هدف از انجام این تحقیق، تعیین مقدار آب تخصیص یافته و بررسی تأثیر تغییرات آب و هوایی (کم-آبی) روی میزان تخصیص برای بخشهای کشاورزی، شرب وتالاب هامون با استفاده ازمدل weap از مخازن چاه نیمه می باشد. برای رسیدن به این هدف مدل weap در نواحی فیدر کانال و مخازن چاه-نیمه به کار گرفته شده است، این مخازن از مهم ترین منابع آب در دشت سیستان می باشند که علت این انتخاب شرایط خاص منطقه است که با وجود این پتانسیل قابل توجه در اکثر زمانها دچار کم آبی است. در این راستا ابتدا مخازن شبیه سازی شده وسپس مدل برای شرایط پایه و سناریوهای موجود وتوسعه اجرا گردید. در نهایت نتایج بدست آمده مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج مقایسه سناریو توسعه (d1) و سناریو مرجع (r) نشان می دهد که برنامه ریزی جدید تخصیص منابع آبی دشت سیستان، با افزایش سطح زیر کشت به میزان 58500 هکتار و تخصیص نیاز زیست محیطی تالاب از مخازن بترتیب با سطح اعتمادپذیری 7/48 درصد و 2/62 قابل تخصیص می باشد. که با ثابت ماندن سطح اعتماد پذیری در سایر بخش ها نسبت به سناریو r، تهدیدی برای سایر نیاز ها به وجودنمی آید. هم چنین در بررسی وضعیت تامین نیازها درکل دوره با دوره کم آبی 1377-1382 اعتماد پذیری کاهش یافته در بخش شرب، دراین سالها با مدیریت در بخش کشاورزی و تغییر در الگوی کشت به سطح اطمینان قبلی یعنی 9/88 درصد برمی گردد.