سینما پس از اختراع در سال 1895به سرعت جذابیت اولیه خود را از دست داد وخیلی زود پای داستان به سینما گشوده شد وپس از آن تجربیات فیلم سازان که گریفیث سر آمد آنها شناخته می شود سینمای هنری را پدید آورد.رشد اولیه سینمای هنری با جنگ جهانی اول (1919تا 1914)همراه شد و این امر ریشه خدمات وتاثیرات متقابل سینما وجنگ شد و در ادامه جنگ جهانی دوم به وقوع پیوسته و پیامد آن جنگ سردرا به دنبال داشت.به این ترتیب ژانر جنگ جزو نخستین گونه های سینمایی بود که مفهوم عینی پیدا کرد و با تولیدات فراوان مخاطبان بسیاری را در بر گرفت . در ایران نیز جنگ جهانی اول و دوم منجربه تغییرات داخلی نظیر کودتای نظامی واشغال متجاوزانه شد ولی سینمای نو پای ایران که عملا از سال 1309خورشیدی دست به کار تولید فیلم شده بود در سال های (1327-1316) و همزمان با جنگ جهانی دوم مبهوت ومسکوت ماند و پس از این سکوت 11ساله نیز نتوانست در ژانر جنگی ورود موقتی داشته و به مشکلات جامعه آن روز بپردازد و در عوض متناسب با شرایط حاکمیتی آن زمان دچار پدیده فیلمفارسی شد و این روند تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی (1357)و حتی بعد از آن ادامه یافت . آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران (1359)نقطه عطفی در تاریخ سینمای ایران پدید آورد به گونه ای که سینمای ایران نه تنها برخلاف دوران جنگ جهانی دوم مسکوت نماند ،بلکه با شرافت و قدرت در عرصه دفاع مقدس حاضر شد و ژانر سینمای جنگی ایران را به منصه ظهور گذاشت ، در حالی که این رویکرد بد تعمیق تولیدات سینمایی نیز بسیار مثمرثمربود . بنابراین سینمای جنگی ایران که پیش از دفاع مقدس به حساب نمی آید را می توان در سه دهه متبلور یافت و با جرات ژانر جنگی ایران را سینمای دفاع مقدس نام نهاد . این پژوهش به بررسی روند تاریخی سینمای دفاع مقدس پرداخته وحقایق موجود در سه دهه 60تا 80 (1390-1358) خورشیدی را بیان می کند .