a بیشترین غلظت استروژن، انسولین (05/0>p)، گلوکز و کلسترول (01/0>p)را داشتند که این امر با تعداد نتاج همبستگی بالا و مثبتی داشت. تغییر در غلظت هورمون ها استروژن و انسولین و متابولیت ها گلوکز و کلسترول نسبت به سایر هورمون ها و متابولیت ها بیشترین تاثیر را در باروری و تعداد نتاج تولیدی به همراه داشت.