محدوده مورد مطالعه بخشی از زون سنندج-سیرجان می باشد که در جنوب و جنوب غرب شهرستان نهاوند واقع شده است. سنگ های دگرگونی منطقه به طور کلی شامل دو مجموعه شیست های بازیک و مرمر می باشند. با توجه به ترکیب کانی شناسی، شیست های بازیک از نوع پیروکسن-آمفیبول-کلریت شیست و مرمرها از نوع ترمولیت مرمر می باشند. سنگ های دگرگونی منطقه نهاوند دچار سه مرحله دگرشکلی (pre d1, d1, d2) و دو مرحله دگرگونی (m1, m2) گردیده اند. پیروکسن سدیک و آمفیبول های سدیک و سدیک-کلسیک کانی های موجود در مرحله m1 و آمفیبول های کلسیک و کلریت کانی های موجود در مرحله m2 دگرگونی هستند. دما و فشار محاسبه شده با استفاده از برنامه ترموکالک نشان می دهد پاراژنز کانی ها در مرحله m1 دارای میانگین دمایی °c380 و طیف فشارشی ما بین حداقل kbar4 تا حداکثر kbar18 و در مرحله m2 حدود °c50±600 و فشاری در حدود kbar5 می باشند. با توجه به نمودارهای کالیبره شده محدوده پایداری پاراژنز آمفیبول های کلسیک و کلریت در محدوده رخساره شیست سبز و میدان پایداری پاراژنز گلوکوفان-ژادئیت با محدوده نسبتاً فشار بالای شیست آبی همخوانی دارد. برای محاسبات شراینمیکرز از سیستم ncmash استفاده گردید. با توجه به موقعیت منحنی های یک متغیره و نقاط بدون تغییر سه شبکه پتروژنتیک بدست آمد. فشار و دمای پایداری نقاط بدون تغییر [mgts]، [gl] و [tr] kbar6 و c°134 می باشد. این فشار و دما برای نقطه بدون تغییر [jd] حدود kbar17 و °c 243 و برای نقطه بدون تغییر [ts] حدود kbar26 و °c875 می باشد. مجموعه دگرگونی نهاوند در تریاس پایانی بر اثر فرورانش پوسته اقیانوسی تتیس به زیر ایران مرکزی تشکیل و در کرتاسه بالا آمده و در میوسن در برخورد میان آفروعربی و خرده قاره ایران مرکزی بر روی زاگرس رانده شده است.