پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین استراتژی های مدیریت تعارض (استراتژی راه حل گرا، استراتژی عدم مقابله، استراتژی کنترلی) و ساختار سازمانی در قوه قضائیه و همچنین اولویت بندی استراتژی های مدیریت تعارض می باشد. این اهداف در قالب یک فرضیه اصلی و سه فرضیه فرعی مطرح شده است. بدین منظور پس از بیان مسئله و اهمیت موضوع، به بررسی پیشینه نظری تحقیق پرداخته شد. جتمعه اماری شامل مدیران و سرپرستان قوه قضائیه می باشد که به دلیل محدود بودن جامعه آماری، حجم نمونه همان جامعه آماری گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه می باشد که با مراجعه به متخصصین و افراد صاحبنظر روائی آن و از روش آلفای کرونباخ پایائی آن مورد تائید قرار گرفت.این پژوهش از نظر هدف کاربردی و روش تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی بشمار می رود. روشهای آماری شامل آزمون پیرسون جهت بررسی رابطه بین متغیرهای مستقل و وابسته، جهت آزمون فرضیه ها و تائید و یا رد آنها و همچنین استفاده از ملاک آنتروپی جهت رتبه بندی متغیرها می باشد.

چکیده ندارد.