هدف از تحقیق حاضر بررسی خوشه های صنعتی از لحاظ رقابت پذیری است و پاسخ به این سوال که آیا خوشه های صنعتی پیشرو نسبت به سایر خوشه های صنعتی شناسایی شده رقابت پذیرتر هستند یا خیر؟ به عبارت دیگر آیا تقویت خوشه صنعتی توانسته توان رقابتی آن را افزایش دهد؟ روش مورد استفاده در این تحقیق برای شناسایی خوشه های صنعتی از نوع روش های کمی است. این روش شامل سه مرحله می باشد. در مرحله اول با استفاده از ضریب سهم مکانی، از میان فعالیت های صنعتی استان تهران به تفکیک کدهای 4 رقمی isic، آن دسته از فعالیت های صنعتی که دارای ضریب سهم مکانی بزرگتر از 25/1 هستند، انتخاب می شوند. در مرحله دوم از میان فعالیت های انتخاب شده در مرحله اول، آن دسته از فعالیت های صنعتی که دارای پیوندهای قوی تری با سایر فعالیت های صنعتی و خدمات پشتیبان هستند با استفاده از جدول داده-ستانده استان تهران در سال 1383 به عنوان خوشه های صنعتی معرفی می شوند. در مرحله سوم با ترسیم نمودارهای تار عنکبوتی از میان خوشه های صنعتی شناسایی شده، خوشه های صنعتی پیشرو را معرفی می کنیم و بالاخره در گام آخر با استفاده از شاخص ترکیبی رقابت پذیری عملکرد صنعتی، به سوال سوم تحقیق پاسخ داده می شود. در مرحله اول تحقیق حاضر، با محاسبه ضریب سهم مکانی فعالیت های صنعتی استان تهران به تفکیک کد 4 رقمی isic، 51 فعالیت صنعتی استان تهران که دارای ضریب سهم مکانی بزرگتر از 25/1 بودند، معرفی شدند. در مرحله دوم از میان این 51 فعالیت صنعتی منتخب از مرحله اول، 15 فعالیت صنعتی دارای پیوندهای قوی تری با سایر صنایع و همچنین صنایع پشتیبان بودند که به عنوان خوشه های صنعتی استان تهران معرفی شدند. در مرحله سوم نیز از میان این 15 خوشه صنعتی، با استفاده از نمودار تار عنکبوتی، خوشه صنعتی تولید وسایل نقلیه موتوری به عنوان خوشه صنعتی پیشرو استان تهران شناخته شده است. در انتها با محاسبه شاخص ترکیبی رقابت پذیری عملکرد صنعتی، مشخص شد که خوشه پیشرو نسبت به سایر خوشه ها رقابت پذیرتر است.