این آزمایش به منظور دستیابی به موثرترین مواد تنک کننده شیمیایی و مناسب ترین غلظت جهت کنترل پدیده سال آوری و بهبود کیفیت و کمیت نارنگی رقم" کینو" انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی شامل 13 تیمار و 4 تکرار پس از ریزش فیزیولوژیکی بر روی 52 اصله درخت نارنگی به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل: شاهد، نفتالین استیک اسید به غلظت های 300، 350، 400 و 450 میلی گرم در لیتر، سوین 500، 1000، 1500 و 2000 میلی گرم در لیتر و ترکیب نفتالین استیک اسید و سوین به ترتیب در غلظت های 3+150 میلی گرم در لیتر، 6+300 میلی گرم در لیتر، 12+600 میلی گرم در لیتر، 24+1200 میلی گرم در لیتر بود. نتایج نشان داد که بیشترین میزان درصد ریزش مربوط به سوین 1000 میلی گرم در لیتر و سپس نفتالین استیک اسید 400 میلی گرم در لیتر بود که تفاوت معنی داری در بین آن ها وجود نداشت. همچنین، بین تیمارهای 350 و 400 میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید و 1000 و 1500 میلی گرم در لیتر سوین در بیشتر ویژگی های مورد بررسی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. کاربرد نفتالین استیک اسید و سوین به تنهایی نسبت به حالت ترکیبی آن ها نتیجه بهتری داد. به طور کلی، تیمارهایی که باعث ریزش میوه شدند در سال بعد از تیمار (سال کم بار)، تشکیل میوه را بهبود بخشیدند، موجب کاهش سال آوری و همچنین باعث افزایش اندازه میوه شدند.

جنس ziziphus متعلق به تیره rhamnaceae می باشد که در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان پراکنده شده است. گونه های این جنس دارای ویژگی های فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی متعددی هستند که موجب افزایش توانایی آن ها برای سازگاری با محیط های شور می شود. شوری یکی از بزرگترین عوامل محدود کننده رشد گیاه و تولید محصول در جهان است. پلی آمین ها گروه جدیدی از مواد رشد گیاهی هستند که رشد گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهند. این پژوهش به هدف بررسی وضعیت تحمل دو رقم کنار پیوندی ‘دانه بلند’ و ‘دانه گرد’ و پایه بذری (وحشی) نسبت به تنش شوری (کلرید سدیم) و بررسی امکان افزایش تحمل به شوری و رشد گیاهان با استفاده از پلی آمین پوترسین در جهت کوتاه کردن زمان انتقال از خزانه به باغ انجام شد. تیماری های مختلف شوری (کلرید سدیم) به غلظت های صفر، 3200، 6400 و 12800 میلی گرم در لیتر از طریق آب آبیاری به گلدان ها اضافه شد. محلول پوترسین در غلظت های صفر، 01/0 و 1/0 میلی مولار تهیه و به صورت محلول پاشی پس از گذشت یک ماه از تیمار شوری روی گیاهان صورت گرفت. ویژگی های رویشی و فیزیولوژیکی نظیر سطح برگ و تعداد برگ، طول میان گره، ساقه و ریشه، تعداد ریشه های جانبی، وزن تازه و خشک برگ، ساقه و ریشه، میزان یون های سدیم و پتاسیم، کلر، قند، نشاسته، کلروفیل و پرولین اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با نرم افزار spss انجام و میانگین داده ها با استفاده از آزمون توکی در سطح 5 درصد مقایسه شد. بطور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش میزان شوری موجب کاهش سطح برگ، تعداد برگ و ریشه، وزن تازه و خشک برگ، ساقه و ریشه، طول میان گره ها، ساقه و ریشه شد. کاربرد پوترسین، اثر مثبتی بر شاخص های رشدی در همه سطح های کلرید سدیم داشت. با افزایش شوری، میزان قند و پرولین برگ و همچنین سدیم و کلر برگ، ساقه و ریشه افزایش یافت در حالی که میزان پتاسیم، کلروفیل و نشاسته کاهش یافت. محلول پاشی با پوترسین میزان تجمع سدیم و کلر را کاهش ولی میزان پتاسیم، نشاسته و کلروفیل را افزایش داد. نتایج نشان داد که رقم ‘دانه بلند’ در مقایسه با ارقام ‘دانه گرد’ و وحشی به شرایط شوری متحمل تر بود. در این رقم، میزان تجمع سدیم در برگ و ساقه نسبت به ارقام ‘دانه گرد’ و وحشی کمتر بود. درسطح های مختلف کلرید سدیم، پوترسین میزان سنتز و تجمع پرولین برگ را در ارقام مختلف افزایش داد و این افزایش در رقم ‘دانه بلند’ به طور معنی داری از ارقام ‘دانه گرد’ و وحشی بیشتر بود و به موازات آن رشد رویشی این رقم نیز بیشتر بود.

گونه زیتون متعلق به جنس زیتون سانان می باشد که در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان پراکنده شده است. ارقام این کونه دارای ویژگی های فیزیولوژیکی متعددی هستند که موجب افزایش توانایی آن ها برای سازگاری با محیط های شور می شود. شوری از عوامل محدود کننده رشد گیاه و تولید محصول در جهان است. این پژوهش به هدف بررسی وضعیت تحمل دو رقم زیتون ،’زرد ‘و ’شیراز‘نسبت به شوری (کلرید سدیم) و بررسی امکان افزایش تحمل به شوری و رشد گیاهان با استفاده از جیبرلین انجام شد. تیمارهای شوری (کلرید سدیم) به غلظت های صفر، 50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر از طریق آب آبیاری به گلدان ها افزوده شد. محلول جیبرلین در غلظت های صفر، 10 و 100 میلی مولار تهیه و به صورت محلول پاشی پس از گذشت یک ماه از تیمار شوری روی گیاهان صورت گرفت. ویژگی های رویشی و فیزیولوژیکی نظیر سطح و تعداد برگ، طول میان گره، ساقه و ریشه، وزن تازه و خشک برگ، ساقه و ریشه، میزان یون های سدیم، پتاسیم و کلر، میزان کلرفیل و پرولین اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با نرم افزار spss انجام و میانگین داده ها با استفاده از آزمون توکی یا دانکن در سطح 5 درصد مقایسه شد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش میزان شوری موجب کاهش سطح و تعداد برگ، طول میان گره، ساقه و ریشه، وزن تازه و خشک برگ، ساقه و ریشه شد. کاربرد جیبرلین اثر مثبتی بر شاخص های رشدی در همه ی سطح های کلرید سدیم داشت. با افزایش شوری میزان پرولین برگ، هم چنین سدیم و کلر برگ، ساقه و ریشه افزایش یافت در حالی که میزان پتاسیم و کلروفیل را کاهش داد. با کاربرد جیبرلین غلظت سدیم و کلر در گیاه کاهش یافت در حالی که میزان پتاسیم و کلرفیل افزایش یافت. نتایج نشان داد که رقم ’شیراز‘ در مقایسه با رقم ’زرد ‘متحمل تر بود. در این رقم میزان تجمع سدیم در برگ و ساقه نسبت به رقم ’زرد ‘کمتر بود. در سطح های مختلف کلرید سدیم، جیبرلین میزان سنتز و تجمع پرولین برگ را در دو رقم افزایش داد و این افزایش در رقم ’شیراز‘ به طور معنی داری از رقم ’زرد ‘بیشتز بود و به موازات آن رشد رویشی این رقم نیز بیشتر بود.

به منظور بررسی اثر تلقیح قارچ میکوریز آربسکولار ((glomus etunicatum و باکتری pseudomonas fluorescens)) بر رشد گیاه مکزیکن لایم در شرایط تنش خشکی پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بطور کامل تصادفی با سه تکرار و در هر تکرار دو گلدان در گلخانه بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام گردید. فاکتورهای مورد استفاده در آزمایش شامل قارچ میکوریز آربسکولار در دو سطح شامل حضور قارچ و عدم حضور آن، باکتری محرک رشد گیاه در دو سطح شامل شامل حضور باکتری و عدم حضور آن تنش خشکی در دوره های آبیاری 2،4 و 6 روز یکبار بود. نتایج نشان داد که با افزایش دور آبیاری محتوای نسبی آب برگ، میزان قندهای محلول، مقدار کلروفیل و شاخص های مورفولوژیک شامل ارتفاع، وزن تر و خشک شاخساره و برگ و تعداد برگ کاسته شد ولی تیمار با قارچ و باکتری باعث شد که خشکی اثر کمتری بر کاهش محتوای نسبی آب برگ، میزان قندهای محلول و کلروفیل و شاخص های مورفولوژیک بگذارد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش دور آبیاری میزان پرولین و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی شامل کاتالاز، پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و اسکوربیک پراکسیداز افزایش یافت و استفاده از قارچ و تلقیح با باکتری نیز سبب افزایش موارد یاد شده گردید. اثر دورهای مختلف آبیاری بر دمای برگ، فتوسنتز و تعرق نشان داد که با افزایش دور آبیاری دمای برگ افزایش وتعرق و فتوسنتز کاهش یافت و حضور قارچ و تلقیح با باکتری سبب جذب بیشتر آب و مقاومت بیشتر گیاه در برابر تنش خشکی می شود و در نتیجه سبب افزوده شدن بر میزان فتوسنتز می گردد. در این پژوهش مشخص شد که با افزایش دوره های آبیاری میزان عناصر نیتروژن، فسفر و منیزیم کاسته شد. همچنین مشخص گردید که عناصر پتاسیم و کلسیم در تنش خشکی افزایش پیدا کرد که به احتمال زیاد بدین علت می باشد که این دو عنصر نقش مهمی در تنظیم فشار اسمزی سلولی و همچنین باز و بسته شدن روزنه ها بازی می کنند. نتایج نشان داد که حضور قارچ و تلقیح با باکتری سبب افزایش در تمامی عناصر به جز سدیم و منیزیم شد. تنش خشکی درصد کلنیزاسیون ریشه را کاهش داد ولی تلقیح قارچ باعث افزایش درصد کلنیزاسیون ریشه در پایه مکزیکن لایم شد.

مرکبات جزو محصولات فساد پذیر کشاورزی است که پس از تولید با هزینه های بالا ضایع شده و از بین میرود، لذا استفاده از تیمارهایی که بتواند در طول مدت نگهداری در انبار از این امر مهم جلوگیری کند حائز اهمیت است.پرتقالهای والنسیا براساس طرح آماری فاکتوریل در پایه بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمارشامل شاهد و چهار نوع واکس و چهار تکرار در انبار سرد نگهداری و بعد از دو و چهار ماه نگهداری، کاهش وزن، اسیدیته، ویتامین ث، ph وtss آنها بررسی گردید و با یکدیگر مورد مقایسه قرار گرفتند.نتایج نشان داد که کیفیت میوه ها با گذشت زمان کاهش یافته و این کاهش کیفیت در پایان ماه چهارم نسبت به ماه دوم انبارداری معنی دار است. در میوه های شاهد و تیمارشده با عصاره برگ آلوئه ورا اختلاف معنی داری در کاهش وزن با بقیه انواع تیمارهای واکس نشان دادند. میوه های تیمار شده با روغن زیتون میزان اسیدیته بالاتری نسبت به همه گروهها داشتند و اختلاف معنی داری با گروه شاهد و تیمار با واکس تهیه شده در آزمایشگاه نشان دادند.میوه های تیمارشده باروغن زیتون پایین ترین ph را دارا بودند که با گروه شاهد و تیمار با واکس تهیه شده در آزمایشگاه اختلاف معنی دار داشتند. ویتامین ث در میوه های تیمارشده با واکس تهیه شده در آزمایشگاه کمترین میزان بود و با بقیه گروهها تفاوت معنی دار نشان داد. از نظر فشار پوست، رطوبت گوشت، رطوبت پوست و نسبت گوشت به پوست تفاوت معنی دار بین گروههای تیمار شده و شاهد مشاهده نگردید و مقدار tssدر گروه شاهد بطور معنی داری نسبت به بقیه تیمارها افزایش نشان داد. از لحاظ نتایج ارزیابی حسی پرتقال ها، گروه تیمار شده با پوشش عصاره برگ آلوئه ورا از نظر طعم تفاوت معنی دار با سایر تیمار ها داشت.

در این پژوهش تنوع ژنتیکی ارقام انجیر استان فارس مورد بررسی قرار گرفت. برای شناسایی و تعیین روابط فیلوژنتیکی نمونه ها از تکنیک dna چند شکل تکثیر شده تصادفی (rapd) استفاده شد. به این منظور پس از استخراج dna از برگ های جوان 21 ژنوتیپ انجیر خوراکی و 11 ژنوتیپ بر انجیر، dna نمونه ها در واکنش pcr با استفاده از 16 آغازگر rapd افزایش یافت. در انجیرهای خوراکی 229 نوار به دست آمد که تعداد 170 نوار آن چند شکل بود (74%) و در انجیرهای غیرخوراکی از 232 نوار به دست آمده 167 نوار چند شکل بود (72%). بعد از محاسبه ضریب تشابه جاکارد، دندروگرام به روش upgma رسم شد. بر اساس این روش، 21 نمونه انجیر خوراکی مورد آزمایش در 5 گروه اصلی و انجیرهای غیرخوراکی به 3 گروه اصلی دسته بندی شدند. تعدادی از نمونه ها تشابه ژنتیکی بالایی نشان دادند (84% بین شاه انجیر مروارید و شاه انجیر و 84% بین پوزدمبالی و قاسمی). تشابه مورفولوژیکی و ژنتیکی موجود بین این ژنوتیپ ها بیانگر این احتمال است که این ژنوتیپ ها با یکدیگر سینونیم باشند. تعدادی دیگر از ژنوتیپ ها کمتر به دیگر نمونه ها شباهت داشتند (62% بین رقم اتابکی و بیست ژنوتیپ دیگر و 60% بین رقم خرمایی و ده ژنوتیپ دیگر). در این پژوهش همچنین، میزان قدرت تفکیک، محتوای اطلاعات چند شکلی و احتمال همسانی آغازگرها محاسبه شد. آغازگرهای oph18، oph19، opy13 و opy07 بیشترین قدرت را دارا بودند. به طور کلی، نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان دهنده وجود تنوع ژنتیکی بالا در ژرم پلاسم ارقام انجیر استان فارس می باشد که با حفاظت از این منبع ژرم پلاسم غنی می توان از آن در اجرای برنامه های بهنژادی بهره برد.

چکیده بررسی روند تغییرات عناصر معدنی، کربوهیدرات‏ها و پلی‏آمین‏ها در اندام‏های هوایی درختان نارنگی کینو در ارتباط با تناوب باردهی به کوشش : عباس میر‏‏سلیمانی با هدف بررسی تغییرات غلظت عناصر معدنی ماکرو و میکرو، پلی‏آمین‏های آزاد، کربوهیدرات‏ها و ترکیبات فنلی در درختان دارای تناوب باردهی نارنگی کینو و بررسی احتمال تاثیر این تغییرات بر فرآیند تشکیل جوانه گل در این درختان، آزمایشی به صورت فاکتوریل شامل دو فاکتور زمان نمونه‏برداری و وضعیت باردهی درخت (“on” یا“off” ) در قالب یک طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار طی شش ماه (مهر تا اسفند) انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که حضور میوه زیاد روی درختان “on” باعث ممانعت از تشکیل جوانه‏های زایشی، کاهش باز شدن جوانه‏های رویشی و زایشی و در نتیجه کاهش رشد رویشی سال جاری و گلدهی سال بعد در این درختان می شود. محتوای نیتروژن برگ و گره درختان نارنگی کینو تحت تاثیر میزان باردهی درخت قرار نگرفت. ولی در هر دو نوع درخت غلظت نیتروژن برگ در طول دوره پژوهش بتدریج کاهش یافت که احتمالاً به دلیل کاهش جذب و انتقال این عنصر به دلیل کاهش دمای محیط بوده است. میوه‏دهی سنگین در سال “on” باعث تخلیه شدید فسفر برگ و گره این درختان شده است. این نتایج همچنین نشان داد که در تمام طول دوره آزمایش از آبان‏ماه تا اسفند‏‏ماه، غلظت پتاسیم برگ و گره درختان “off” بصورت کاملاً معنی‏داری بالاتر از درختان “on” بود. وضعیت باردهی درختان مورد آزمایش، غلظت منیزیوم برگ و گره را در تمام طول مدت آزمایش تحت تاثیر قرار داد به گونه‏ای که غلظت این عنصر در برگ و گره درختان “on” بمراتب بالاتر از درختان “off” بود. نتایج این تحقیق نشان داد که وضعیت میوه‏دهی درخت، غلظت نشاسته برگ و گره، محتوای قندهای محلول و کربوهیدرات غیر ساختاری برگ درختان نارنگی را تحت تاثیر قرار می‏دهد. در تایید نتایج پژوهش‏های قبلی، به نظر می‏رسد که میزان فنل کل و کلروجنیک اسید برگ درختان نارنگی بر مراحل تشکیل جوانه گل در درختان “off” موثر باشند. محتوای پوترسین و پلی‏آمین کل در بافت ساقه درختان “on” از آبان تا بهمن‏ماه و زمان برداشت میوه‏ها بطور مرتب رو به کاهش است و احتمالاً به مصرف میوه‏های در حال رشد و نمو می‏رسد اما در ماه آخر آزمایش و بعد از برداشت میوه‏ها این روند کاهشی متوقف می‏شود. در نهایت نتایج این پژوهش نشان داد که بین محتوای اسپرمیدین و اسپرمین گره درختان نارنگی و مراحل تشکیل جوانه گل رابطه مثبتی وجود دارد اما در مورد محتوای پوترسین، این رابطه منفی است.

این مطالعه به منظور بررسی نقش 24- اپی براسینولید در القای تحمل به شوری ازگیل ژاپنی انجام شد. گیاهان با 5 سطح نمک [5/0(شاهد)، 2، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر] و 4 سطح 24- اپی براسینولید [0، 25/0، 5/0 و 75/0 میلی گرم در لیتر] تیمار شدند. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که تحت تنش شوری، صفت های رشدی گیاه، میزان کلروفیل، فتوسنتز و محتوای نسبی آب به طور قابل توجهی کاهش یافته در حالیکه میزان پرولین، قند و نشت یونی افزایش یافتند. محلول پاشی دانهال ها با 24-اپی براسینولید به طور معنی داری اثرات نامطلوب شوری روی صفت های مورد بررسی را بهبود بخشید. نتایج بدست آمده روی تجمع یون ها در بافت ریشه و برگ گیاه، یک افزایش در تجمع سدیم و کلر و کاهش پتاسیم را نشان داد. کاربرد 24- اپی براسینولید اثر معنی داری روی میزان سدیم، پتاسیم و کلر برگ و سدیم و پتاسیم ریشه داشت و روی کلر ریشه اثر معنی داری نداشت. شوری فعالیت آنزیم کاتالاز و میزان پروتئین را کاهش و میزان فعالیت سوپراکسیددیسموتاز و پراکسیداز و سنتز مالون دی الدهید را افزایش داد. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی و میزان پروتئین در گیاهان تیمار شده با 24- اپی براسینولید افزایش یافت. گیاهان تحت تیمار 24- اپی براسینولید در مقایسه با گیاهان تحت تیمار شوری و بدون تیمار 24- اپی براسینولید میزان فعالیت کاتالاز، پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز بالاتری داشتند. کاربرد 24- اپی براسینولید همچنین میزان سنتز مالون دی الدهید در شرایط شور راکاهش داد. در بین غلظت های مورد استفاده غلظت 5/0 میلی گرم در لیتر 24- اپی براسینولید بهترین اثر را داشت.

اثر قارچ های میکوریزی بر بهبود جذب آهن در دو پایه نارنج و مکزیکن لایم که از پایه های بسیار مهم در مناطق مرکبات خیز جنوب کشور محسوب می شوند، مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در محیط گلخانه و در گلدان های پلاستیکی در گلخانه پژوهشی بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بطور کامل تصادفی شامل 2 گونه قارچ (glomus intraradices، glomus versiforme)، 2 منبع آهن (کلات آهن و سولفات آهن)، 3 سطح آهن (0، 5/7 میلی گرم بر کیلوگرم آهن و 15 میلی گرم بر کیلوگرم آهن) ، دو پایه مکزیکن لایم و نارنج با چهار تکرار انجام گردید. در این پژوهش مشخص شده است که برهمکنش تیمارهای قارچ و منابع آهن باعث بهبود جذب عناصر نیترون، پتاسیم، آهن، روی، مس و منگنز و بهبود صفات رشدی می شود. در این پژوهش مشخص استفاده از قارچ های میکوریز آربسکولار می تواند غلظت آهن مصرفی را کاهش دهد هرچند که در برخی موارد نیز غلظت بالای آهن همراه با قارچ بهترین جواب را داده است. در مورد منابع آهن مورد استفاده نیز سولفات آهن می تواند بر روی صفات رشدی مختلف تاثیر مناسب داشته باشد و به جای کلات آهن که گران می باشد مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین با توجه به نتایج این پژوهش استفاده از قارچ های میکوریز آربسکولار برای بهبود صفات رشدی مرکبات و همچنین کاهش غلظت آهن مصرفی توصیه می شود.

وجود بیماری های مختلف ویروسی و شبه ویروسی از دلایل اصلی کاهش میزان محصول در مرکبات است. مهمترین راه انتقال و گسترش این بیماری ها از طریق روش تکثیر که همان پیوند است می باشد. با استفاده از کشت بافت خورش بذور پایه های نارنج و لیمو سعی شده است که پایه های عاری از ویروس و یکنواخت تولید گردد تا بتوان از شیوع این بیماری ها جلوگیری کرد . برای شاخه زایی از بافت خورش در هر دو پایه از دو روش اندام زایی مستقیم و اندام زایی غیر مستقیم باایجاد بافت پینه استفاده گردید. در تمامی آزمایش های انجام شده از محیط کشت پایه ms استفاده شده است. در روش اندام زایی مستقیم از دو تنظیم کننده رشد گیاهی ba در غلظت های 0 ? 1 ? 5/1 و 2 میلی گرم بر لیتر وga در غلظت های 0 ? 1 و 2 میلی گرم بر لیتر در محیط کشت استفاده شده است و اثرات اصلی هر کدام از تنظیم کننده های رشد گیاهی به تنهایی و بر هم کنش آن ها بر شاخه زایی بررسی شده است. با توجه به داده های بدست آمده مشخص گردید که بر هم کنش تنظیم کننده های رشد ba و ga اثر بالاتری را نسبت به زمانی که هر کدام به تنهایی استفاده می شوند بر شاخه زایی دارند. در پایه لیمو بهترین محیط کشت برای تولید شاخه از بافت خورش ? محیط کشت حاوی 2 میلی گرم بر لیتر ba و 2 میلی گرم بر لیتر ga می باشد و در پایه نارنج بالاترین میزان شاخه زایی در محیط کشت حاوی 2 میلی گرم بر لیتر ga و 1 میلی گرم بر لیتر ba حاصل شده است . در روش اندام زایی غیر مستقیم با استفاده از تولید بافت پینه از دو تنظیم کننده رشد گیاهی ba در غلظت های 0 ? 5/. و 1 میلی گرم بر لیتر و 2,4-d در غلظت های 0 ? 1 و 2میلی گرم بر لیتر برای هر دو پایه استفاده شد که بالاترین میزان تولید بافت پینه در هر دو پایه در محیط کشت حاوی 2 میلی گرم بر لیتر 2,4-d بوده است. جهت پرآوری شاخساره های لیمو از هورمون های ba در غلظت های0 ? 1 و 2 میلی گرم بر لیتر و naa در غلظت های0 ? 2/. و 4/. میلی گرم بر لیتر استفاده شد که بالا ترین میزان پرآوری در محیط کشت حاوی 4/. میلی گرم بر لیتر naa و 1 میلی گرم بر لیتر ba حاصل شده است . برای ریشه زایی شاخساره های لیمو و نارنج از تنظیم کننده رشد گیاهی iba استفاده شد . غلظت های مورد استفاده این تنظیم کننده رشد گیاهی در لیمو0 ? 5/. ? 1 و 5/1 میلی گرم بر لیتر و در نارنج 0 ? 1 و 5/1 بوده است. بالاترین میزان ریشه زایی برای لیمو در محیط کشت حاوی 5/. میلی گرم بر لیتر iba و در نارنج در محیط کشت حاوی 1 میلی گرم بر لیتر iba بوده است.

چکیده ریز افزایی ژنوتیپ¬های در حال انقراض انجیر به منظور حفظ ذخایر ژنتیکی به کوشش سیده طاهره شاه¬چراغی یکی از روش¬های تکثیر سریع و نگهداری گیاهان زراعی، گونه¬های کمیاب و گونه¬های در حال انقراض، کشت درون شیشه¬ای می¬باشد. این پژوهش با هدف ریزافزایی سه رقم انجیر در حال انقراض برگ¬چناری، دهدز و رونو انجام شد. جهت رفع آلودگی و تراوش ماده فنولی از غلظت¬های مختلف کلراکس و آنتی¬بیوتیک¬ و مواد آنتی¬اکسیدانتی استفاده شد. جهت پرآوری شاخساره و ریشه¬زایی شاخساره¬ها محیط کشت ms و ترکیبات مختلف تنظیم کننده¬های رشد گیاهی مانند ba، naa،iba و 2ip مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پیش تیمار 2 ساعته ریزنمونه¬های برگ در محلول آنتی¬بیوتیک تتراسایکلین و استفاده از 100 میلی¬گرم درلیتر آنتی¬بیوتیک سفتریاکسون در محیط کشت برای قطعات گره آلودگی -قارچی و باکتریایی را کنترل نمود. تراوش مواد فنولی در برگ توسط 100 میلی¬گرم در لیتر pg و در قطعات گره با 2 گرم در لیتر ذغال فعال کنترل شد. بیشترین تعداد شاخساره در هر ریزنمونه در محیط کشت ms غنی شده با 5/0 میلی¬گرم درلیتر ba و 2/0 میلی¬گرم درلیتر 2ip در رقم رونو (67/13) مشاهده شد که بطور معنی¬داری بیشتر از برگ¬چناری (08/8) و دهدز (8/2) بود. بیشترین درصد ریشه¬زایی (100%) در روش فروبری سریع ته شاخساره در شرایط برون شیشه¬ای در محلول iba در رقم دهدز و رونو بدست آمد زمانی که به ترتیب با 1000 و 2000 میلی¬گرم درلیتر iba تیمار و سپس در ماسه استریل کاشته شدند.

در این پژوهش اثر سطوح مختلف خشکی بر دانهال های دو رقم انجیر? سبز? و ?سیاه? با هدف ارزیابی میزان تحمل دانهال ها به تنش خشکی و بررسی برخی پاسخ های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی دانهال ها در شرایط خاکی و آبکشت انجام شد. در آزمایش اول با گیاهان رویش یافته در مخلوط خاکی، تیمارها شامل 4 سطح خشکی به صورت دوره های آبیاری 4 روز (6/0- بار)، 8 روز (15/1- بار)، 12 روز (5/1- بار)، 16 روز ( 75/1- بار) با طرح فاکتوریل در قالب کاملا تصادفی با 6 تکرار و در هر تکرار 1 گلدان انجام شد. 5 سطح خشکی (0 ، 1- ، ?/1- ، ?- بار) با کمک پلی اتیلن گلیکول ???? (peg) ایجاد شد نتایج نشان داد میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت، پرولین، طول شاخساره و وزن تر و خشک در رقم ?سیاه? در هر دو آزمایش بیشتر از انجیر رقم ?سبز? بود ولی قطر شاخساره و طول ریشه انجیر رقم ?سبز? بالاتر بود. بنابراین به نظر می رسد که رقم ?سیاه? از تحمل نسبی بالاتری به خشکی در مقایسه با رقم ?سبز? برخوردار باشد.

چکیده ندارد.

زیتون (olea europaea l.) درختی است از منطقه شرق مدیترانه که از زمان های پیش از تاریخ مورد استفاده بشر قرار می گرفته است. در ایران در سال های اخیر به کشت و کار زیتون توجه زیادی شده است، به گونه ای که سطح زیر کشت باغات زیتون در سطح کشور در 15 سال گذشته، حدود 30 برابر شده است. زیتون را بیشتر با استفاده از قلمه و در گلخانه های مجهز به سیستم مه افشانی می افزایند. استفاده از روش های درون شیشه ای برای افزایش زیتون یک روش جایگزین بسیار مهم به شمار می رود. این فنون برای برخی ارقام موفقیت آمیز و برای سایرین غیر موفق ارزیابی شده اند. این پژوهش به منظور ارائه یک پروتوکول کارامد و تجاری برای ریزازدیادی رقم میشن انجام شد. بر اساس یافته های این پژوهش استفاده از الکل 70 درصد برای 1 دقیقه و کلراکس 10 درصد برای 10 دقیقه در گندزدایی سطحی ریزشاخساره های زیتون به همراه تیمار گند زدایی درونی ضروری ارزیابی شد. قابلیت بالای استفاده از نانونقره (4 میلی گرم در لیتر در محیط کشت) برای گندزدایی درونی ریزنمونه ها نشان داده شد. همچنین برای مهار تولید مواد فنولی و از بین رفتن ریزنمونه ها، پس از 2 ساعت غوطه وری در آب استفاده از آمیخته 100 میلی گرم در لیتر اسید آسکوربیک و اسید سیتریک به عنوان آنتی اکسیدان مورد تاکید قرار گرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان دادند که محیط کشت ms نیم غلظت جهت تولید تجاری زیتون مناسب است. همچنین قابلیت بالای بنزیل آدنین (به غلظت 2/1 میلی گرم در لیتر) در پرآوری شاخساره و قابلیت جایگزین شدن آن به جای زآتین نشان داده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، بر استفاده از جیبرلیک اسید (به غلظت 2/08 میلی گرم در لیتر) در افزایش پرآوری و رشد و نمو ریزنمونه های زیتون تاکید گردید. برای ریشه دار کردن ریز نمونه ها از ایندول بوتیریک اسید استفاده شد. ریزنمونه های زیتون به خوبی با استفاده از ایندول بوتیریک اسید (به غلظت 4 میلی گرم در لیتر) ریشه دار شدند. به منظور سازگار نمودن گیاهچه های به دست آمده، از سیستم مه افشان متداول در گلخانه های تجاری استفاده گردید. در این شیوه، گیاهچه ها به راحتی و با تلفات کم، با محیط بیرون سازگار شدند. پروتوکول ارائه شده در این پژوهش برای ریزافزایی زیتون رقم میشن برای تولید انبوه و ریشه زایی رقم میشن زیتون طی یک دوره سه تا چهار ماه کارآیی بالایی دارد. اما کارآیی آن در مورد ریزافزایی سایر ارقام زیتون نیز باید مورد ارزیابی قرار گیرد.

هدف کلی از انجام این تحقیق روشن ساختن تاثیر فعالیتهای بدنی هوازی بر روی میزان ترشح هورمونهای غده تیروئید و هورمون محرکه آن(t3u,t3,t4) است در این راستا اهداف اختصاصی ذیل مورد توجه می باشند. 1 - نتایج این پژوهش می تواند برای عموم افراد جامعه، به ویژه برای افرادی که مشاغل کم تحرک دارند و تقریبا" از تفریحات سالم پرتحرک نیز برخوردار نیستند موثر و قابل استفاده باشد. 2 - یافته های این تحقیق می تواند برای برنامه ریزان مسائل بهداشت عمومی و بیماران تیروئیدی مورد استفاده قرار گیرد.