با توجه به رابطه نزدیک کیفیت جوش و میزان حرارت ورودی، در این تحقیق تاثیر فلز پر کننده و شدت جریان بر ریزساختار و خواص مکانیکی جوش آلیاژ ti-6al-4v مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ورقهایی از آلیاژ مذکور به ضخامت 3 میلیمتر توسط فرآیند جوشکاری قوسی با الکترود تنگستن به صورت نیمه اتومات جوشکاری شدند. بعد از آماده سازی و تمیزکاری سطوح اتصال، عملیات جوشکاری در شدت جریان های مختلف (65،75،85،90 آمپر) و سرعت 3میلیمتر بر ثانیه به صورت لب به لب در یک پاس و با فلزپرکننده‎های متفاوت و بدون فلزپرکننده انجام شد. استحکام کششی و سختی اتصال های جوشکاری شده اندازه‎گیری و سپس ریزساختار جوش، منطقه متاثر از حرارت و فلز پایه توسط میکروسکپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بازرسی‎های چشمی نشان داد که بهترین اتصال‎ها با شدت جریان 85 آمپر حاصل می‎شود. بر طبق نتایج بدست آمده از آزمایش های کشش، سختی و همچنین مشاهدات میکروسکوپی، تغییر در ریزساختار و در نتیجه خواص مکانیکی در اثر تغییر فلزپرکننده به وجود آمد. ریزساختار فلز جوش متشکل از دانه‎های درشت فاز بتای اولیه و آلفای سوزنی درشت در مرزدانه های بتای اولیه و مارتنزیت، بود. ریزساختار منطقه متاثر از حرارت شامل مخلوط دانه‎های درشت فاز بتای اولیه و آلفای ویدمن اشتاتن وآلفای دندانه دار در مرزدانه های بتای اولیه و مارتنزیت بود. با تغییر جنس فلز پرکننده، فلز جوش دارای مقادیر متفاوتی از عناصر را دارا بود که در نتیجه آن تغییرات در مقادیر فازها در فلز جوش و همچنین، تفاوت در استحکام کششی ، استحکام تسلیم و سختی مقاطع مشاهده شد.

این پژوهش به منظور تعمیر مطلوب پروانه های کشتی ساخته شده از آلیاژ برنز آلومینیوم منگنز به روش جوشکاری صورت گرفت. با استفاده از الکترودهای مختلف شیارهای ایجاد شده بر روی نمونه ها جهت شبیه سازی جوشکاری تعمیری پر شد. این الکترودها عناصر آلیاژی مختلفی داشته و با ثابت نگه داشتن سایر متغیرهای جوشکاری تاثیر عناصر آلیاژی الکترودها بر جوشپذیری آلیاژ زمینه مشخص می گردد. نهایتا با توجه به بررسی های ریزساختاری و مکانیکی، حالت بهینه استفاده از الکترودها جهت جوشکاری تعمیری این آلیاژ مشخص گردید.نتایج نشان داد استفاده از الکترود با عناصر آلیاژی کم به عنوان زیرلایه الکترود با ترکیب مشابه زمینه، باعث ایجاد انعطاف پذیری و استحکام کافی بطور همزمان در فلز جوش می گردد.