موضوع این رساله، سیمای یاران پیامبر9 در متون ادبی و عرفانی تا پایان قرن هفتم است. صاحبان آثار ادبی و عرفانی، ضمن برشمردن نام بسیاری از صحابه رسول خدا9 به انگیزه های گوناگون، فضایل و خصوصیات ایشان را ذکر کرده اند؛ اما در متون رایج ادبی به بیان تلمیحات اکتفا شده است. در حالی که با کندوکاو بیشتر در گنجینه آثار می توان سیمای روشن تری از اصحاب را نمایاند. در این پژوهش بیست و پنج اثر برجسته ادبی و عرفانی(تا پایان قرن هفت) مورد بررسی قرار گرفته و پس از فیش برداری و جمع بندی های دقیق، این نتایج به دست آمده است که فضایلی نظیر: سخاوت، تواضع، علم و بعضی از حوادث زندگی یاران، بیشتر مورد نظر نویسندگان بوده است و از بین یاران، علی7 و پس از ایشان خلفای سه گانه در صدر توجه قرار گرفته اند، همچنین قابل ذکر است که کیمیای سعادت، شرح تعرف، دیوان سنایی و دیوان ناصرخسرو بیشترین یادکردها را در جهت اثبات سخن خود، الگو سازی از یاران، پند پذیری و تعالیم خانقاهی داشته اند. کلیدواژگان:یاران پیامبر، آثار ادبی تا قرن هفتم ، متون عرفانی تا قرن هفتم، فضایل صحابه