ارزشیابی توصیفی رویکرد جدید نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران در دوره ابتدایی است. هدف کلی این پژوهش بررسی ضرورت ها، نقاط قوت و ضعف و پیامدهای ارزشیابی توصیفی از دیدگاه معلمان ابتدایی شیراز می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف، از پژوهش های کاربردی است و برای اجرای آن از روش توصیفی – پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه معلمان دوره ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی 92- 1391 می باشد که تعداد آنان 2972 نفر بوده است. حجم نمونه برای معلمان با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران 348 نفر برآورد گردید. روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای متناسب با حجم (نواحی چهارگانه) انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه محقق ساخته است که روایی آنها از طریق نظرات استادان راهنما، مشاور و تعدادی از متخصصین وپایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ محاسبه و 85% برآورد گردیده است. داده های پرسشنامه در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شده است. بدین منظور از آزمون های تحلیل واریانس چند متغیری، تی تک متغیره و آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج این پژوهش از دیدگاه معلمان حاکی از آن است که سطح آگاهی مدیران و مجریان در مورد اهمیت و چگونگی ارزشیابی توصیفی افزایش یافته است اما سطح آگاهی والدین و دانش آموزان همچنان پایین است. همچنین مجریان معتقدند که از لحاظ انگیزشی از سوی طراحان و مسئولان طرح کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. ولی همکاری میان کارکنان مدارس در بکارگیری طرح جدید و تبادل تجربیات را از نقاط قوت طرح برشمرده اند. مجریان یکی از مهم ترین مشکلات ارزشیابی توصیفی را در نظام آموزشی ما، کمبود امکانات و تجهیزات آموزشی بیان کردند که باعث نارضایتی معلمان شده است. همچنین بین نظرات پاسخ گویان در خصوص ضرورت ها، نقاط قوت و ضعف و پیامدهای مثبت و منفی اجرای طرح ارزشیابی توصیفی بر حسب جنس، سابقه خدمت، تحصیلات و پایه تدریس تفاوت معنی داری وجود ندارد. کلید واژه ها ارزشیابی توصیفی، ضرورت ها، پیامدها، معلمان، نقاط قوت و نقاط ضعف، آموزش و پرورش شیراز.