چکیده لغات زیر ساختهای اساسی هر زبان بوده و زبان آموزان می بایست جهت بیان منظور صریح و رسای خود در موقعیت های واقعی زندگی منبع کاملی از این لغات را دارا باشند. لغت و یادگیری آن، آنقدر مهم است که گاهی اوقات کارشناسان آموزش زبان و زبان شناسان در تعریف آن اغراق کرده و آن را هم ردیف خود زبان قرار می دهند. مرور روش های یاددهی- یادگیری زبان این حقیقت را آشکار می سازد که همه روشها تا اندازه ای بر اهمیت و ضرورت یادگیری لغت تأکید کرده اند و این خود گواهی است بر این امر که باید به یادگیری لغت اهمیت ویژه ای اختصاص یافته و روشهای موثری برای افزایش دایره لغت به کار گرفته شود. این بدین معناست که اگر توسعه سیستماتیک لغت در زبان دوم مدنظر باشد نمی توان یادگیری آن را به خود فراگیران واگذار نمود چرا که از آنها نمی توان انتظار داشت که بدون راهنمایی لغات ضروری را انتخاب کرده و دانش فراگیری لغت را بیاموزند. این ایده انگیزه ای بود بر این که محقق میزان یادگیری لغت را بین دو گروه مختلف که یکی از حدس معنا از بافت بهره مند بود و دیگری از روشهای سنتی یادگیری لغت سود می جست، مقایسه نماید. با توجه به این نکات، سوالاتی که در تحقیق محقق را راهنما بوده و باعث مطرح شدن دو فرضیه مستقیم گردیدند عبارت بودند از : 1. علیرغم سودمندی بافت چرا فراگیران زبان خارجه هنوز هم در یادگیری لغات مطروحه در آن بافت دچار مشکل اند؟ 2. در صورت اختصاص زمانی یکسان به فرآیند آموزش آیا ارائه لغات جدید از طریق فعالیت های سنتی آموزش لغت نسبت به شیوه حدس معنا از بافت باعث یادگیری بیشتری خواهد شد؟ 3. در صورتی که پاسخ به سوال شماره 2 مثبت باشد تا چه اندازه هر کدام از این روشهای آموزشی موثر خواهد بود؟ همان طور که اشاره شد تحقیق حاضر تلاش نموده است تا میزان فراگیری لغت بین دو گروه را مقایسه نماید که یکی بیشتر از روش حدس معنا از بافت(gfc) بواسطه متون متعدد دارای مضامین یکسان سود جسته و دیگری در معرض روش های سنتی یادگیری لغت(tva) که تأکیدش بر روی فعالیت ها و تمرینات مختلف پس از متن است قرار گرفته است. به منظور انجام این تحقیق دو گروه در سطح زبانی پیش متوسطه، که هریک شامل 45 دانش آموز دوره پیش دانشگاهی بودند، در قالب گروه طبیعی ( intact group ) گروه گواه و گروه آزمایش را تشکیل دادند. پس از حصول اطمینان از اینکه دو گروه قابلیت مقایسه شدن با یکدیگر را دارند آنها در معرض سنجش پیش آزمون و پس آزمون قرار گرفتند. که نهایتاً با استفاده از روش مقایسه میانگین و آزمون tنتایج برتری گروه روش سنتی یادگیری لغت (tva) را به روش حدس معنا از بافت (gfc) اثبات نمود. به منظور کاهش میزان تعصب و جانبداری محقق هنگام بررسی پس آزمون و افزایش اعتبار تحقیق از نمونه ی مورد مطالعه خواسته شد که پاسخ خود به سوالات را بواسطه ی سلسله مراتب مقیاس فهم لغت(vks) که توسط پریبخت و وش در سال 1999 مطرح گردید، گزارش نماید. البته بنا به هدف این تحقیق بکارگیری سلسله مراتب مطرح شده در این مقیاس کمی تغییر یافت، یعنی توجه محقق بیشتر به تحلیل موارد سوم و چهارم این طبقه بندی معطوف گردید چرا که این دو، بسته به ماهیتشان، میزان تثبیت و یا معلق بودن نرخ یادگیری لغت را بیشتر منعکس می کردند. نتایج حاصله از این بررسی نیز نشان داد که درصد انتخاب گروه یادگیری سنتی لغت (tva) در گزینه ای که نشان دهنده میزان تثبیت لغت است(iv) نسبت به گروه حدس معنا از بافت(gfc) بیشتر بوده است. مضافاً اینکه چون مقدار t مشاهده شده از t انتقادی در درجه آزادی 88 بیشتر بود نتیجه گرفته شد که این تفاوت در سطح احتمال 05/0 تفاوت معناداری بوده است.

چکیده ندارد.