این تحقیق با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف دانه خرفه در جیره های حاوی سبوس برنج بر کیفیت و عملکرد تخم مرغ انجام شد.این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 5 قطعه مرغ در هر تکرار بر روی مرغ های تخم گذار از نژاد لگهورن سفید در سن 41 هفتگی به مدت 6 هفته اجرا شد. جیره های آزمایشی شامل جیره شاهد ( ذرت، کنجاله سویا و 15 درصد سبوس برنج) بود و از سطوح 5، 10، 15، 20 و 25 درصد دانه ی خرفه به عنوان جایگزین ذرت و کنجاله سویا استفاده شد. جیره ها از نظر انرژی، پروتئین، کلسیم، فسفرکل، لیزین و متیونین همسان بودند. خوراک مصرفی هفتگی و تولید تخم مرغ روزانه اندازه گیری شد و ضریب تبدیل تولید تخم مرغ محاسبه گردید. نتایج نشان داد که افزودن سطوح مختلف دانه ی خرفه بر برخی خصوصیات مانند تولید تخم مرغ، مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل، وزن تخم مرغ، وزن زرده، وزن سفیده، وزن پوسته، قطر پوسته و ارتفاع زرده تاثیر معنی داری نداشت (p>0.05). افزودن دانه ی خرفه به جیره به طور معنی داری سبب کاهش میزان کلسترول زرده تخم مرغ شد(p?0.05) . با افزودن بیش از 5 درصد دانه ی خرفه به جیره ارتفاع سفیده و واحد هاو افزایش یافت .(p?0.05) افزودن بیش از 10 درصد دانه خرفه به جیره سبب افزایش معنی دار اسید لینولئیک، اسید لینولنیک، اسید دوکوزاهگزاانوئیک، کل اسیدهای چرب امگا-3 و کاهش معنی دار نسبت امگا-6 به امگا-3 در مقایسه با جیره پایه شد .(p?0.05) نتایج حاصل از تجزیه رگرسیونی اسیدهای چرب زرده نشان داد بهترین سطح دانه ی خرفه از نظر افزایش لینولنیک اسید، دوکوزاهگزاانوئیک اسید و کل اسیدهای چرب امگا-3 در زرده تخم مرغ سطح 20 تا 21 درصد دانه ی خرفه بود.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر نسبت های مختلف کنسانتره به علوفه و غلظت های مختلف اسانس آویشن شیرازی بر فرآیند تخمیر و تخمین فرآسنجه های تولید گاز در شرایط برون تنی بود. تیمارهای آزمایشی شامل نسبت های 100:0، 75:25، 50:50، 25:75 و 0:100 کنسانتره به علوفه به همراه غلظت های 10، 20 و 30 میکرولیتر اسانس آویشن شیرازی به ازای 2/0 گرم ماده خشک بود. روش تولید گاز در شرایط آزمایشگاهی برای تعیین فرآسنجه های تولید گاز استفاده شد. تولید گاز در زمان های 2، 4، 6، 8، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعت،ph در زمان های 12، 24 و 48 ساعت و نیتروژن آمونیاکی و ناپدیدشدن ماده خشک در زمان های 24 و 48 ساعت بررسی شد. میانگین فرآسنجه گاز تولید شده از بخش قابل تخمیر در بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری داشت (05/0>p). بیشترین میانگین فرآسنجه گاز تولیدی از بخش قابل تخمیر در تیمار شاهد و نسبت 100:0 کنسانتره به علوفه و کمترین آن در تیمار حاوی 20 میکرولیتر اسانس آویشن به ازای 2/0 گرم ماده خشک و نسبت 0:100 کنسانتره به علوفه مشاهده شد. بالاترین نرخ ثابت تولید گاز مربوط به تیمار با نسبت 100:0کنسانتره به علوفه، بدون اسانس آویشن و کمترین نرخ ثابت تولید مربوط به تیمار 25:75 کنسانتره به علوفه، با غلظت 10 میکرولیتر اسانس آویشن بود. غلظت 30 میکرولیتر به ازای 2/0 گرم ماده خشک میزان تولید گاز را به طور کامل مهار کرد. در غلظت های بالای اسانس آویشن ناپدیدشدن ماده خشک در شرایط برون تنی، نیتروژن آمونیاکی کاهش و ph افزایش یافت.

این آزمایش با هدف افزایش درصد پروتئین و گوارش پذیری پسماند های، کشاورزی با تخمیر با دو قارچ تریکودرما ریسه ایی و ویریدی انجام شد. کاهش در فرآسنجه های اسید های چرب کوتاه زنجیر، گوارش پذیری ماده آلی، انرژی قابل متابولیسم، متوسط نرخ تخمیر، ثابت نرخ تولید گاز و انرژی خالص برای شیردهی در تفاله پرتقال فرآوری شده با t. viride در مقایسه با t. reesei معنی دار بود (p?0.05). ولی کاهش در فرآسنجه پتانسیل تولید گاز در اثر فرآوری با t. viride معنی دار نبود (p?0.05). در مورد تفاله چغندر قند نیز همین روند کاهش فرآسنجه ها در اثر فرآوری با t. viride مشاهده شد. کاهش حجم گاز تولیدی پس از 24 و 48 ساعت انکوباسیون هم در تفاله خام چغندر قند و تفاله پرتقال در مقایسه با تفاله های تخمیر شده با قارچ معنی دار بود (p?0.05). فرآوری تفاله چغندر قند با t. reesei و t. viride تاثیر معنی داری (p?0.05) بر فرآسنجه های محلول در شوینده خنثی، سلولز و همی سلولز داشت، ولی تغییر در درصد لیگنین بین دو سویه قارچی و همچنین نمونه فرآوری نشده معنی دار نبود (p?0.05). فرآوری تفاله چغندر قند با t. reesei و t. viride تاثیر معنی داری بر فرآسنجه های درصد کاهش وزن و افزایش واقعی پروتئین نداشت، ولی درصد پروتئین در تفاله فرآوری شده با t. viride بیشتر از t. reesei بود (p?0.05). در پی فرآوری تفاله پرتقال با قارچ، درصد کاهش وزن در اثر t. reesei کمتر از t. viride بود (p?0.05). فرآوری تفاله پرتقال با قارچ، درصد پروتئین را به طور معنی داری افزایش داد. درصد پروتئین، افزایش نسبی پروتئین و افزایش واقعی مقدار پروتئین نمونه های فرآوری شده با t. viride بیشتر از نمونه های فرآوری شده با t. reesei بود (p?0.05). t. reesei سبب افزایش گوارش پذیری ماده خشک باگاس نیشکر در 24 و 48 ساعت تخمیر در شکمبه شد (p?0.05). تفاوت معنی داری در فرآسنجه های تولید گاز با مقایسه دو پیش فرآوری روی باگاس مشاهده شد ولی در فرآسنجه های ph پس از 72 ساعت تخمیر و ثابت نرخ تولید گاز بین دو پیش فرآوری تفاوت معنی دار نبود (p?0.05). تفاوت معنی داری در فرآسنجه های محلول در شوینده خنثی، سلولز، همی سلولز و لیگنین بین باگاس نیشکر خام و باگاس فقط شسته شده مشاهده نشد (p?0.05).

در این پژوهش ارتباط بین باروری و بیان اویداکتی ژن آویدین در دو لاین آرین که باروری متفاوتی ‏داشتند و همچنین اثر مکمل بیوتین بر بیان ژن آویدین، باروری و جوجه درآوری بررسی شد. ‏صدوچهل وچهار قطعه مرغ ‏‎]‎‏72 قطعه مرغ از هر یک از لاین های ‏b‏ (باروری پایین) و ‏d‏ (باروری بالا)‏‎[‎‏ و ‏‏30 قطعه خروس (15 قطعه از هر یک از لاین های ‏b‏ و ‏d‏) به شیوه تصادفی گزینش شدند. از آغاز 30 ‏هفتگی تا پایان 33 هفتگی (برای 28 روز)، مکمل بیوتین در سطوح مشخص شده (صفر، 0/3 و 0/45 ‏میلی گرم بیوتین خالص در لیتر آب) به آب آشامیدنی تیمارهای آزمایشی افزوده شد. از روز چهارم ‏اعمال تیمارها تولید تخم‎مرغ ثبت شد. منی خروس های هر لاین پس از جمع آوری با هم آمیخته و پس ‏از رقیق سازی به مرغ های همان لاین (هفته ای یک بار) تلقیح شدند. تخم مرغها (879 = ‏n‏) در 12 روز ‏پایانی اعمال تیمار، جمع آوری و در دستگاه ستر قرار داده شدند و پس از 14 روز عمل نوربینی انجام ‏شد. در پایان دوره جوجه کشی، نرخ باروری، نرخ جوجه درآوری و گامه مرگ و میر رویانی ثبت شد. در ‏پایان هفته سی وسوم، 12 قطعه مرغ از هر یک از لاین های ‏d‏ و ‏b‏ به شیوه تصادفی گزینش و کشتار ‏شدند؛ بیان ژن آویدین با روش ‏real-time pcr‏ در بافت تهیه شده از لوله های انباشت اسپرم آنها ‏بررسی شد. شمار تولید تخم مرغ در پی مصرف 0/45 میلی گرم بیوتین در لیتر آب در هر دو لاین ‏افزایش یافت. اثر لاین، بیوتین و برهم کنش آنها بر نرخ جوجه درآوری و کیفیت جوجه ها معنی دار نبود. ‏اثر برهم کنش لاین و بیوتین بر قطر فولیکول های ‏f1‎‏ و ‏f2‎‏ معنی دار بود. در لاین ‏b‏ غلظت بالاتر بیوتین ‏‏(0/45 میلی گرم بیوتین در لیتر آب) با افزایش نرخ باروری و بیان ژن آویدین همراه بود. در حالی که در ‏لاین ‏d‏ استفاده از غلظت پایین تر بیوتین (0/3 میلی گرم بیوتین در لیتر آب)، با افزایش کمتری در بیان ‏ژن آویدین و نرخ باروری همراه بود. یافته ها نرخ بیان آویدین بالاتری را در مرغ های با باروری بالاتر ‏نشان دادند (0/52 = ‏r‏). همبستگی بین باروری و بیان ژن آویدین در لاین ‏b‏ (0/73 = ‏r‏) بالاتر از لاین ‏d‏ (0/52 = ‏r‏) بود. بر پایه یافته های پژوهش کنونی به نظر می رسد که: 1- افزایش بیان ژن آویدین در ‏sst‏ می تواند با افزایش باروری در ارتباط باشد؛ 2- اثربیوتین بر بیان ژن آویدین، مانایی اسپرم و ‏باروری می تواند بسته به نرخ باروری لاین متفاوت باشد.‏

در این پژوهش، شش بره ی نر قزل با میانگین وزنی 4/2 ± 0/40 کیلوگرم در قالب طرح مربع لاتین ناقص با 6 تیمار (جیره) و 4 تکرار (دوره) درون قفس های متابولیکی با دسترسی آزاد به آب و خوراک قرار گرفتند و برای 4 دوره ی 17 روزه (10 روز سازش پذیری و 7 روز نمونه گیری)، نگهداری شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: جیره دارای 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه بدون روغن اسانسی (t1)، جیره دارای 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه با 3/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t2)، جیره دارای 70 درصد کنسانتره و 30 درصد علوفه با 6/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t3)، جیره دارای 52 درصد کنسانتره و 48 درصد علوفه بدون روغن اسانسی (t4)، جیره دارای 52 درصد کنسانتره و 48 درصد علوفه با 3/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t5)، جیره دارای 52 درصد کنسانتره و 48 درصد علوفه با 6/0 گرم روغن اسانسی آویشن در هر کیلوگرم ماده خشک (t6) بود. افزودن روغن اسانسی آویشن به جیره ی قوچ های قزل، گوارش پذیری ماده خشک، ماده ی آلی و adf را تغییر نداد. همچنین، گوارش پذیری ndf، عصاره اتری و پروتین خام و تعادل نیتروژن در درون هر سطح کنسانتره و علوفه تفاوت معنی داری با شاهد (کنترل) نداشت ولی بین جیره ها با سطوح مختلف کنسانتره و روغن اسانسی تفاوت داشت. افزودن 3/0 گرم روغن اسانسی آویشن به ازای هر کیلوگرم ماده ی خشک، غلظت آمونیاک مایع شکمبه را به صورت معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد، ولی بین روزهای متفاوت و ساعت-های مختلف نمونه گیری، تفاوت معنی داری وجود نداشت. در جیره ی دارای نسبت مساوی علوفه به کنسانتره، افزودن 3/0 گرم روغن اسانسی به ازای هر کیلوگرم ماده خشک، ph را به طورمعنی داری نسبت به شاهد افزایش داد اما بین روزهای متفاوت نمونه برداری تفاوت معنی داری وجود نداشت. ph در جیره های 52:48 (علوفه به کنسانتره) نسبت به جیره های با کنسانتره ی بالاتر (70:30 علوفه به کنسانتره)، 4 ساعت پس از خوراک دهی، کاهش یافت. به طور کلی، افزودن روغن اسانسی آویشن به جیره های دارای دست کم 50 درصد کنسانتره یا بیشتر، تاثیر شایانی بر فرآسنجه های گوارشی نداشت.

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین بیان اویداکتی ژن پروتین وابسته به آویدین-2 و باروری در مرغ های مسن لاین آرین با باروری بالا و پایین و همچنین اثر مکمل بیوتین بر بیان ژن پروتین وابسته به آویدین-2، باروری و جوجه درآوری انجام شد. صدوبیست قطعه مرغ لاین آرین در سن 53 هفتگی از دو لاین b با باروری پایین و d با باروری بالا (60 قطعه از هر لاین) و 36 قطعه خروس لاین آرین (18 قطعه از هر یک از دو لاین b و d) در سن 36 هفتگی (برای تلقیح مصنوعی) به شیوه تصادفی گزینش شدند. مرغ های هر خط به شیوه تصادفی به یکی از سه تیمار کنترل، کنترل + مکمل بیوتین به میزان 3/0 میلی گرم در هر لیتر آب و کنترل + مکمل بیوتین به میزان 45/0 میلی گرم در هر لیتر آب گروه بندی شدند. برای هر تیمار 4 تکرار 5 پرنده ای در نظر گرفته شد. از آغاز 54 هفتگی تا پایان 57 هفتگی (به مدت 28 روز)، تیمارها اعمال شد. آب مصرفی گروه کنترل در سراسر آزمایش طبیعی بود. در 14 روز پایانی (از آغاز 55 هفتگی تا پایان 56 هفتگی) تخم مرغ ها (567n = ) جمع آوری و به بخش جوجه کشی مجتمع برده شدند؛ و پس از پایان دوره جوجه کشی، نرخ باروری، نرخ جوجه درآوری و گامه مرگ و میر رویانی تخم مرغ ها ارزیابی شد. در پایان 56 هفتگی، 12 قطعه مرغ از هر لاین کشتار شدند و پس از نمونه گیری از بافت مخاطی پیوندگاه رحمی-واژنی، بیان نسبی ژن پروتین وابسته به آویدین-2 به روش real-time pcr بررسی شد. یافته ها نشان دادند که بیان ژن پروتین وابسته به آویدین-2 در لاین b بیشتر از لاین d بود (05/0p < ) و میانگین همبستگی بین باروری و بیان نسبی این ژن در دو لاین 174/ 0r = بود. با توجه به این همبستگی پایین می توان گفت که اثر ژن پروتین وابسته به آویدین-2 بر باروری در مرغ-های مسن لاین آرین چندان قابل توجه نیست. یافته ها نشان دادند که نرخ باروری و جوجه-درآوری در هیچ یک از گروه های آزمایشی از نظر آماری تفاوت معنی دار نداشت. استفاده از بیوتین تاثیر شایان توجه ای بر باروری و جوجه درآوری مرغ های مسن لاین آرین نداشت.

در این پژوهش، اثر سخت زایی بر طول عمر تولیدی گاوهای هلشتاین ایران، بر اساس اطلاعات تولید، شجره و طول عمر 27 سال اخیر مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدات دامی کشور بررسی شد. اطلاعات دوره های شیردهی اول تا ششم 453657 گاو هلشتاین از 563 گله سراسر کشور در نظر گرفته شد. مدل مورد استفاده یک مدل خطر نسبی ویبول پدر-پدربزرگ مادری بود. وراثت پذیری لگاریتمی و تغییریافته طول عمر تولیدی به ترتیب 124/0 و 059/0، برآورد شد. تولید شیر، سن اولین زایش، دوره و مرحله شیردهی، سخت زایی تاثیر معنی داری بر طول عمر تولیدی داشتند (p < 0.01). خطر حذف با افزایش سن اولین زایش تا 11 درصد افزایش یافت (p < 0.01). تولید شیر یک عامل مهم در ماندگاری گاوهای هلشتاین ایران بود؛ به طوری که خطر حذف در گاوهای کم تولید 51/4 برابر گاوهای پرتولید و بیش از 88/2 برابر کلاس میانگین بود. فراوانی سخت زایی 13 درصد بود که بیشترین آن در گاوهای زایش اول و کمترین آن در گاوهای زایش ششم بود. با افزایش درجه سخت زایی، خطر حذف نیز افزایش یافت و در گاوهای سخت زا در مقایسه با گاوهای آسان زا، 10 درصد بیشتر بود. بر اساس منحنی کاپلان مایر، میانه تابع بقا گاوهای آسان زا و سخت زای کشور به ترتیب 1315 و 1243 روز بود.

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر تراکم¬های متفاوت نشانگر، سطوح متفاوت وراثت پذیری، افزایش اندازه ی جمعیت و شمار نسل¬های کاندیدا، اندازه¬ی موثر جمعیت، و تراکم¬های متفاوت qtl¬، بر صحت ارزیابی ژنومیک است. یک صفت با وراثت پذیری 10، 25 و 40 درصد شبیه¬سازی شد. برای هر حیوان یک ژنوم با اندازه¬ی 20 مورگان شبیه¬سازی شد. شمار نشانگرها در ژنوم، 2000، 4000 و 6000 و فاصله¬ی بین آن¬ها به¬ ترتیب یک، 0/5 و 0/33 سانتی مورگان بود. شمار qtl¬ها، 400 و 600¬ در نظر گرفته شد که به¬گونه¬ی تصادفی در طول ژنوم توزیع شدند. اندازه¬ی موثر جمعیت در دو سطح 200 (100 نر و 100 ماده) و 300 (150 نر و 150 ماده) شبیه¬سازی شد. میانگین کمترین مربعات صحت برآورد ارزش-های اصلاحی ژنومیک، بین سطوح متفاوت وراثت¬پذیری، بین تراکم¬های متفاوت qtl¬، و بین دو سطح اندازه¬ی موثر جمعیت تفاوت داشت (p < 0.05)¬. میانگین کمترین مربعات صحت برآورد ارزش¬های اصلاحی ژنومیک، بین تراکم¬های متفاوت نشانگر نیز متفاوت بود (p < 0.05)¬. یافته¬های این پژوهش نشان داد که صحت انتخاب در حالت استفاده از 4000 یا 6000 نشانگر و همچنین در نسل¬های 8 و 9 تفاوت معنی¬دار با یکدیگر نداشتند. بنابراین می¬توان از 4000 نشانگر، برای برآورد ارزش¬های اصلاحی ژنومیک برای دست¬کم دو نسل (جمعیت کاندیدا) استفاده کرد.

هدف این پژوهش، بررسی اثر عصاره مریم گلی، بر برخی فرآسنجه های منی (حجم منی، غلظت اسپرم، شمار کل اسپرم، درصد اسپرم های زنده، جنبایی، شمار کل اسپرم های زنده، درصد اسپرم های نابهنجار و شمار کل اسپرم های نابهنجار، بهبود سلامت غشای اسپرم (host) و مالون دای آلدهاید (mda)) و غلظت تستوسترون پلاسما بود. شصت خروس بومی فارس پنج ماهه، به پنج تیمار (هر تیمار شامل سه تکرار و هر تکرار چهار پرنده) گروه بندی شدند. خروس ها، برای دو هفته به اسپرم گیری با روش مالش شکمی عادت دهی شدند. هر روز به گروه شاهد (t1 ) آب، و به گروه های، 2t، 3t، 4t و 5t به ترتیب، 110، 210، 320 یا 420 میلی گرم عصاره خشک مریم گلی به ازای هر کیلوگرم وزن زنده از راه دهان خورانده شد. عصاره مریم گلی از هفته بیستم تا هفته سی و دوم به خروس ها خورانده شد و منی در فاصله های یک هفته ای از هفته بیست و دوم به مدت 10 هفته جمع آوری شد. پس از دو هفته سازش پذیری به جیره، برای 8 هفته اسپرم گیری ادامه یافت. غلظت، جنبایی،host و شمار کل اسپرم زنده در گروه 4t دیده شد.

هدف این پژوهش بررسی همراهی چندریختی ژن های فاکتور رشد شبه انسولین-یک و لپتین، با صفات تولیدی و تولیدمثلی در گاوهای هولشتن بود. از 130 گاو هولشتن خونگیری و سپس dna ژنومی آنها با استفاده از کیت استخراج dna سیناکلون استخراج شد. ژن های مورد مطالعه، با استفاده از پرایمر های اختصاصی و با واکنش های زنجیره ای پلیمراز تکثیر شدند. برای تعیین ژنوتیپ حیوانات در دو ژن، قطعه های تکثیر شده، با آنزیم محدود کننده ی mboi هضم شدند. سپس نمونه ها روی ژل آگارز 2 درصد الکتروفورز شدند. واکاوی آماری همراهی چندریختی ها و صفات تولیدی و تولیدمثلی با رویه ی mixed (صفات پیوسته) و رویه ی genmod (صفات ناپیوسته) نرم افزار sas انجام شد. نتایج نشان داد که چندریختی mboi در اگزون 2 ژن لپتین و اگزون 4 ژن فاکتور رشد شبه انسولین-یک با صفات تولیدی و تولیدمثلی همراهی معنی دار نداشت.

هدف این پژوهش بررسی همراهی چند ریختی اگزون 8 ژن dgat1 و چندریختی اینترون2 ژن لپتین، با صفات تولیدی و تولید مثلی در گاو های هلشتاین بود. در این پژوهش از 133 گاو هلشتاین خونگیری شد و سپس dna ژنومیک آنها با استفاده از کیت استخراج dna شرکت ژن فن آوران استخراج شد. ژن های مورد مطالعه، با استفاده از پرایمر های اختصاصی و با واکنش های زنجیره ای پلی مراز، تکثیر شدند. برای تعیین ژنوتیپ در ژن dgat1، آنزیم محدود کننده ی cfri، و در ژن لپتین، آنزیم محدودکننده ی sau3ai استفاده شد و سپس نمونه ها روی ژل آگارز 5/2 درصد الکتروفورز شدند. واکاوی همراهی چندریختی ها با صفات تولید ی و تولید مثلی با استفاده از رویه ها ی mixed (صفات پیوسته) و genmod (صفات گسسته) در نرم افزار sas انجام شد. مقایسه ی میانگین ها با روش میانگین حداقل مربعات و در سطح معنی داری 5 درصد انجام شد. نتایج نشان داد که چندریختی k232a در اگزون8 ژن dgat1، با دوقلوزایی و تولید شیر همراهی معنی دار داشت، اما چندریختی sau3ai در اینترون2 ژن لپتین با هیچکدام از صفات تولیدی یا تولید-مثلی همراهی نداشت.

کمبود آب و دمای بالا از عوامل مهم محیطی محدود کننده رشد گیاه و فتوسنتز در بسیاری از مناطق جهان می باشد. در حالی که دو تنش اغلب به طور همزمان رخ می دهد، اطلاعات کمی در مورد چگونگی اثرات ترکیبی آنها در گیاهان و تاثیری که قارچ میکوریز بر افزایش مقاومت به این شرایط میگذارد وجود دارد. در مطالعه حاضر اثر قارچ میکوریز آربسکولارglomus etunicatum بر برخی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک در دو رقم انگور پرلت و یاقوتی که تحت دو سطح تنش خشکی (ظرفیت مزرعه و تنش خشکی به مدت 9 روز) به همراه سه سطح دمایی شامل 25، 40 و 45 درجه سلسیوس مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی شده با چهار تکرار در سال 1392 در گلخانه پژوهشی بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده کاهش وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه در هر دو رقم اتگور یاقونی و پرلت تحت تنش خشکی مشاهده شد. تنش دمایی به تنهایی تاثیری بر کارایی فتوسیستمii نداشت اما تنش خشکی باعث کاهش کارایی فتوسیستم ii شد. ترکیب تنش خشکی و دمای بالا باعث کاهش شدیدتر میزان کارایی فتوشیمیایی فتوسیستمii شد. تجمع پرولین در گیاهان تحت تنش خشکی به تنهایی و توام با دمای بالا مشاهده شد. فعالیت آتزیم پراکسیداز در هر دو رقم تحت تنش خشکی افزایش یافت اما با شدید تر شدن تنش و قرار گرفتن در شرایط تنش خشکی و دمای 45 درجه سلسیوس میزان فعالیت آن کاهش پیدا کرد. هر دو رقم به شرایط بهبود به خوبی پاسخ دادند و به شرایط قبل از تنش نزدیک شدند. به طور کلی دو رقم یاقوتی و پرلت به شرایط تنش دمایی مقاوم بودند اما تنش خشکی و تنش های توام خشکی و دمای بالا اثر منفی بیشتری بر رشد دو رقم انگور گذاشت.

هدف این پژوهش، برآورد پارامترهای ژنتیکی معیارهای تداوم شیردهی و تولید شیر 100 و 305 روز در گاوهای هلشتاین ایران بود. از رکوردهای روز-آزمون تولید شیر گردآوری شده بین سال های 1380 تا 1391 به وسیله مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدات دامی کشور، استفاده شد. داده های استفاده شده شامل 4211763 رکورد روز-آزمون تولید شیر 543749 گاو زایش اول، 3281202 رکورد روز-آزمون تولید شیر 426113 گاو زایش دوم، و 2225641 رکورد روز-آزمون تولید شیر 295086 گاو زایش سوم، بودند. چهار معیار برای سنجش تداوم شیردهی استفاده شد که شامل 1p: نسبت شیر تولیدی در بخش دوم دوره ی شیردهی به شیر تولیدی در بخش نخست دوره ی شیردهی، 2p: نسبت شیر تولیدی در بخش سوم دوره ی شیردهی به شیر تولیدی در بخش نخست دوره ی شیردهی، 3p: سنجه تداوم شیردهی حاصل از پارامترهای تابع گامای ناقص و 4p: تفاوت تولید در روزهای 280 و 60 دوره ی شیردهی بودند. مولفه های واریانس معیارهای تداوم شیردهی و تولید شیر 100 و 305 روز با استفاده از مدل های تک صفتی، چندصفتی و تکرارپذیر و با رویه ی aireml برآورد شدند. وراثت پذیری های برآورد شده برای زایش اول تا سوم به ترتیب 1 تا 6 درصد، 2 تا 10 درصد، و 1 تا 12 درصد بود. وراثت پذیری تولید شیر 100 و 305 روز برای زایش اول تا سوم به ترتیب 8 تا 24 درصد و 14 تا 27 درصد بود. تکرارپذیری معیارهای تداوم شیردهی و تولید شیر 100 و 305 روز به ترتیب 6 تا 20 درصد، 30 درصد و 40 درصد برآورد شد.

چکیده برآورد پارامترهای ژنتیکی منحنی شیردهی در گاوهای هلشتاین ایران به کوشش فاطمه سقانژاد هدف این پژوهش برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات منحنی شیردهی در گاوهای هلشتاین ایران بود. رکوردهای روز-آزمون تولید شیر گردآوری شده در بین سال های 1380 تا 1391 به وسیله مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدات دامی کشور، استفاده شد. داده های استفاده شده شامل 4211763 رکورد روز-آزمون تولید شیر روی 543749 گاو شکم اول، 3281202 رکورد روز-آزمون تولید شیر روی 426113 گاو شکم دوم، و 2225641 رکورد روز-آزمون تولید شیر روی 295086 گاو شکم سوم، بودند. مولفه های واریانس صفات منحنی شیردهی با استفاده از مدل های تک صفتی ، چندصفتی و تکرارپذیر و با استفاده از رویه یaireml برآورد شدند. وراثت پذیری های برآورد شده برای صفات منحنی شیردهی در زایش های اول تا سوم به ترتیب بین 2/1 تا 29، 7/1 تا 15 و 2 تا 13 درصد متفاوت بود. برآورد تکرارپذیری برآورد شده برای صفات منحنی شیردهی بین 7 تا 40 درصد بود. کلید واژه ها: تابع گامای ناقص، گاوهای هلشتاین، منحنی شیردهی