به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی، بر رشد و عملکرد اسانس مرزه تابستانه، آزمایشی به صورت گلدانی در سال زراعی 90-1389 و در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار در دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان اجرا شد. آبیاری پس از تخلیه 20، 40، 60 و 80 درصد آب از حد ظرفیت زراعی، به عنوان تیمار های آزمایشی در نظر گرفته شدند. تجزیه واریانس داده های اندازه گیری شده نشان داد که ویژگی های ارتفاع بوته، طول شاخه فرعی، تعداد برگ، وزن تر و خشک برگ، وزن تر شاخساره، ، وزن خشک بوته، شاخص کلروفیل و سطح برگ به طور معنی داری تحت تاثیر تیمار های آزمایش قرار گرفته اند. مقایسه میانگین ها نشان داد که افزایش تخلیه آب به جز در مورد ویژگی شاخص سبزینگی گیاه (عدد spad)، باعث کاهش مقدار این ویژگی ها شده است. افزایش تخلیه آب از حد ظرفیت زراعی سبب کاهش مقدار agr، rgr و nar هم شد. در این آزمایش همبستگی مثبت و معنی داری بین تعداد برگ و سطح برگ بوته، شاخص سبزینگی، وزن تر برگ و وزن خشک برگ به دست آمد. تجزیه واریانس و مقایسه میانگین داده ها ی اندازه گیری شده مربوط به کمیت و بازده اسانس و همچنین، میزان ترکیب کارواکرول اسانس نشان داد که افزایش تنش خشکی سبب افزایش معنی دار این ویژگی ها شده است. در این آزمایش مقدار اسانس و بازده آن و همچنین، مقدار کارواکرول در زمان گلدهی کامل در مقایسه با پیش از گلدهی به طور معنی داری کاهش یافت. در کل، یافته های این آزمایش نشان داد که تاخیر در آبیاری تا زمان تخلیه 60 درصد آب از حد ظرفیت زراعی اگرچه سبب کاهش رشد رویشی گیاهان شده ولی افزایش مقدار و بازده اسانس و مقدار کارواکرول اسانس را به همراه داشته است.

به منظور بررسی تاثیر کود نیتروژن بر عملکرد و کیفیت سه رقم سورگوم علوفه ای آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در زمان در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1389 در شهرستان رشت به مرحله اجرا گذاشته شد. تیمارهای آزمایش سه رقم اسپیدفید، پگاه و kfs2 و چهار سطح کود نیتروژن صفر (شاهد)، 50، 100و 150 کیلوگرم نیتروژن خالص از منبع اوره بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان دهنده تاثیر معنی دار کود نیتروژن بر عملکرد علوفه، ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد برگ و صفات کیفی بود. به طوری که سطح کودی 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بیشترین عملکرد، ارتفاع بوته، قطر ساقه و تعداد برگ را تولید کرد و کمترین عملکرد، ارتفاع بوته، قطر ساقه و تعداد برگ در تیمار عدم مصرف کود نیتروژن به دست آمد. همچنین رقم نیز بر عملکرد علوفه، ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد برگ، درصد پروتئین، درصد ماده خشک قابل هضم، فیبر غیرمحلول در شوینده اسیدی و درصد کربوهیدرات های محلول در آب تاثیر معنی دار داشت. به علاوه، بیشترین میزان عملکرد علوفه تر و خشک در بکارگیری 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و رقم kfs2 (40517 کیلوگرم در هکتار علوفه خشک و 156848 کیلوگرم در هکتار علوفه تر) و کمترین مربوط به رقم پگاه (31551 کیلوگرم در هکتار ماده خشک و اسپیدفید 111880 کیلوگرم در هکتار علوفه تر) بود. بنابراین با توجه به نتایج این آزمایش به منظور افزایش عملکرد علوفه تر و خشک، درصد ماده خشک قابل هضم و adf کمتر رقم kfs2 با سطح کودی 50 کیلوگرم نیتروژن در هکتار یا رقم اسپیدفید با سطح کودی 100 کیلوگرم نیتروژن در هکتار برای منطقه مورد آزمایش و مناطقی با شرایط اقلیمی مشابه، مناسب تر خواهد بود و اگر هدف کیفیت علوفه باشد رقم پگاه با سطح کودی 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار برای منطقه مورد آزمایش و مناطقی با شرایط اقلیمی مشابه مناسب تر خواهد بود.

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف رطوبتی خاک و کود نیتروژن بر عملکرد، اجزای عملکرد و رشد برنج رقم هاشمی و ارزیابی دقت مدل شبیه ساز گیاهی cropsyst، آزمایشی در سال 1389 در گلخانه ی توری آموزشی و تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان انجام گرفت. پنج سطح رطوبتی (غرقاب کامل، اشباع کامل، 85، 70 و 55 درصد درجه اشباع) و 4 سطح نیتروژن (صفر، 30،60 و 90 کیلوگرم در هکتار) با استفاده از آزمایش اسپیلیت پلات در قالب طرح بلوک های پایه کامل تصادفی در 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که سطوح آبیاری بر عملکرد دانه، عملکرد ماده خشک، عملکرد کاه، تعداد خوشه در بوته، وزن هزار دانه، تعداد پنجه در بوته، ارتفاع بوته، درصد پنجه های بارور، بهره وری مصرف آّب و پروتئین اثر معنی داری داشت. کود نیتروژن نیز تأثیر معنی داری بر عملکرد دانه، عملکرد ماده خشک، عملکرد کاه، شاخص برداشت، تعداد خوشه در بوته، تعداد دانه در خوشه، درصد دانه های پرشده، وزن هزار دانه، تعداد پنجه در بوته، ارتفاع بوته، درصد پوکی، بهره وری مصرف آّب و پروتئین داشت. اثر متقابل آبیاری و کود نیتروژن بر تعداد خوشه در بوته، تعداد پنجه در بوته و پروتئین تأثیر معنی داری داشت. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که کاربرد نیتروژن به میزان 60 کیلوگرم در هکتار باعث تولید حداکثر عملکرد دانه شد. اگرچه بیشترین مقدار عملکرد دانه برنج از تیمار غرقاب بدست آمد اما بین تیمار آبیاری اشباع و 85 درصد درجه اشباع اختلاف معنی داری مشاهده نشد و در گروه دوم قرار گرفتند. با پذیرفتن کاهش جزئی عملکرد (6 درصد) در تیمار آبیاری 85 درصد درجه اشباع،20 درصد در مصرف آب آبیاری نسبت به تیمار غرقاب صرفه جویی شد. بیشترین بهره وری مصرف آب نیز از سطح رطوبتی 85 درصد درجه اشباع بدست آمد. بنابراین به نظر می رسد با اعمال مدیریت مناسب آبیاری برنج در سطح 85 درصد درجه اشباع و با قبول کاهش جزئی عملکرد کمی و مصرف کمتر کود نیتروژن تا 60 کیلوگرم در هکتار می توان در مصرف آب و کود نیتروژن صرفه جویی به عمل آورد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مدل cropsyst در محدوده ی داده های مورد مطالعه شبیه سازی عملکرد گیاه برنج را در منطقه رشت به نحو قابل قبولی انجام داد. مقایسه داده های مشاهده شده و شبیه سازی شده ی عملکرد در مرحله واسنجی نشان داد که این مدل تأثیر سطوح رطوبتی را بر عملکرد با دقت بیشتری نسبت به سطوح نیتروژن انجام می دهد. نتایج ارزیابی این مدل نیز از همین روند پیروی کرد.

نتایج آزمایش نشان داد که تاریخ کشت روی عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و اجزای آن (تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن صد دانه) تأثیر معنی دار داشته است. از اجزای عملکرد دانه، وزن صد دانه رقم های مختلف تفاوت بسیار معنی داری داشتند و رقم رگه مشکی دارای عملکرد بهتری بود.به علاوه، فاصله روی ردیف هم بر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک تاثیر معنی دار داشت. اثر متقابل بین تاریخ کشت و فاصله روی ردیف بر عملکرد دانه وعملکرد بیولوژیک هم معنی دار شد. شاخص برداشت نیز تحتتأثیر برهمکنش معنی دار ژنوتیپ و فاصله روی ردیف قرار گرفت. با توجه به داده های این آزمایش، به نظر می رسد که کشت در تاریخ 20 مرداد با فاصله روی ردیف 10 سانتی متر برای به دست آوردن بیشترین عملکرد اقتصادی، بهتر باشد.

نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین تیمارها در کنترل علف های هرز عروسک پشت پرده و اویارسلام وجود دارد. تاثیر مجموع علف های هرز بر ارتفاع، تعداد ساقه فرعی، تعداد گره، تعداد غلاف، وزن غلاف، طول غلاف، عملکرد زیستی، شاخص برداشت بوته و عملکرد دانه لوبیا معنی دار بود. عمده ترین علف هرز مشکل ساز (به جز 9 روز پس از مصرف علف کش)، عروسک پشت پرده بود و غلظت های پایین بنتازون نیز کنترل بالایی از عروسک پشت پرده نسبت به شاهد رقابت کامل داشتند (به ترتیب بیش از 72 و 79 درصد). علف هرز اویارسلام نسبت به عروسک پشت پرده وزن خشک خیلی کمتری داشت. در 58 روز پس از سمپاشی همه تیمارهای علف کش دار این علف هرز را بیش از 89 درصد نسبت به شاهد رقابت کامل کنترل کردند. نتایج نشان می دهد تیمار بنتازون ai kg/ha 84/0 با عملکرد kg/ha 1287 در بین تیمارها (به جز تیمار شاهد رقابت کامل) دارای کمترین محصول بوده است. به طور کلی تیمارهایی که در آنها عملیات وجین انجام شد کارایی بالاتری در مهار علف های هرز و عملکرد بهتری نسبت به تیمارهای بدون وجین نشان دادند. تیمارهایی که وزن خشک علف هرز کمتر از 50 گرم در متر مربع داشتند، تا 20 درصد افت عملکرد نسبت به تیمار وجین کامل مشاهده شد. در تیمار شاهد رقابت کامل با وزن خشک g/m2 155 علف های هرز، عملکرد تا 60 درصد کاهش داشت.

به منظور بررسی تاثیر کاربرد تلفیقی کودهای شیمیایی، زیستی و دامی بر عملکرد کمی وکیفی ذرت علوفه ای، آزمایشی در سال 1390 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان انجام شد. تیمار های آزمایش شامل 100% کود شیمیایی (150 کیلو گرم در هکتار نیتروژن + 40 کیلوگرم در هکتار فسفر)، 100% کود دامی، کود زیستی (pseudomonas fluorescens + azospririllum brasilenes)، 50% کود شیمیایی + کود زیستی، 75% کود شیمیایی + کود زیستی، 50% کود شیمیایی + 50% کود دامی، 25% کود دامی + 25% کود شیمیایی + کود زیستی، 75% کود دامی + کود زیستی، 50% کود دامی + کود زیستی و نهایتا بدون کود شیمیایی، بدون کود دامی و بدون تلقیح بودند. نتایج نشان داد که تیمار های کود شیمیایی خالص و 50% کود شیمیایی + 50% کود دامی از لحاظ عملکرد علوفه تر، عملکرد ماده خشک، وزن خشک برگ، وزن خشک بلال، وزن خشک گل آذین نر، ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد برگ، شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول تفاوت معنی داری با هم نداشتند. عملکرد علوفه خشک در تیمار های کود شیمیایی خالص و50% کود دامی + 50% کود شیمیایی به ترتیب 19253 و 16175 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج تجزیه واریانس صفات کیفی نشان داد که تیمار ها تاثیر معنی داری بر روی درصد ماده خشک قابل هضم، درصد کربوهیدرات محلول در آب و درصد فیبر محلول در شوینده اسیدی داشتند. نتایج عملکرد کیفی نیز نشان داد که بیش ترین عملکرد پروتئین، عملکرد کربوهیدرات محلول در آب، عملکرد خاکستر، عملکرد ماده خشک قابل هضم، عملکرد فیبر و عملکرد فیبر محلول در شوینده اسیدی از تیمار های کود شیمیایی خالص و تیمار 50%کود دامی+ 50% کود شیمیایی، 75% کود شیمیایی+ کود زیستی و 50% کود شیمیایی+ کود زیستی حاصل گردید. بنابراین نتایج این تحقیق نشان داد که امکان کاربرد تلفیقی کودهای شیمیایی، زیستی و دامی بدون کاهش قابل ملاحظه در عملکرد کمی و کیفی وجود دارد و می توان با کاربرد تلفیقی کودها، در راستای کاهش هزینه های تولید و مشکلات زیست محیطی ناشی از مصرف کود های شیمیایی گام موثری برداشت.

به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف کود نیتروژن و درجه اشباع خاک بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم هاشمی، آزمایشی در گلخانه ی توری تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان در سال زراعی 1390 انجام گرفت. این آزمایش بصورت اسپیلت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در داخل لایسیمتر انجام شد.سطوح رطوبتی شامل غرقاب, اشباع کامل, 85, 70 و 55 درصد درجه اشباع بعنوان فاکتور اصلی و چهار سطح نیتروژن (صفر، 30،60 و 90 کیلوگرم در هکتار) در کرت های فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که سطوح آبیاری بر سطح برگ، ارتفاع بوته، طول خوشه، تعداد دانه در خوشه، عملکرد دانه، درصد پنجه ی بارور، عملکرد ماده ی خشک، شاخص برداشت، طول دانه، وزن هزار دانه، کارایی زراعی، بهره وری آب و پروتئین دانه اثر معنی داری داشت. کود نیتروژن نیز تأثیر معنی داری بر سطح برگ، تعداد دانه در خوشه، تعداد پنجه، عملکرد دانه، عملکرد ماده ی خشک، کارایی زراعی، بهره وری آب، پروتئین دانه و آمیلوز داشت. اثر متقابل آبیاری و کود نیتروژن بر سطح برگ و کارایی زراعی تأثیر معنی داری داشت. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که کاربرد نیتروژن به میزان 90 کیلوگرم در هکتار باعث تولید حداکثر عملکرد دانه شد. اگرچه بیشترین مقدار عملکرد دانه برنج از تیمار اشباع کامل بدست آمد اما بین تیمار آبیاری اشباع کامل و غرقاب اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بیشترین بهره وری مصرف آب نیز از سطح رطوبتی 55 درصد درجه اشباع بدست آمد و کمترین میزان بهره وری مصرف آب از تیمار غرقاب بدست آمد. بنابراین به نظر می رسد با اعمال مدیریت مناسب آبیاری برنجدر سطح اشباع و مصرف کمتر کود نیتروژن تا 60 کیلوگرم در هکتار می توان در مصرف آب و کود نیتروژن صرفه جویی به عمل آورد.

بهمنظور بررسی اثر توأم باکتری تیوباسیلوس و گوگرد بر روی صفات مورفوفیزیولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد کلزا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار و چهار عامل در سال زراعی 91-1390 در مزرعه پژوهشی موسسه تحقیقات برنج کشور (شهرستان رشت) اجرا گردید. عامل¬ها شامل گوگرد پودری (استفاده یا عدم استفاده)، باکتری اکسیدکننده گوگرد (استفاده یا عدم استفاده از تیوباسیلوس)، کود فسفر (استفاده یا عدم استفاده از 80 کیلوگرم در هکتار) و رقم (هایولا 401 و آر.جی.اس 003) بودند. نتایج نشان داد که اثر گوگرد پودری، باکتری تیوباسیلوس،کود فسفر و رقم بر صفات مورد مطالعه از جمله ارتفاع بوته، قطر ساقه، فاصله اولین شاخه فرعی خورجین¬دار تا زمین، تعداد شاخه فرعی در بوته، طول خورجین، شاخص سطح برگ، وزن خشک گیاه، عملکرد دانه، عملکرد زیستی، شاخص برداشت، تعداد خورجین در ساقه اصلی و تعداد خورجین در ساقه فرعی و تعداد خورجین در کل بوته، تعداد دانه در خورجین، وزن هزار دانه و جذب عناصر غذایی (آهن، مس، منگنز، منیزیم و فسفر)، درصد روغن، عملکرد روغن، کلروفیل a و کلروفیل b در سطح یک درصد معنی¬دار شد. بیشترین وزن هزار¬دانه (5/3 گرم) در تیمار سه¬گانه باکتری تیوباسیلوس+کود فسفر+رقم هایولا و بیشترین تعداد دانه در خورجین (5/28) در تیمار سه¬گانه باکتری تیوباسیلوس+گوگرد پودری+رقم هایولا حاصل شد. همچنین بیشترین تعداد خورجین در کل بوته (2/197) و عملکرد دانه (5/4119 کیلوگرم در هکتار) در برهمکنش چهار¬گانه باکتری+ فسفر+گوگرد+ رقم هایولا و بیشترین عملکرد روغن (69/1134 کیلوگرم در هکتار) از تیمار باکتری+گوگرد+ رقم هایولا به دست آمد. باکتری تیوباسیلوس باعث افزایش اکسایش گوگرد و کاهش اسیدیته خاک و افزایش تولید سولفات خاک می¬ شود، بنابراین افزایش جذب بعضی از عناصر مغذی خاک به¬ویژه فسفر را به دنبال دارد.

چکیده به منظور بررسی تاثیر محلول¬پاشی و خاک¬پاشی عناصر کم مصرف آهن و روی بر عملکرد کمی و کیفی گیاه لوبیا، آزمایشی در سال 1392 در موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت، به¬صورت طرح بلوک¬های کامل تصادفی با 10 تیمار در سه تکرار مورد بررسی قرارگرفت. تیمارهای مورد آزمایش شامل خاک¬پاشی 20 کیلوگرم در هکتار سکوسترین، خاک¬پاشی 30 کیلوگرم در هکتار سولفات روی، خاک¬پاشی توام آهن و روی، محلول¬پاشی دو در هزار آهن، محلول¬پاشی سه در هزار سولفات روی، محلول¬پاشی توام آهن و روی، محلول¬پاشی و خاک¬پاشی توام آهن و روی، محلول¬پاشی آهن و خاک¬پاشی روی، خاک-پاشی آهن محلول¬پاشی روی و یک تیمار شاهد (n, p, k) بود. صفات ارتفاع بوته، تعداد شاخه¬های فرعی، قطر ساقه، تعداد غلاف در بوته، طول غلاف، تعداد دانه در غلاف، تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه، عملکرد دانه، عملکرد زیستی، شاخص برداشت، میزان جذب عناصر آهن و روی و درصد پروتئین مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تیمار¬های کودی بر صفات ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته، عملکرد دانه، عملکرد زیستی، میزان جذب عناصر آهن و روی و درصد پروتئین در سطح یک درصد و در صفات وزن صد دانه و شاخص برداشت در سطح پنج درصد معنی¬دار شد، اما در صفات تعداد شاخه¬های فرعی، قطر ساقه، طول غلاف و تعداد دانه در غلاف افزایش معنی¬داری دیده نشد. بیشترین میزان صفات در تیمار محلول¬پاشی و خاک¬پاشی توام آهن و روی و کمترین مقدار آن در تیمار شاهد مشاهده شد. واژه¬های کلیدی: روی، سکوسترین، عملکرد دانه، لوبیا، محلول¬پاشی.

با هدف کاهش مصرف کود¬های شیمیایی در زراعت لوبیای محلی l. phaseolus vulgaris، پژوهشی با استفاده تلفیقی از کودهای زیستی و شیمیایی در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با 12 تیمار و سه تکرار در سال 91- 1390 در رشت انجام شد. تیمارها شامل: t1- شاهد (بدون کود شیمیایی و زیستی)، t2- کود شیمیایی (نیتروژن و فسفر براساس آزمون خاک، 150 کیلوگرم در هکتار نیتروژن و 100کیلوگرم در هکتار فسفر)، t3- تلقیح بذر با رایزوبیوم + سودوموناس و باسیلوس + کود فسفر، t4- تلقیح بذر با رایزوبیوم + بدون کود فسفر، t5- تلقیح بذر با رایزوبیوم + 25 درصد کود فسفر، t6- تلقیح بذر با رایزوبیوم + 50 درصد کود فسفر، t7- تلقیح بذر با رایزوبیوم + 75 درصد کود فسفر، t8- کود نیتروژن + سودوموناس و باسیلوس+ کود فسفر کامل، t9- کود نیتروژن + سودوموناس و باسیلوس+ بدون کود فسفر، t10- کود نیتروژن + سودوموناس و باسیلوس+ 25 درصد کود فسفر، t11- کود نیتروژن+ سودوموناس و باسیلوس+ 50 درصد کود فسفر t12- کود نیتروژن+ سودوموناس و باسیلوس+ 75 درصد کود فسفر بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایشی اثر معنی¬دار بر صفات عملکرد دانه، عملکرد زیستی، درصد و عملکرد پروتئین، وزن صد دانه، قطر ساقه، تعداد شاخه فرعی و تعداد غلاف، تعداد شاخه فرعی و تعداد دانه در غلاف داشتند. مقایسه میانگین¬¬ها نشان داد که در تیمار¬های تلفیقی (تیمار¬های 8، 11 و 12) بیشترین عملکرد دانه با میانگین 1554.4 کیلوگرم در هکتار در تیمار هشتم به دست آمد. در مورد سایر صفات نیز تیمار¬های تلفیقی 8، 11 و 12 نسبت به تیمار شاهد از نظر کمی و کیفی برتری داشتند. در حالی که تیمار کود زیستی ریزوبیوم (تیمار سوم) در شرایط این آزمایش قادر به تامین نیتروژن مورد نیاز گیاه و جایگزینی بجای کود نیتروژن نبود. بنابر نتایج این آزمایش احتمال این امکان وجود خواهد داشت که در این منطقه از کود¬های زیستی فسفره به صورت تلفیقی برای کاهش مصرف کود¬های شیمیایی سود جست.

به منظور استفاده بهینه از منابع آب آبیاری و بررسی تأثیر شوری آب و کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم هاشمی با استفاده از مدل¬های swap و wofost، آزمایشی به صورت کرت¬های خرد شده در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده¬ی علوم کشاورزی دانشگاه گیلان در سال زراعی 1390-1391 اجرا شد. تیمار¬های آبیاری در کرت¬های اصلی در 6 سطح شوری (1- آب چاه، 2- رودخانه سپیدرود، 3- مخلوط آب رودخانه سپیدرود و آب دریای خزر به نسبت 10 درصد، 4- مخلوط آب رودخانه سپیدرود و آب دریای خزر به نسبت 5 درصد، 5- مخلوط آب چاه و آب دریای خزر به نسبت 10 درصد و 6- مخلوط آب چاه و آب دریای خزر به نسبت 5 درصد) و سطوح نیتروژن در 3 سطح (صفر، 45 و 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) در کرت¬های فرعی بود. نتایج نشان داد که سطوح شوری آب آبیاری در سطح احتمال 1 درصد بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد به جزء وزن کاه و کلش اثر معنی داری داشت. کود نیتروژن نیز تأثیر معنی داری بر عملکرد دانه، عملکرد ماده خشک، ارتفاع بوته، طول خوشه، تعداد خوشه¬چه، وزن هزار دانه، تعداد دانه پر در خوشه، پنجه بارور و نابارور، شاخص سطح برگ، وزن کاه و تعداد دانه پوک در خوشه داشت. اثر متقابل سطوح شوری آب آبیاری و کود نیتروژن بر عملکرد دانه، عملکرد ماده خشک، تعداد دانه پر در خوشه و شاخص برداشت تأثیر معنی داری داشت. اگرچه بیش¬ترین مقدار عملکرد دانه برنج با 6640 کیلوگرم در هکتار از تیمار آب چاه به دست آمد اما با تیمار آب سپیدرود با عملکرد 6535 کیلوگرم در هکتار اختلاف معنی¬ داری نداشت. عملکرد در تیمارهای آبیاری مخلوط 10 و 5 درصد آب دریا با آب چاه و آب رودخانه سپیدرود نسبت به عملکرد تیمارهای آب چاه و آب سپیدرودبه ترتیب 54 و 37 درصد کاهش یافت. بیش¬ترین میانگین عملکرد با 7237 کیلوگرم در هکتار از اثر متقابل بین تیمارهای کود نیتروژن به میزان 90 کیلوگرم در هکتار و آب چاه به دست آمد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مدل swap با ضریب تبیین (r2=0.92) نسبت به مدل wofost با ضزیب تبیین (r2=0.89) عملکرد گیاه برنج را بهتر شبیه¬سازی می کند.

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف کود شیمیایی نیتروژن و کود دامی بر برخی خصوصیات خاک، عملکرد علوفه و صفات کیفی ذرت رقم سینگل کراس 704 اجرا شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ده تیمار و سه تکرار انجام شد. عوامل مورد مطالعه شامل مقادیر و ترکیبات مختلف کود نیتروژن { (92، 184 و 276 کیلوگرم در هکتار نیتروژن از منبع اوره)، تلفیقی (46 کیلوگرم نیتروژن از منبع اوره + 5 تن کود دامی، 92 کیلوگرم نیتروژن از منبع اوره + 10 تن کود دامی و 138 کیلوگرم نیتروژن از منبع اوره + 15 تن درهکتار کود دامی) و کود دامی (10، 20 و 30 تن در هکتار کود دامی از نوع کود گاوی)} و یک تیمار شاهد بدون کود بود.نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از کود تلفیقی مناسب تر از سایر تیمارهای نیتروژن برای افزایش عملکرد کمی و کیفی گیاهان زراعی است.

امروزه برای داشتن یک سیستم کشاورزی پایدار، استفاده از نهاده هایی که جنبه های اکولوژیکی سیستم را بهبود بخشند و مخاطرات محیطی را کاهش دهند امری ضروری به نظر می رسد. به منظور بررسی تاثیر کودهای آلی و شیمیایی بر برخی صفات مورفولوژیک و مقدار اسانس نعناع فلفلی، آزمایشی به صورت بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 91-92 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه گیلان انجام شد. تیمارها شامل شاهد، کود شیمایی نیتروژن، ورمی کمپوست و تیمار تلفیقی ورمی کمپوست + نیتروژن بود. نتایج نشان دهنده برتری معنی دار کود آلی ورمی-کمپوست نسبت به شاهد در بسیاری از صفات اندازه گیری شده بود. نتایج نشان داد که اعمال تیمار های مذکور تاثیر معنی داری بر تمامی صفات اندازه گیری شده داشت، به طوری که بیش ترین مقدار آنها با کاربرد150 کیلوگرم نیتروژن از منبع اوره + 15 تن درهکتار ورمی کمپوست بدست آمد. گیاهان تیمار شده با ورمی کمپوست و نیتروژن بیش ترین ارتفاع بوته، تعداد برگ، تعداد ساقه ی جانبی، وزن خشک و تر بوته، وزن خشک و تر برگ، وزن خشک و تر ساقه و عملکرد اسانس و شاخص های فیزیولوژیک را داشتند. نتایج نشان داد که اعمال تیمار ورمی کمپوست و نیتروژن از نظر تاثیر بر مقدار فنل کل تفاوت معنی داری با شاهد داشتند. اثر تیمارهای کودی مذکور بر درصد اسانس برگ و درصد نیتروژن در سطح پنچ درصد معنی دار شد. مقایسه میانگین ها نشان داد که بیش ترین عملکرد خشک با میانگین3/2223 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار تلفیقی 150 گیلوگرم در هکتار کود نیتروژن + 15 تن در هکتار ورمی کمپوست و کم ترین عملکرد خشک با میانگین 7/766 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار شاهد بود.