بررسی متون کهن با به مقتضیات ، خواستها و نیازهای انسان معاصر موضوعی است که کمتر در پژوهشهای ادبی به آن توجه شده است .از سوی دیگر شرایط و ویژه گیهای انسان مدرن با توجه به بحرانهای فردی و اجتماعی بویژه در سطح نگرش به معنا و آیین زندگی (هدف ، کارکرد ، فایده و نتیجه زندگی) مسئله ای دیگر است که ضرورت خواندن متون عربی کلاسیک را اقتضاء می کند . با این رویکرد بررسی و تحلیل دو اثر از مهمترین آثار ادبی فارسی در دو حوزه نثر و نظم و در دو دوره تاریخی و جفرافیایی متفاوت ( قرن 5 و 7) با توجه به مفهوم و مسئله معنای زندگی در تعامل با خدا ، خود ، دیگران و طبیعت امری است که نویسنده این جستار با روش توصیفی و تحلیلی به آن اهتمام ورزید