مقدمه صدمات اعصاب محیطی از درگیریهای شایعی می باشد که طیف وسیعی ازصدمات فشاری به اعصاب مانند سندرم تونل کارپال تاقطع کامل تنه های عصبی را شامل می شود. اعصاب پس از صدمه خود قابلیت رشدوترمیم را داشته که ترمیم فوری انتها به انتهای عصب صدمه دیده انتخاب اول ترمیم است اما تنها حدود 50% این فیبرها پس از ترمیم کیفیت مناسب دارد به همین علت روشهای درمانی ترمیم اعصاب محیطی همیشه چالش برانگیز بوده و روشهای متفاوتی جهت ترمیم اعصاب ابداع شده از جمله ترکیب پیوند عصب و تیوب های سیکلونی، استفاده از کانالهای بیولوژیک و سنتتیک هدف از مطالعه حاضر مقایسه تأثیر روش fascial flap با روش استاندارد ک از vein بعنوان conduit استفاده می گردد به همین منظور 20 رات را انتخاب و در شرایط مساوی غذایی نگهداری و عصب سیاتیک سمت چپ آنها قطع و عصب سیاتیک سمت راست بعنوان کنترل استفاده شده در گروه اول از fascial flap و در گروه دوم از vein conduit استفاده و پس از 45 روز نتایج ترمیم عصب از نظر هیستولوژیکی بررسی گردید. نتایج در ترمیم هر 3 قسمت پروگزیمال، میانی و دیستال عصب در روش fascial flap میانگین ترمیم عصب موثرتر از روش vein conduit بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود و در روش fascial flap ترمیم عصب در هر 3 قسمت پروگزیمال، میانی و دیستال با گروه کنترل که عصب سالم بود تفاوت معنی داری وجود نداشت که بدین معناست که در روش fascial flap ترمیم عصب همانند عصب سالم دست نخورده میباشد. نتیجه گیری ترمیم اعصاب آسیب دیده به روش fascial flap نسبت به روش استاندارد vein conduit روش موثرتری بوده و می تواند بعنوان یک روش موثر در ترمیم اعصاب آسیب دیده بکار رود. واژگان کلیدی : facial flap , vein conduit ?